ولادت با سعادت امام رضا (ع) مبارک باد

ولادت با سعادت حضرت معصومه (س) و آغاز دهه کرامت گرامی باد

فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین میلاد فرخنده حضرت معصومه (س) و آغاز دهه کرامت را تبریک گفت.

ماه ذی‌القعده با میلاد خجسته حضرت فاطمه معصومه(س) و ولادت با سعادت هشتمین نگین درخشان آسمان ولایت و امامت، شمس‌الشموس، حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع)، قرین و عجین گشته است.دهه کرامت ایام مبارک و پر برکتی است که عطر شمیم رضوی در فضای کشور طنین انداز می شود.

فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین، فرارسیدن میلاد بانوی کرامت، کوثر فاطمی حضرت فاطمه معصومه(س)،روز دختر و آغاز دهه کرامت را به محضر حضرت ولی عصر (عج)، مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و ملت شریف به خصوص دختران کشورمان تبریک و تهنیت عرض می نماید.

---

برگزاری مراسم عزاداری شهادت امام جعفر صادق (ع) در اردوی تیم ملی تیراندازی جانبازان و معلولین

به مناسبت شهادت امام جعفر صادق (ع)، مراسم عزاداری در اردوی تیم ملی تیراندازی جانبازان و معلولین با حضور ملی پوشان، کادر فنی و کشاورز نوری سرپرست فرهنگی فدراسیون روز یکشنبه شانزدهم خرداد ماه برگزار شد.

---

شهادت جانسوز امام جعفر صادق (ع) تسلیت باد.

 بیست و پنجم شوال سالروز شهادت ششمین اختر تابناک امامت و ولایت، امام جعفر صادق (ع) است.امامی که در استقرار و استمرار اسلام ناب محمدی(ص) از تمام توان خود بهره گرفت تا چراغ پر فروغ اسلام و مذهب شیعه برای همیشه فروزان بماند.

فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین، شهادت جانسوز امام جعفر صادق (ع) را به محضر حضرت ولی عصر (عج)، مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و ملت شریف ایران تسلیت عرض می نماید.

---

پیام تسلیت فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین به مناسبت سالگرد ارتحال بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی و سالروز قیام خونین پانزده خرداد

فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین سالگرد ارتحال بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) را تسلیت گفت.

چهاردهم خرداد روز به سوگ نشستن ملت شریف ایران در غم فراق بنیانگذار جمهوری اسلامی و یوم الله پانزدهم خرداد یادآور قیام ملتی مومن و انقلابی در دفاع از ارزش‌های اسلامی است که به رهبری حضرت امام خمینی (ره)، حماسه‌ای تاریخی رقم زدند تا ارزش‌های ناب اسلام‌ محمدی ماندگار و جاودان باشد.

چهاردهم خردادماه، یادآور عروج ملکوتی فقیهی عالم و بزرگ مردی از تبار صالحان است که با “ایثار، اقتدار و صلابت” اسلام ناب محمدی را چون چشمه ای زلال و نورانی در جهان احیا کرد و با تکیه بر سلاح ایمان بر بلندای تاریخ، سرود فتح و ظفر سر داد و آزادی و آزادگی را معنایی تازه بخشید .امام خمینی (ره) یک حقیقت همیشه زنده در قلوب مسلمانان و مستضعفان جهان است.

یوم الله پانزدهم خرداد ماه برگی از تاریخ مقاومت و ایثار مردمان این مرز و بوم را رقم زد. قیامی که با لبیک گفتن به ندای رهبری حکیم و شجاع از سلاله پاک پیامبر(ص)، تبدیل به نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران شد و نام انقلاب اسلامی ایران را برای همیشه با نام معمار کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی(ره) عجین کرد.پانزده خردادماه نقطه عطفی در شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی ایران است، روزی که جمعی از مردان و زنان انقلابی و ایثارگر، جان خویش را در طبق اخلاص نهاده و با نثار خون خود سند آزادگی و استقلال مردمان این مرز و بوم را امضاء کردند.

فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین با فرستادن سلام و درود به روح پاک و ملکوتی بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی و تجدید بیعت با آرمان های مقدس ایشان و ادای احترام به ارواح طیبه شهدای قیام خونین ۱۵ خرداد و گرامیداشت یاد و خاطره آنها، ارتحال ملکوتی حضرت امام خمینی(ره) و سالروز قیام خونین ۱۵ خرداد را به عموم ملت بزرگ ایران به ویژه جامعه پرافتخار ورزش جانبازان و معلولین تسلیت عرض می نماید و از درگاه خداوند منان عزّت و سرافرازی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در راستای آرمان های بلند امام راحل (ره) و منویات مقام معظم رهبری (مدظله العالی)را در تمامی عرصه های جهانی و بین المللی مسئلت دارد.

---

هفته ترویج فرهنگ پهلوانی گرامی باد

پهلوانان نماد ایثار گری و فداکاری هستند

هفته ترویج فرهنگ پهلوانی را به تمامی هموطنان بالاخص جامعه ورزش اخلاق مدار و پهلوان منش کشور تبریک عرض می نمائیم. گود زورخانه نماد فروتنی و تواضع ورزشکاران است که پهلوان در کنار پرورش جسم و تن، روحش را نیز از ناملایمت ها و صفات رذیله می زداید.

مقام معظم رهبری(مدظله العالی):

ورزش پهلوانی و زورخانه ای ما تنها یک ورزش نیست یک تاریخ و فرهنگ و هنر است و ریشه در باورهای دینی مان دارد و باید برای جوانان جذاب و تبلیغ شود و به سمت این ورزش معنوی و اخلاقی کشیده شوند.

برنامه‌های هفته ترویج فرهنگ پهلوانی

۲ خرداد ماه برابر با ۱۱ شوال: روز فرهنگ پهلوانی، دستگیری و مواسات مومنانه

۳ خرداد ماه برابر با ۱۲ شوال: روز فرهنگ پهلوانی، ایثار و مقاومت (گرامیداشت سالروز فتح خرمشهر) همراه با تجلیل از رزمندگان ۸ سال دفاع مقدس  و دفاع از حریم اهل بیت (ع)

 ۴ خرداد ماه برابر با ۱۳ شوال: روز فرهنگ پهلوانی، نواهای آئینی همراه با تجلیل از مرشدان زورخانه‌ای

 ۵ خرداد ماه برابر با ۱۴ شوال: روز فرهنگ پهلوانی، روحیه جوانمردی و دفاع از سلامت مردم همراه با تجلیل از کادر درمان حوزه سلامت (پزشکان و پرستاران)

۶ خرداد ماه برابر با ۱۵ شوال: روز فرهنگ پهلوانی، جوانمردان و مجاهدان همراه با حضور در گلزار شهدای ورزشکار باستانی و غبار روبی مزار مطهر آنان – تجلیل از خانواده معظم شهدای ورزشکار دفاع مقدس و حریم اهل بیت(ع)

۷ خرداد برابر با ۱۶ شوال: روز فرهنگ پهلوانی، اخلاص و عمل همراه با تجلیل از پیشکسوتان و نخبگان زورخانه

---

می‌خواهید بهترین باشید باید مایل باشید که کارهایی را انجام دهید که مردم از آن‌ها فرار می‌کنند.
مایکل فیلپس، برنده‌ی ۱۹ مدال طلای شنای المپیک

هرگز به خاطر محدودیت نگو هرگز، محدودیت‌هایی مانند ترس‌ها که اغلب اوقات تنها توهم هستند.
مایکل جردن،  از موفق‌ترین بسکتبالیست‌های دنیا

هر چه رسیدن به پیروزی سخت‌تر باشد، شادی بیشتری در برنده شدن وجود دارد.
پله، یکی از مشهورترین فوتبالیست‌های تاریخ

دلیل از پا افتادن شما سختی این کوهی نیست که از آن بالا می‌روید، دلیلش سنگریزه‌های داخل کفش‌تان است (تفکرات منفی در ذهن‌تان)
محمدعلی کلی، برترین مشت‌زن تاریخ بوکس

 

---

ماه شعبان به نیمه می‌رسد تا از ماه کاملی رخ‌نمایی کند که جهانی را از برکت وجودش عطرآگین خواهد نمود.
مولودی که به گفته جدش، پیامبر مِهر و مهربانی، طاووس اهل بهشت است.

مهدیا!
شعبان ماه ولادت شما و ماهِ آذین‌بندی دل‌های ماست برای آمدنتان…
خورشید تابانِ بصیرت و نماد زیبای صبر!
شما حاضرید و ما در پس جهل خود غایب و غافلیم. حضور شما، معنای تمام واژه‌های منتظر، برای وصال است و ظهورتان تجلی زیبای باوری از جنس امید و فرج است.

از این روست که پیامبر حق و حقیقت، محمدمصطفی (ص)، فرمود: «انتظار فرج [و گشایش] از جانب خدای بلندمرتبه، برترین عمل امت من است.»
چرا که ظهور شما، فرج و گشایش تمام گره‌های بسته و زنجیره‌های ناگسسته‌ی این جهان فانی است.
نیمه شعبان، تبلور بهاری است از جنس ظهور و صندوقچه‌ای گشوده از تمام رمز و راز هستی است که به یمن قدوم تو به اعتبار می‌رسد.

اماما!
شما خود فرموده‌اید: «برای تعجیل در ظهور من زیاد دعا کنید که خود، فَرَج و نجات شما است.»
اما مولای من، در این وانفسای جهل و دوری دل‌هامان از حقیقت وجودتان، شما خود دعاگوی حضور ما برای رسیدن به باوری از جنس ظهورتان باشید و عطر حضورتان را هر آینه بر قلب‌های خشک و کویری مان بچشانید.

اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

 

---

امشب خانه دل امام حسین(ع)، چراغانی قدوم فرزندی است که هر آینه حضرت محمدمصطفی (ص) را در چهره به تصویر می‌کشد و هر دم صلابت علوی را به دیدگان یادآور می‌شود.

سبط اکبر امام حسین(ع) است که از وجود مادرانه‌ی «لیلا»، دختر ابی مرّه، در شهر مدینه چشم به جهان می‌گشاید.
می‌آید تا در مکتب انسان‌ساز پدر، شیوه‌های صحیح دفاع از مکتب، اطاعت از امامت و حمایت از آرمان‌های مقدس الهی را به جان بخرد.

می‌آید تا در سایه کشتی نجات امام حسین علیه‌السلام، پدرش، رسم شهادت بیاموزد و در عاشورایش شوری به‌پا کند و نخستین جوان بنی‌هاشم، برای نوشیدن جام شهادت باشد.
ازین روست که ولادت این جوان رشید بنی‌هاشم، «روز جوان» نام گرفت و صلابت حیدری‌اش، نماد وزین جوانان و رهروان جدش شد. ‌

جوانی که هر کس آرزوی دیدار رسول خدا(ص) را داشت، بر چهره‌اش می‌نگریست. در صحرای کربلا نیز سیدالشهدا‌ء(ع)، هنگامی که حضرت علی‌اکبر(ع)، عزم میدان نبرد کرد، فرمودند:
« خدایا شاهد باش بر این قوم که برا‌یشان نمایان ساختم جوانی را که شبیه‌ترین مردم است به رسول تو که هرگاه مشتاق زیارت نبی خدا می‌شدیم به او نگاه می‌کردیم.» [۱]

این روز فرصتی مغتنم برای بازنگری همه به‌خصوص جوانان، در زمینه‌های رشد و تعالی راه حضرت علی‌اکبر(ع) است و فتح بابی برای اندیشه و تفکر در باب جوانی و بالندگی فکر است تا این فصل از زندگی را به خزان نگذرانیم و برای بهره‌گیری از لحظاتش دغدغه‌مند باشیم.

میلاد آینه سیمای محمدمصطفی (ص) و «روز جوان» گرامی باد.

---

 

ماه شعبان، «شعبان» نامیده شد؛ زیرا روزى‌هاى مؤمنان در این ماه قسمت مى‌شود.

ماه رجب، کوله‌بار بسته تا شعبان سفره نعمت و عشق بگستراند؛ چرا که رجب آغازی عارفانه، برای رسیدن به سلوک عاشقانه‌ی ماه شعبان است.ماه رجب، مقدمه‌ای بر فصل‌الخطاب شعبان، ماه عاشقی، شعف و شعور است که در سراپرده سرور و ولادت‌ها، عطرآگین شده است.ماه زمینی شدن امام سجاد(ع)، سجاده‌نشین عشق، امام حسین(ع)، سکاندار کشتی هدایت و ماه قمر بنی‌هاشم، حضرت عباس(ع) است و در نیمه با میلاد قائم آل محمد (عج) به کمال می‌رسد.

شعبان، ماه پیامبر اکرم (ص) نیز هست؛ آن دم که فرمود: «شعبان ماه من است. هر که ماه مرا روزه بدارد، روز قیامت شفیع او خواهم بود.»از این روست که امام صادق (ع)، در مقام این ماه فرمود:«روزه شعبان، ذخیره روز قیامت بنده است و هر بنده‌اى که در ماه شعبان زیاد روز بگیرد، خداوند امر معیشت او را سامان بخشد و شرّ دشمن را از او دفع کند.»

اگر چه شعبان، بدرقه‌گوی رجب و مقدمه‌ی شروع رمضان است؛ اما تنها رجبیون‌اند که از نعمت شعبان باخبرند و خود را در این ماه برای رسیدن به مهمانی خدا آماده می‌سازند.

امید که بهره واقعی از فرصت این ماه نصیب همگان گردد تا جایی که بین حاجات و آمین خدای مهربان‌مان، فاصله‌ای جز نگاه ما و اجابت حق، نباشد.

 

---

روز مبعث، روزی است که حضرت محمد در غار حراء و در سن ۴۰ سالگی توسط فرشته وحی، حضرت جبرئیل از سوی خدا به پیامبری نایل شد و تحولی شگرف در زندگی جامعه بشری و رستاخیزی عظیم در روح انسان ها به وجود آورد.

رسول خدا(صلی الله علیه وآله) هنگامی به رسالت مبعوث شد که مردم جاهل و گمراه بودند و انسانیت از میانشان رخت بربسته بود و تعلیمات پیامبران قبلی فراموش گشته وعقاید مردم دستخوش تحریفات شده بود.

در این زمان مردم جاهل مشغول به بت پرستی، زنده به گور کردن دختران، ظلم و بیدادگری، غارت و خونریزی، پایمال کردن حقوق ضعیفان و فحشا و منکرات بودند که خداوند منت بر سر جهانیان گذاشت و تاریخشان را به طراوت بهار مبدل نمود و شب کائنات را به روز روشنایی و فروغ وحی، بیاراید و«مصطفی» را برگزید و کلام وحی را این چنین بر او نازل کرد:

بخوان! بخوان به نام پروردگارت که بیافرید، آدمی را از لخته خونی آفرید.

بخوان که پروردگار تو ارجمندترین است،

همان کس که با قلم آموخت به آدمی آنچه را که نمی دانست.

سپس محمد مبعوث شد، تا شرک بت پرستی رخت بربندد و جاهلیت از زندگی ها محو شود و جهل و جور بمیرد و چشم جهان به روی فروغ وحی گشوده شود و آفتاب روشنایی و حقیقت طلوع نماید.

عید سعید مبعث، آغاز راه رستگاری و طلوع تابنده مهر هدایت و عدالت، مبارک باد.

---

امام علی علیه السلام آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت

علی کیست؟

علی (ع) در نسل ابراهیم خلیل ریشه داشت و در خانه کعبه زاده شد. فضیلتی که نه پیش و نه پس از او، کسی در آن شریک نبود. در دامن نبوت رشد کرد. نخستین مسلمان شد؛ اولین مردی که به رسالت ایمان آورد.

در روزهای سخت و پرآشوب، یاور اسلام گشت. سایه ساری بود آرامش بخش، همراهی استوار و هم یاری فداکار. لیله المبیت را او آفرید؛ در شب هجوم مشرکان برای قتل پیامبر در بستر ایشان آرمید. علی علیه السلام در بدر، ذوالفقار حماسه آفرین بود؛ در احد، سپر ستم زدا و در خندق، تمامی اسلام که در برابر تمامی کفر ایستاد.

علی از اهل بیت بود؛ همانان که از رِجس و شرک دور بودند و از تطهیر شدگان شمرده می شدند. علی علیه السلام کسی ست که خداوند درباره اش گفته: «پیشوا و ولی شما، تنها خداست و پیامبر او و آنان که ایمان آوردند؛ همان ها که نماز را بر پا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.»

علی علیه السلام تفسیر این همه فضیلت است؛ مردی که فقط یک بار در تاریخ هستی ظهور کرد.

 

---

میلاد دُرِّ بی‌بدیل صدف وجود رضای مرضیه، بر همگان مبارک باد.

صدای نقاره‌های توس در آسمان می‌پیچد و رضای مرضیه (ع)، در شعف زمینی ‌شدن مولودی هم‌نام خاتم‌المرسلین، جوادالائمه (ع) است. دردانه سلطان توس، امام محمدتقی علیه‌السلام است که نور دیده‌ی خورشید عالم‌تاب خراسان و باب‌الحوائج شیعیان و رهروانش خواهد شد.

او که در ۸ سالگی ردای امامت بر تن می‌کند و در اوج جوانی شهد شهادت خواهد نوشید.

نهمین مروارید غلطان صدف امامت که «محمّد» نام دارد و «ابوجعفر» کنیه و «تقی» و «جواد» لقب خواهد گرفت.  دردانه‌ای که امام رضا (ع)، در وصف مقامش فرمود: «این مولودى است که براى شیعیان ما، با برکت‌تر از او زاده نشده‌است.»

جوادالائمه علیه السلام دریای علم، سخاوت و کرم است و  ازین روی، باب‌الحوائج و آمین‌گوی حاجات مومنان شد.

یا امام رضا!

بر شما مبارک باد قدوم پربرکت چنین فرزندی که روشنی‌بخش چشمان عالمیان است.

---

 

ماه رجب را ریسمانى میان خود و بندگانم قرار داده‌ام؛ هر کس به آن چنگ زند، به وصال من رسد. با آمدن قدم به قدم ماه رجب، صدای زیبای باران رحمت الهی بر گناهان است که به گوش می‌رسد.زیبایی این ماه با قدوم مبارک پنجمین ماه آسمان ولایت و امامت، دو چندان شده است. شکافنده علوم و باقر آل محمد(ص) است که ستاره تابان رجب شده و برکت این ماه را بی بدیل نموده است.

به گفته گهربار امام موسی کاظم علیه السلام، «رجب» نام نهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‏تر؛ هرکس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد خداوند از آن نهر به او مى ‏نوشاند.

حال عید در عید است، برای ولادتی با سعادت از ذریه پاک خاندان عصمت و طهارت و آغاز ماهی که در وصف و مقامش سخن‌ها رانده و فضیلت ها گفته‌اند.

امام باقر(ع)، فرزند امام سجاد(ع) و فاطمه (دختر امام حسن ع) است.چون نسب ایشان هم به امام حسن(ع) و هم به امام حسین(ع) می‌رسد، به او لقب هاشمیٌ بین هاشمیَین، علویٌ بین علویَین و فاطمیٌ بین فاطمیَین داده‌اند.

ایشان که از هر دو طرف به حسنین می‌رسد؛ در علم، زهد، عظمت و فضیلت سرآمد همه بزرگان بنى هاشم بوده و مقام بزرگ علمى و اخلاقى‌اش آن وجود مبارک را مورد تصدیق دوست و دشمن قرار داد.روایات و احادیث بسیاری در زمینه مسائل و احکام اسلامى، تفسیر، تاریخ اسلام، و انواع علوم، از آن سلاله پاک به یادگار مانده است. میلاد سراسر نور شکافنده علم، امام باقر(ع)  و حلول ماه مبارک رجب بر همگان تهنیت باد.

---

وقتی صدای پای بهمن از کوچه پس کوچه‌های خاطره‌ها به گوش تو می‌رسد، گویی شهیدانند که آمده‌اند برای بیعت دوباره برای هشدار و تذکر و بیداری. بهمن که از راه می‌رسد شهیدان پیمان‌نامه‌ی خونین شهادت را برای تجدید امضای تک‌تک ما می‌آورند تا فراموش نکنیم که باغبان لاله‌ها امام مهربان بود و سایبان لحظه‌ها، نگاهش هنوز هم نگران باغ‌مان است. هر بهمن امام است که دوباره بر بال ملائک به دیدارمان می‌آید و کوچه‌های باغ‌مان را پر از نسترن و نیلوفر می‌نماید. گام‌هایش همه جا یاس می‌کارد و گل محمدی به خانه‌ها هدیه می‌کند.بهمن همیشه در راه است.

فرارسیدن ایام مبارک فجر طلیعه‌ی آزادی ملت و محو استبداد و واپس راندن استعمار، بر ملت بزرگ ایران مبارک باد.

 

---

 وفات بانویی است که حرمت وجودش این روز را به گرامیداشت مادران و همسران شهدا تبدیل کرد.او همان ام‌البنین(س) است، زنی باکمال، ادیب و باوقار که بعد از ازدواج با امیرمؤمنان علی(ع)، هر روز بر درخشش و بزرگی‌اش افزوده شد.ایشان از خاندانی بزرگ بود، ولی تشرف او به همسری امام، از او چهره‌ای تابناک در تاریخ اسلام ساخت.ام‌البنین(س)، صاحب چهار فرزند شد که عباس (ع)، بزرگ‏ترین و درخشنده‌ترین آن‌ها به شمار می‌رود.فرزندان او همه پسر بودند و اینگونه بود که ام‌البنین یعنی «مادر پسران» شهرت یافت.

ام‌البنین (س)، در تمام دوران زندگی‌اش وفادار به امیر مؤمنان بود و پسرانش را به خدمت‌گزاری فرزندان علی تشویق می‌کرد و خود نیز  چون پروانه گرد آنان می‌گشت.

ام‌البنین(س)، تلاش می کرد جای خالی مادر را در زندگی فرزندان حضرت زهرا(س) به ویژه دو سبط پیامبر اکرم(ص)، امام حسن و امام حسین(ع) پر کند.فرزندان رسول خدا(ص) نیز  با وجود این بانوی پارسا، رنج فقدان مادر را کم تر احساس می‌کردند.

به دلیل صبر و شکیبایی این بانوی گرانقدر، سالروز وفاتش «روز تکریم مادران و همسران شهدا» نام گرفته است؛ چرا که ایشان در شهادت امیرالمومنین (ع) و نیز چهار فرزند رشید خود در واقعه عاشورا، صبوری و متانت را ترجمه عینی کردند.

در این روز، حرمت والای مادران دلسوخته شهدا و همسران صبور ایشان را همواره  گرامی می‌داریم و قدردان حضور گران‌سنگ این بانوان غیور ایران هستیم.

 

---

انگار همین دیروز بود که خبری تکان دهنده، قلب ایران را به درد آورد و روایت شهادت ابرمردی از جنس ابهت و صلابت، در گوش جهان طنین انداز شد. او که پیرو مکتب امام حسین علیه السلام  و خادم مادر آل طه بود و عباس گونه، دستش و علی‌اکبر وار، وجودش را در این راه هدیه کرد.

حال که پس از عروج ملکوتی این شهید والامقام، هزاران سلیمانی در دل‌ها جان گرفت و هزاران رهروی نام ایشان پدیدار شد، مگر می‌شود از نبودش سخن راند؟اگرچه طی سالها امنیتی جهادی را با حضور و اقتدار بی مانندش رقم زده و خواب خوش را از فتنه‌گران و دشمنان ربوده بود؛ اما امروز و بعد از آسمانی شدن اش، پرچم دفاع و حراست از حریم این مرز و بوم  بر زمین نخواهد ماند.

حاج قاسم سلیمانی، به تنهایی برای همه ما نهضتی  از زیبایی‌های صلابت دین و اندیشه بود.پویشی تمام عیار از نمایش اقتدار، عزت و سربلندی که  جهانی را به امنیت رساند.

سردار دل‌ها!اگر چه غم فراغتان هیچگاه سرد نخواهد شد، اما راه و بینش تان تا ابد در دل و جان مان ماندگار است و  تفکری را که اینگونه به صلابت رساندید، حافظ خواهیم بود.این تعهد ما به خونی است که سرخ‌تر از لاله‌های واژگون دشت‌های عاشقی بود.

شهادت این سردار بزرگ و مرد میدان تسلیت باد.

---

فاطمیه چشمه جوشان معرفت زهرای مرضیه سلام الله علیها

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم : «هر کس فاطمه علیها السلام، دخترم را دوست بدارد، در بهشت با من است و هر کس با او دشمنی ورزد، در آتش [دوزخ] است.»
یا فاطمه سلام الله علیها !
چه منزلتی خداوند به شما بخشیده که حتی دوست داشتنتان هم برات بهشتی شدن آدمی است؟
«فاطمیه»، مهلت فهم راز این حُب و دوست داشتن شماست که آدمی را به همنشینی پدرتان محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم ، در بهشت بشارت می‌دهد.

فاطمیه، فتح باب کتاب سروری شما بر زنان دو عالم است که حتی مکان و زمان را هم در شهادتتان به راز کشاندید تا نامحرمان به آرامگاه وجود نازنینتان راه نیابند و حتی روزش را ندانند.
فاطمیه، چشمه جوشان معرفت فاطمی است برای شیعیان و رهروانی که عطر محمدی را از صلابت دخت فاطمی‌اش استشمام می‌کنند.

بانوی با صلابت و ولایت مداری که پدر را پیشوای خود می‌دانست و همسر را ولی خدا بر زمین و اینگونه بود که در راه دفاع از دینش خطابه فدک خواند و تا پای جان به دفاع از علی علیه السلام ایستاد.

«فاطمیه»، فرصت فهم «فاطمه سلام الله علیها » است، به معنای سرور زنان بهشت بودن و درک چشمه‌سار وجودی که رود پر خروش حسنین از آن جاری شد و کربلا را به آبیاری عشق کشاند.

فاطمیه آغازی است بر مطلع بی پایان حجب فاطمی و اصالت نبوی زهرای مرضیه که حجاب را زیبنده‌ترین خصلت و حیا را برترین منش زنان می‌دانست.

فاطمه ای که به فرموده پدرش، شفاعت کننده دوستان و شیعیان خواهد بود.
در این زمینه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:
«ای فاطمه علیها السلام مژده باد! که در پیشگاه خدا مقامی شایسته داری که در آن مقام برای دوستان و شیعیانت شفاعت می کنی .»

آغاز ایام فاطمیه بر دل شیعیان و رهروان بانوی دو عالم تسلیت باد

 

 

---

همزمان با میلاد با سعادت حضرت زینب (س) و روز پرستار از کادر درمان فدراسیون تقدیر شد

به گزارش روابط عمومی فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین، این تقدیر، امروز یکشنبه ۳۰ آذر ماه، با حضور اسبقیان رئیس و حمیدی دبیر فدراسیون برگزار شد.

در این مراسم اسبقیان، هدایا و لوح تقدیری که به این مناسبت از سوی خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی پارالمپیک و همچنین فدراسیون تهیه شده بود را به کادر درمان فدراسیون اهدا کرد.

رئیس فدراسیون ضمن تبریک این روز خجسته به کادر درمان کشور بیان کرد: پرستاران و پزشکان از همان روزهای ابتدایی شیوع ویروس کرونا برای حمایت از سلامتی هموطنان عزیزمان به صورت شبانه روزی تلاش کردند. این مناسبت بهانه‌ای شد تا بار دیگر از زحمات آنها قدردانی کنیم و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و دستورات ستاد مبارزه با کرونا باعث کاهش انتقال این بیماری و یاری رسان مدافعان سلامت کشورمان باشیم.

اسبقیان در پایان گفت: از کادر درمان فدراسیون تشکر می‌کنم که در طول این مدت به خصوص در زمان برگزاری اردوها و مسابقات ما را در راه رعایت و اجرای دستورات ستاد مبارزه با کرونا همراهی کردند. برای همه پرستاران و پزشکان آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون دارم.

 

---

 

-۱۳ آذر، سوم دسامبر چه روزی است؟

این روز در سال ۱۹۹۲ از سمت سازمان ملل متحد، «روز جهانی افراد دارای معلولیت»، نامگذاری شد و هدف آن، ارتقای جایگاه اجتماعی، اصلاح نگرش و باور عمومی نسبت به توانمندی های این افراد است. بدون شک، اعضای هر جامعه به ویژه مسئولان وظیفه دارند شرایطی را فراهم آورند تا این گروه از شهروندان زندگی بهتری داشته باشند؛ اما مسئله مهم تر این است که ذهنیت کسانی که دارای معلولیت هستند نیز باید نسبت به توانایی های خود مثبت  و بر اساس واقعیت باشد تا بتوانند با مشکلات مبارزه کنند.
همه ما می دانیم تحقق این خواسته آسان نیست اما با تلاش، برنامه ریزی و شناخت بهتر خود می توان به آن رسید.
در ادامه به چند نکته اشاره می کنیم که می‌تواند در شکل دادن این تفکر به همه، به ویژه افراد دارای معلولیت کمک کند.

– تفاوت وجود دارد اما کمبود نه:
واقعیت را بپذیرید؛  مدام فکر نکنید که چرا این اتفاق برای من افتاده است؟
با وجود سختی ها، ذهن‌تان را فعال و آماده نگه دارید. مطالعه کنید و  به رشد  شخصی خودتان اهمیت بدهید. داشتن یک ذهن توانا از هر ویژگی دیگری برای موفقیت، حیاتی‌تر است‌.

– توجه بیشتر به نقاط قوت :
فقط روی اتفاقی که رخ داده، متمرکز نشوید و خودتان را با آن تعریف نکنید. برای رسیدن به اهدافتان، به ابعاد مثبت وجودتان بیشتر از یک دیدگاه منفی نیاز دارید؛ توانمندی های‌تان را بشناسید و آن‌ها را پرورش دهید.

– مقایسه نکردن:
قیاس با دیگران، فقط باعث می شود که احساس بدی نسبت به خودتان پیدا کنید و اعتماد به نفس تان را پایین می آورد؛  به این باور برسید که مانند همه، انسانی ‌‌‌منحصر به فرد هستید.

– حضور در اجتماع:
با وجود فرهنگ‌سازی‌های انجام شده برای ارتباط با افراد دارای معلولیت، همچنان کسانی هستند که با ناآگاهی خود باعث رنجش شما می‌شوند؛ به خاطر آن‌ها، گوشه‌نشین نشوید و  رفتار دیگران را مبنای ارزش‌گذاری خود قرار ندهید.

– داشتن یک الگوی موفق:
زندگی‌نامه انسان‌های موفق به ویژه افراد دارای معلولیت  را بخوانید و الگوی خود قرار دهید؛ چون آنها هم تجربه شرایط سخت شما را داشتند، اما با نگاه مثبت و اراده شکست ناپذیر  خود زندگی‌شان را تغییر دادند.

– مایوس نشدن:
تسلیم نشوید و برای رسیدن به خواسته‌های‌تان به تلاش خود ادامه دهید.

به امید روزی که همه افراد دارای معلولیت، زندگی راحت‌تری را تجربه کنند.

 

---

به بهانه هفته بسیج 

بسیج واژه‌ای آشناست. بسیج و حزب الله، از واژگان مقدسی است که هم در مرحله آغازین قیام و هم پس از استقرار نظام مورد تاکید امام بوده است. ایشان فرمود: بسیج لشکر مخلص خدا و مدرسه عشق است. به حق بسیج و بسیجیانند که کشور را از بحران‌ها نجات می‌دهند. و باید بسیجی ماند

سیمای بسیج و فرهنگ بسیجی

بسیجی بانگ بلند بیداری است و باب رهایی، بلای جان استکبار است و برج استوار دیدبانی. بسیجی، بلبل خوشخوان گلزار جبهه هاست و باران معنویت در کویر رفاه گرایی. بسیجی بهار آفرین چهار فصل آزادی است و برق خشم الهی برتارک تاریک فکران مزدور و مدعی روشنفکری. بسیجی برکه غیرت دینی است و برف سپید بامدادی برهر بام و بر زن و شهر و دیار اسلامی. بازوانش بوسه گاه روح خداست و بلندای قامتش بازوی امن بندگان الهی. بهارش جاودان، برق سلاحش درخشان و بانگ تکبیرش بلندتر باد. بسیج، سرو بلند باغ پیروزی است و ستاره سهیل سحرهای ستم سوزی. بسیج ستاره سماواتیان در زمین است. و صاعقه مرگ ستمگران زمان، سلاح رهایی محرومان است و سوهان روح مستکبران، سنگرنشین سفره هفت سین ب اصفای آزادی است. مرد سنگر و سجاده و سپیده و سبزه و سرخ رویی و ستم سوزی. سلاحش با مهابت. سرودش پرطنین و ساحل دیدار مولایش مهدی موعود (عج) نزدیک تر باد.

 

---

 

امروز، شب محمد(ص) است که نگین درخشان تسبیح آل طه است.
افصح العرب (فصیح ترین مرد عرب) که اخلاق وام دار حضورش بود و ادب فروتن در مقابل متانتش…
از سوی دیگر هلهله افلاکیان بلند است چرا که فرشتگان ششمین شاخسار درخت امامت را بر بال‌ هایشان به زمین می‌رسانند.
اوست که هفت آسمان را مبهوت «صداقتش» کرده است و در میلاد جدش رسول‌ الله (ص) به آغوش زمین، می‌شتابد؛  از این روست که عطر محمدی از قدومش ساطع می‌شود.

«قرآن» و «عترت» دو گنج بی مانندی است که از حُرم وجود محمد(ص) به یادگار ماند و با علم و حلم صادق (ع) جان و درخششی دوباره یافت.
محمد(ص) زمینی می‌ شود تا جهانی عطر عدالت و آزادگی را بچشند و صادق (ع) می‌آید تا  اسلام ناب محمدی را از عمق تفاسیر بی ‌بدیلش  جانی دوباره دهد.

محمد (ص) مخاطب الله شد تا بساط دروغین  شیاطین و ره گم کرد‌گان را برچیند  و صادق (ع) آمد تا با  علم الهی اش بر رفیع ‌ترین قله دانش تکیه زند و جاهلان را به جهالت خود، آشنا سازد.

چه جدی و چه نیکو فرزندی…
صادق اهل بیت چه زیبا فرمود :«سخن و حدیث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم  و سخن جدّم نیز مانند سخن حسین و نیز سخن او با سخن حسن یکى است و سخن حسن همانند سخن امیرالمؤمنین على و کلام او از کلام رسول خدا مى باشد، که سخن رسول الله به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.»

آری محمد(ص) آینه صادق است و صادق (ع) پرتوافشان نور محمدی…
نام بلندشان، قرین صلوات باد.

 

---

همه جا پر از این خجسته نداست/ نه ماه ربیع عید خداست

عید کل زراری زهرا/ عید لبخند سیدالشهداست

عید لطف و کرامت مهدی است / که طلوع امامت مهدی است…

او خواهد آمد…

دیرگاهیست در ظلمت بی فردای این روزگار زمین در انتظار است تا کسی بیاید که کس باشد و تا مردمان با نگاهی در او کس را از ناکس بازشناسند.

امروز که آدمیان صداقت را به زیر آوار فراموشی ها از یاد برده اند؛ حالا که خاک از خون سرخ عدالت گلگون است؛ زمین در حسرت یک مرد می سوزد.

حالا که سپیدی ها همه در سیاهی دلهای آدمیان رنگ باخته اند؛ دیدگان زمین در انتظار اندکی-حتی- سپیدی چون پلک خیس سپیده دم بارانی ست.

راه درازیست از اینجا تا صداقت و زمین در انتظار است تا مردی بیاید از جنس آسمان تا با قدوم نازنینش جسورانه شقاوت را؛ خیانت را از هستی پاک کند. تا شب دریده شود و دیدگان آدمیان طلوعی از جنس عدالت را به نظاره بنشینند.

راه دشواری نیست از اینجا تا مصیبت و دستان سرد آدمیان گرمای دستانی را به یاری می خواند تا در مرداب بی رحمی دنیا امیدبخش رهایی باشد.

علی که از جنس آسمان بود به برق یک شمشیر به آسمان رفت. علی به ستوه آمده از آدمیانی از جنس شقاوت و قساوت به برق یک شمشیر از عمق وجود فریاد برآورد که: فزت و رب الکعبه

و از آن روز که عدالت همراه علی به آسمان رفت, زمین و زمان در انتظار وجود پر وجودی ست تا برخیزد, شمشیر برگیرد و جهانی را روشنی بخشد.

او خواهد آمد…

امروز، خورشید مهربان تر از همیشه بیدار می شود. روز از شانه های او آغاز می شد تا جهان بزرگی اش را ببیند، چون بزرگی ابراهیم خلیل علیه السلام در برابر بنائی که فرو ریختند.

ملکوت را در دست هایش به تماشا می گذارند تا رسولان بی رسالت دنیازده، بهشت را پیچیده در قنوتش به تماشا بنشینند.

جهان خلاصه ای از لبخند اوست که امامتش را تمام آبشارها قیام می کنند و جنگل ها قامت می بندند.

آغاز امام حجت بن الحسن ارواحنا له الفداء بر عموم مستضعفان جهان مبارک و میمون باد

---

صحرا به صحرا با غمت، آشفته حالی می کنم

دریا به دریا، موج غم از سینه خالی می کنم

با نغمه های نوحه گر، هم رنگ باران می شوم

یاد از نگاه عاشقت، یاد از زلالی می کنم

تا بشنوم یک پاسخی، از داغ بی پایان  تو

هر جمله از بغض گلویم را، سئوالی می کنم

آه، ای تمام تنهایی! ای تمام غربت! آیا کسی از ژرفای غریبی ات آگاه شد؟ آیا کسی غریبانه های اندوهت را شناخت؟

آیا کسی پی به راز نگاهت برد؛ آن گاه که عطر حضورت را فوج فوج دشمن، در میان گرفته بود و چون گل، در احاطه چشمانی خوارتر از خار، درس مهر و عاطفه، به آسمان و زمین می آموختی؟

انگار، آستان کبریایی خانه ات، دانشگاه احساس فرشتگان بود؛ فرشتگانی که عاشق شدن را از تو آموختند و با تو، عشق الهی را تجربه کردند؛ عشقی که تو را در حصار تنهایی ـ دور از وطن و تحت نظرـ قرار داده بود، عشقی که تمام موجودات را وادار می کرد، تا به ارتفاع نگاهت سجده، و ژرفای شکوهت را در عرش، جستجو کنند.

مولای من! اگر آفتاب می درخشد، به نام توست! اگر ماه می دمد، به احترام توست!

اگر گل می خندد، اگر آبشار می رقصد و اگر پرنده می خواند، به خاطر تو و عشق آسمانی توست که جلوه جاودانی حیات را به تماشا گذاشته است!

… آن روز، تن رنجوری که داغ غربت بر دل، خستگی هایش را پشت سر می گذاشت، در بهار جوانی، به تجربه خزان نشست و همسایگی عرش را برگزید؛ مردی که کوردلان «بنی عباس»، به آفتاب جمالش رشک می بردند؛ کوردلانی که با چهره های سیاه، اندیشه های سیاه، دست های سیاه و جامه های سیاه، جهل مجسّم تاریخ بودند؛ جهلی که حتی «بوجهل و بولهب» را شگفت زده می کرد!

آن روز، نگاه تاریخ، شاهد غربت امامی بود، که همچون جدش، امام موسی کاظم علیه السلام ، تشییع می شد؛ امام غریبی که تنهایی اش را آسمان، هیچ گاه فراموش نخواهد کرد! امام غریبی که تنها فرشتگان الهی، پرستارانِ خلوت رنجوریش بودند!

اَلسَّلامُ عَلیْکَ یا وَلیَّ النِّعَم؛ السلام علیکَ یا هادیَ الْاُمَمْ؛ السلام عَلیک یا سَفینَهُ الْحِلْم؛ السلام علیک یا اَبَا الاِمامِ الْمُنْتَظَر؛

مولا جان!

آیینه، غبار غم به دامان دارد

آدینه همیشه بوی باران دارد

واکن کمی از راه تماشا، ای اشک

امروز دلم دوباره، مهمان دارد

درود بر تمام تنهایی ات، که حتی از دیدن فرزند، محرومت کردند! درود بر غربت دیر آشنایت، که یاد مدینه را در نگاهت زنده می کرد! درود بر عطر کلامت، که حضور بهاری ات را به سراسر گیتی، بشارت می داد! درود بر جهاد فی سبیل اللّه تو، که پایانش به «شهادت» ختم شد.

مولا جان! دست هامان خالی، چشم هامان پر از اشک و سینه هامان از داغ شهادتت، لبریز است.

فانوس به خون نشسته مژه هامان را نذر سقاخانه عشق می کنیم و پیشانی ارادت به آستان آسمانی ات می ساییم؛ گوشه چشمی به ما کن، مولا!

 

---

 

ربیع‌الاول فصل رویش دوباره زندگی

از بوی عود، خاک، صدای خیزران و تازیانه کربلا که گذر کنیم، عطر ربیع است که دل‌های صیقل داده محرم و صفر را، به ماه شادی اهل بیت(ع) فرا می‌خواند.همان ماهی که چون عطر بهار نارنج در نسیم می ‌پیچد و شمیم روح‌ انگیز تسبیح آل طه را به جان عاشقان هدیه می‌کند.آری ربیع‌الاول، اولین کوچه بعد از «صفر»…ماهی که آبستن است میلاد مبارک خاتم ‌الانبیا، محمد مصطفی(ص) و همچنین موسس مذهب شیعه جعفری، حضرت صادق(ع) را…ربیع الاول ماه هجرت است، هجرت پیامبر نور(ص) از مکه به مدینه که سر فصل زرین دین مبین اسلام بود…

ربیع رایحه‌ای دارد از جنس عطر گل نرگس؛ چرا که آغاز امامت پر برکت حضرت بقیهالله(عج) به گیسوی این ماه زینتی بی‌بدیل بخشیده  است.عظمت دیگر این ماه از آن جهت است که ماه رخداد واقعه عظیم «لیلهالمبیت» است، شبی که حضرت علی(ع) در بستر پیامبر آرمید تا جان پیامبر را از توطئه در امان دارد.

اگر چه تمام ایام الهی دارای منزلت و جایگاهند، اما ربیع مزین به قدوم حضرت رسول(ص) است به عنوان آخرین نبی، و آغاز امامت مهدی(عج)، به عنوان آخرین ولی، آخرین امام و حجت خدای بر زمین…

حال که محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم و با صفای عشق حسین (ع) به معرفت رسیدیم، وقت آن است که در این بهار، به یُمن رویش دوباره‌ جوانه معرفت سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.

---

گفتم که فراق را نبینم، دیدم …

روزهای باور ناپذیر محرم و صفر امسال رو به پایان است. غریب تر و تنهاتر از همیشه. شاید فراق یار و درد مهجوری که امسال در ایام اربعین گریبان عاشقان را گرفت، مقدمه ای برای آماده سازی و تربیت اصحاب آخر الزمانی و اربعینی حضرت حجت ارواحنا فداه باشد.

حال ، با کوله بار سنگین دوری، به استقبال ایام حزن آمیز سوگواری رسول مکرم اسلام صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه و سبط اکبرشان ، حضرت امام مجتبی علیه السلام میرویم و بر سر سفره احسان امام ضامن ، دفترچه این ۲ ماه عزاداری را خواهیم بست.

اما نمی توان به روزگار کنونی نگریست و شکوه نکرد. شکوه از اینکه پیغمبرمان را ندیدیم و از دوری او و فرزند گرامی شان در آتش هجران می سوزیم:

اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا ( فرازی از دعای افتتاح )

آری، ما به آستان معبود شکوه می کنیم از اینکه پیغمبر اسلام و امامان خود را ندیده ایم، ولی استوار در مسیری که پیمان بسته ایم گام بر میداریم تا انشالله آن انقلاب جهانی امام زمان علیه السلام را درک کنیم و در رکاب آن بزرگوار باشیم.

صدقه دادن، خواندن ۱۰ مرتبه دعای یا شَدِیدَ الْقُوَى، روزه گرفتن، غسل کردن، خواندن زیارتنامه پیامبر (ص) از راه دور، از جمله اعمال مستحبی است که در این روزها می توان انجام داد. حالا که دستمان به گنبد خضرا و جنه البقیع نمیرسد، و بنا به توصیه های پزشکی از سفر به مشهد الرضا نیز محروم مانده ایم، چه خوب که با زیارت نامه های وارده، ارتباط معنوی بهتری با  ذوات مقدسه معصومین علیهم السلام برقرار سازیم.

رحلت جانگداز رسوا اکرم و شهادت مظلومانه امام حسن علیه السلام داغ کمی نیست، ولی شیعه بلافاصله به مصیبت شهادت عالم آل پیغمبر ، حضرت علی ابن موسی ارضا سلام الله علیه دچار میشود که اگر شیعه واقعی در این فراق، تاب نیاورد و جان به حضرت معشوق سپرد ، جای شگفتی ندارد.

پیامبر خاتم حضرت محمّد مصطفی(ص)‏ رسولی که پیام آور نور و رستگاری، سرچشمه روشن حیات، سفیر هدایت و مکمل مکارم اخلاق بود و رسالت پر برکتش، مسیر زندگی انسان را از جهل و خرافه پرستی به سوی تفکر و تعقل و مهرورزی تغییر داد و پرده های نادانی و ظلمت را از پیش روی چشمان مردمان کنار زد. خاتم انبیا با کشیدن خط بطلان بر جاهلیت، مسیر و ادامه راه حقانیت را برای ما بسیار سهل و آسان کرد و درسی که همه ما باید از این ایام بگیریم این است که در مسیری قدم برداریم که رضای خدا، پیامبر و ائمه در آن باشد. او از جهان رفت ، اما دیری نخواهد پایید که واپسین حجت الهی بر انسان عرضه می‌گردد تا مؤمنان در پرتو خورشید اسلام، شاهد غروب بُتان و ظالمان باشند.

زندگانی پُر بارکریم اهل بیت، حضرت امام حسن مجتبی (ع) نیزکه با صبوری بی نظیرشان همراه بود،  نهال نوپای اسلام را از گزند توطئه در امان نگاه داشت. ایشان در روزهای طوفانی صدر اسلام همچون بازویی پرتوان در کنار پدر بزرگوارش و نیز در دوران زمامداری کوتاه خودش از کیان اسلام و مسلمین دفاع کردند ولی نیرنگ منافقان و دشمنان اسلام که لباس دوستی دین و مسلمین را به دروغ بر تن کرده بودند، از کاسه زهرآگین دشمن خانگی بیرون آمد و دومین شهید امامت به جهان اسلام تقدیم شد.

و همچنین حضرت امام رضا (ع) که در خفقان حکومت ظلم و جور عباسیان، با برگزاری جلسات مناظره و مباحثه به ترویج احکام الهی و آموزه های قرآنی پرداخت و در نهایت با زهر کین دشمنان اسلام به شهادت رسید و زیباترین جلوه های ایثار را برای زنده نگه داشتن آزادگی و حفاظت از شان و عظمت اسلام عزیز را به تصویر می کشند.

آیا می شود روزی با زیارت حرم مطهررضوی ، راهی مدینه شد و قبر نورانی نبوی را در آغوش گرفت و پس از آن راهی بقیع شد تا به غربت امام مظلوم مان گریست؟

بی دلیل نیست که محرم و صفر را ماه های غم و اندوه آل الله و محبین اهل بیت نامیدند. فقدان نبی خدا(ص) و شهادت دو سید جوانان اهل بهشت و همچنین امام رضا علیه السلام، سنگینی این ماه را بیشتر می کند.

و این چنین بود که پیغمبر ما، غصه امت خویش را می خورد تا اینکه آیه ۵ سوره ضحی نازل شد تا قلب حضرت آرام گرفت:  وَ لَسَوفَ یُعطِیکَ رَبُّکَ فَتَرضَی (و بزودی پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوی) و امام باقر علیه السلام این کریمه را امیدبخش ترین آیه قرآن خطاب کردند که فردای قیامت خداوند آنقدر به رسولش عطا می کند تا حضرت راضی شوند:

# جبرئیل آمد و گفت ای به فدایت گردم

باغ جنت به تماشای تو زینت کردم

# گقت ای پیک خدا، حامل فیض و رحمت

سخنی گو که ز قلبم برهانی محنت

# غم من نیست غم حور و قصور و جنت

چه کند روز جزا خالق من با امت

# گفت جبریل که فرموده چنین معبودت

آنقدر بر تو ببخشم که کنم خشنودت

 

---

رفیقی می گفت:

همه ی ما کارتون “پینوکیو” را  دیده ایم و از آن خاطرات خوبی داریم.

ولی من با خواندن صحبت‌های خالق داستان “پینوکیو” فهمیدم که هیچ چیز جز داستان سطحی و معنای ظاهری،  از این اثر فوق العاده را نفهمیده بودم.

“کارلو کلودی” می گوید؛ هدف ازخلق شخصیت پدر ژپتو، نشان دادن شخصیت خداوند *آفریدگار و خالق* بوده که با عشق و علاقه پینوکیو را خلق کرده است و در هر شرایطی از پینوکیو حمایت می کند، حتی وقتی که پینوکیو از پدر ژپتو دور می شود، اما باز از *حمایت و عشق* خالقش بهره مند است.

در واقع هدف نویسنده به تصویر کشیدن *عشق* همیشگی پروردگار نسبت به مخلوقاتش بوده است.

هدف از خلق جینا، جوجه ای که با پینوکیو دوست بود، نشان دادن عقل، قلب و روح پاک پینوکیو بوده که در هر شرایطی پینوکیو را از انجام کارهای اشتباه منع می کرده و این جوجه اردک پاک و معصوم “نفس ملهمه” را خداوند در وجود همه ی بندگانش به ودیعه گذاشته است.

اما انسان ها هم مثل پینوکیو هیچ وقت به الهامات و حرف های این جوجه گوش نکرده اند و کار خودشان را انجام می دهند و همیشه دچار سردرگمی و عذاب می شوند همان طور که پینوکیو هیچ وقت به الهامات قلبش گوش نمی داد و همیشه دچار خسران می شد.

هدف از خلق شخصیت روباه مکار و گربه نره به تصویر کشیدن نفس پینوکیو بوده که همیشه با وعده های پوچ و توخالی پینوکیو رو به گمراهی می کشاندند و مایه ی دوری پینوکیو از پدر ژپتو می شدند.

همان طور که انسانها با پیروی از “نفس اماره” از خداوند دور می شوند.

اگه یادتان باشد توی یه قسمتی از داستان پینو کیو دروغ که می گفت دماغش دراز میشد و توی عذاب شدیدی قرار می گرفت و پری مهربون او را می بخشید و دوباره دماغش خوب می شد!

نویسنده این اثر می گوید: منظور من از خلق این سکانس این بود که به بیننده بگویم “دروغ توازن و تعادل روح پاک آدمی را به هم می ریزد” و مجبور بودم این رو توی جسم پینوکیو نشان بدهم و همه ی انسان ها همیشه یک پری مهربان یا وجدان “نفس لوامه” در وجودشان دارند که آن ها را به خاطر کارهای زشت سرزنش می کند و به محض بازگشت از گناه آن ها را می بخشد و در آغوش می گیرد.

اگه یادتان باشد در یک قسمت از روباه مکار و گربه نره با تعاریف آنچنانی از یک شهر بازی پینوکیو را فریب می دهند و سوار بر یک کالسکه ی آذین شده می شوند و می روند به شهر آرزوها، وقتی صبح بیدار می شوند تبدیل شده اند به یک حیوان دراز گوش و اینجا پینوکیو می فهمد که اشتباه کرده!

“کارلو کلودی” می گوید اغلب انسان ها فریب نفس امارهٰ ی خود را می خورند و در پی زرق و برق دنیا، سوار بر این کالسکه ها می شوند و وقتی به مقصد می رسند متوجه می شوند که راه را اشتباه رفته و اشتباه کرده اند.

نویسنده می گوید بعد از اینکه پینوکیو تمام دنیا را گشت و تمام اشتباه ها را مرتکب شد، دست آخر تصمیم گرفت که پیش پدر ژپتو برگردد و وقتی می رسد از ژپتوی پیر می‌خواهد  که را تبدیل به یه انسانی واقعی کند چون از چوبی بودن خسته شده بود. او صبح بیدار می شود و می بیند که آرزویش برآورده شده و تبدیل به یه انسان واقعی شده است!

کارلو کلودی می گوید هدفم از خلق این سکانس این بود که به مخاطب بگویم که اگر به سوی خالق خودت برگردی انسان واقعی می شوی، در غیر این صورت جز پینوکیوی چوبی چیزی بیش نیستی…..

 

---

ایستادگی کلید واژه زرین دفاع مقدس 

سی و یکم شهریور ماه شنیده شدن صدای طبل جنگی تمام عیار علیه ایران و ایرانی نبود بلکه طنین پر ابهت حقانیت ملتی بود در برابر ظلم و فشار صدام زمان.دفاع مقدس برگ زرین حماسه آفرینی ها و سلحشوری های بهترین، دلاورترین و مصمم ‌ترین مردان و زنان این امت است که در جای جای خاکش با خون خود، به دفاع از حریم کشور پرداختند.

هفته دفاع مقدس فصلی از تاریخی است که در آن بهای مردانگی و عیار زنانگی اش به ایستادگی بود و استقامتی از جنس دلدادگی به میهن…

روزهایی که مرگ در آن به سایه خزید، شهادت افتخار یافته و قامت راست کرده بود.حماسه ای بزرگ که در آن خط مقدم ‌ها از پرچین نگاه ملتش ترسیم می ‌شد و شهادت، شاه راهی به وسعت افق قلب رزمندگانش بود.

دفاع مقدس خاکریز منیت ‌ها بود و محل اوج گرفتن انسانیت و از خود گذشتگی و سنگر هایش  بوی بهشتِ مردانی را گرفته بود که سر به سر، شهادت را به آغوش می‌کشیدند تا مبادا وجبی از کیان دین و وطن، به دست کفتاران حریص و متجاوز بیفتد.

نباید از نظر دور داشت که دفاع مقدس، به تنهایی کتابی بود از سرفصل های بی‌ مانند غیور مردان و شیر زنانی که جان بر کف، نه روزها و نه ماه‌ ها، که سال ها حماسه‌ ساختند و افسانه ‌ها را به حقیقت پیوند دادند.

حال که جای جای این خاک نشانی است از پلاک‌ هایی که برات بهشت را با قطره های خون خود گرفتند و لحظه‌ای از دفاع از حریم کشور و ناموس غفلت نکردند؛ برماست که یاد و خاطره شهیدانش را همواره زنده نگه داریم.

یاد و خاطره همه شهدا، جانبازان و اسرای هشت سال جنگ تحمیلی گرامی باد.

 

---

ماه صفر ادامه حزن عاشورا و مظلومیت اهل بیت

ماه محرم به انتها رسید و کتاب «صفر» رو به آغاز است؛ ماهی که آغازین روزش یادآور ورود کاروان اسرای کربلا به شام است.

کاروانی که از دشت بلای کربلا و روزهای داغ و داغدیده محرم زیر دیدگان خورشید ولایت با چوب خیزران رهسپار سفری اجباری شدند که به «صفر» ختم می‌شد و به کوچه ‌های شام…ماه صفر همان ادامه محرم و نیمه دیگر واقعه کربلاست که در شام تکرار می‌شود و ندای تنهایی حسین(ع) و اهل بیتش را نه در گوش شامیان که در جهانی طنین انداز میکند.

ماه صفر ظرف زمانی پر از اندوهی است که هر آینه کربلا و هر آدینه اش عاشورا را در ذهن تصویر میکند و تکرار دمادمی است برای شنیدن ندای «هل ناصر من ینصرنی….» حسین (ع) و غربت بی مثال زینب و سه ساله کربلا…صفر ادامه فصل عزاداری بر حسین (ع) و کاروان عاشورا است و تداوم پر از اندوه مقتل و سرهای به نیزه رفته …

صفر چنان اخوتی با محرم دارد که گویی سوگ بیشتری را در فراغ محرم به جان خریده و اشک بیشتری را به دل های جا مانده از کربلا به عاشقان، هجی میکند.صفر آبستن حوادث تلخی است که از سفر کاروان حسین آغاز می‌شود و با شهادت دختر ۳ ساله ‌اش به داغ می‌نشیند و تا رحلت پیامبر اکرم (ص) و چند تن از امامان معصوم (ع) به تکرار می‌رسد.

این ماه، ماهی است که در آن وحی برای همیشه از آسمان به زمینیان قطع شد و از این باب است که در روایات آمده که برای دفع آفات و بلایای این ماه، بسیار صدقه دهند، نه از آن جهت که به آن معنا نحس باشد بلکه ماه صفر داغ های بسیاری به پیشانی اش دارد.

 

---

آسمان فرصت پرواز بلندیست ولی

قصه این است چه اندازه کبوتر باشى

در ضیافت شامى که به منظور جمع‌آورى کمک مالى براى مدرسه‌اى مربوط به بچه‌هاى داراى ناتوانى ذهنى بود، پدر یکى از بچه‌ها نطقى کرد که هرگز براى شنوندگان آن فراموش نمى‌شود:

او با گریه گفت: «کمال در بچه من «شایا» کجاست؟ هر چیزى که خداوند مى‌آفریند کامل است، اما بچه من نمى‌تواند چیزهایى را بفهمد که بقیه بچه‌ها مى‌توانند. بچه من نمى‌تواند چهره‌ها و چیزهایى را که دیده، مثل بقیه بچه‌ها به یاد بیاورد. کمال خدا در مورد شایا کجاست؟»

افرادى که در جمع بودند، با شنیدن این جملات، شوکه و اندوهگین شدند.

پدر شایا ادامه داد: «به اعتقاد من، هنگامى که خدا بچه‌اى شبیه شایا را به دنیا مى‌آورد، کمال آن بچه را در روشى مى‌گذارد که دیگران با او رفتار مى‌کنند.» و سپس داستان زیر را درباره شایا تعریف کرد:

یک روز که شایا و من در پارک قدم مى‌زدیم، تعدادى بچه را دیدیم که بیس بال بازى مى‌کردند.

شایا پرسید: بابا، به نظرت اونا منو بازى مى‌دن؟

من مى‌دانستم که پسرم بازى بلد نیست و احتمالا بچه‌ها او را توى تیم‌شان نمى‌خواهند؛ اما فهمیدم که اگر پسرم براى بازى پذیرفته شود، حس یکى بودن با آن بچه‌ها مى‌کند.

پس به یکى از بچه‌ها نزدیک شدم و پرسیدم که آیا شایامى‌تواند بازى کند؟!

آن بچه به هم‌تیمى‌هایش نگاه کرد تا نظر آنها را بخواهد ولى جوابى نگرفت و خودش گفت: ما ۶امتیاز عقب هستیم و بازى در رآند ۹ است. فکر مى‌کنم اون بتونه در تیم ما باشه.

در نهایت تعجب، چوب بیس بال را به شایا دادند! همه مى‌دانستند که این غیرممکن است زیرا شایا حتى بلد نیست که چطور چوب را بگیرد! اما همین که شایا براى زدن ضربه رفت، توپ‌گیر چند قدمى نزدیک شد تا توپ را خیلى آرام بندازد که شایا حداقل بتواند ضربه آرامى به آن بزند. اوّلین توپى که پرتاب شد، شایا ناشیانه زد و از دست داد. یکى از هم‌تیمى‌هاى شایا نزدیک شد و دوتایى چوب را گرفتند و روبه‌روى پرتاب‌کن ایستادند. توپ‌گیر دوباره چند قدمى جلو آمد و آرام توپ را انداخت. شایا و هم‌تیمیش، ضربه آرامى زدند و توپ نزدیک توپ‌گیر افتاد؛ توپ‌گیر، توپ را برداشت و مى‌توانست به اوّلین نفر تیمش بدهد و شایا باید بیرون مى‌رفت و بازى تمام مى‌شد. اما به جاى این کار، او توپ را جایى دور از نفر اوّل تیمش انداخت و همه داد زدند: شایا، برو به خط اوّل، برو به خط اوّل! تا به حال شایا به خط اوّل ندویده بود!

شایا هیجان‌زده و با شوق، خط عرضى را با شتاب دوید. وقتى که شایا به خط اوّل رسید، بازیکنى که آنجا بود مى‌توانست توپ را جایى پرتاب کند که امتیاز بگیرد و شایا از زمین بیرون برود، ولى فهمید که چرا توپ‌گیر، توپ را آنجا انداخته است. توپ را بلند، آن‌طرف خط سوم پرت کرد و همه داد زدند: بدو به خط ۲، بدو به خط ۲٫

شایا به سمت خط دوم دوید. در این هنگام بقیه بچه‌ها در خط خانه هیجان‌زده و مشتاق، حلقه زده بودند. همین که شایا به خط دوم رسید، همه داد زدند: برو به ۳! وقتى به ۳ رسید، افراد هر دو تیم دنبالش دویدند و فریاد زدند: شایا، برو به خط خانه… شایا به خط خانه دوید و همه ۱۸ بازیکن، شایا را مثل یک قهرمان روى دوش‌شان گرفتند مانند اینکه او یک ضربه خیلى عالى زده و کل تیم برنده شده باشد…»

پدر شایا در حالى که اشک در چشمانش بود، گفت: «آن ۱۸ پسر به کمال رسیدند.»

این داستان را تعمیم بدهیم به خودمان و همه کسانى که با آنها زندگى مى‌کنیم. هیچ‌کدام ما کامل نیستیم و جایى از وجودمان ناتوانى‌هایى داریم، اطرافیان ما هم همین‌طورند.

بیایید با آرامش از ناتوانى‌هاى اطرافیان‌مان بگذریم و همدیگر را به خاطر نقص‌هایمان خُرد نکنیم. با عشق، هم خودمان را به سمت بزرگى و کمال ببریم و هم اطرافیان‌مان را.

آسمان فرصت پرواز بلندیست ولی قصه این است چه اندازه کبوتر باشى. 

تا هنگامى که انسان همه‌ی موجودات زنده را در دایره مهربانی و شفقت خود وارد نکند، به آرامش حقیقى نخواهد رسید.

 

---

شهادت سید الساجدین، امام زین العابدین(ع) تسلیت باد

امشب سجاده عشق به عزلت می‌رود، از آن روی که سجاده‌ نشین ‌اش راه آسمان پیش گرفته و ردای ملکوت به تن کرده است، او که «زینت عبادت کنندگان» لقب گرفت.

سجاد(ع)، همان بیمار واقعه کربلا بود و ذخیره حسین(ع) شد؛ برای روایتگری نهضت عاشورایی که صحنه زیبای برتری خون بر شمشیر است.

امشب آسمان غمگین پر کشیدنِ بزرگ مردی است که در سالیان دراز، غم عظیم واقعه سنگین عاشورا را لابه لای بغض ‌های مناجات شبانه ‌اش، به آسمان هدیه کرد و کوه صبری بود از مصیبت‌ های کربلا…

زین العابدین(ع) گر چه زهر هجر نوشید و بسیار جفا دید اما پس از شهادت خیل عظیم دوست داران و شیعیانش نگذاشتند غربت بر پیکر مطهرش بنشیند.

امام سجاد (ع) چنان جاذبه‌ای در بین مردم داشت که همگان را مجذوب شخصیت عرفانی و ربانی خود می‌نمود ‌.

ازین باب سعید بن مسیب چنین روایت می کند: «وقتی امام (ع) به شهادت رسید، همه مردم، از نیکوکاران گرفته تا بدکاران، برای تشییع جنازه‌ اش حاضر شدند؛  همه زبان به ستایش او گشوده بودند و سیل اشک از دیده ی  همگان جاری بود. در تشییع پیکر امام همه مردم شرکت کرده بودند و حتی یک نفر در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله باقی نمانده بود.»

صحیفه سجادیه یادگار زیبای امام زین العابدین (ع) است و حال تسلیت باد سالروز شهادت امامِ شب‌ های مناجات سبز صحیفه عشق و عرفان!

 

---

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ …

محرم، ماه ایثار و از جان گذشتگی است! ماه عشق و شور و شعور . محرم ماه قیام و پیام است که دل‌های شیدای نیکان و مشتاقان را به سوی مراد و محبوبشان معطوف می سازد، ایام حماسه و عاطفه با فرا رسیدن این ماه آغاز می‌گردد تا شیفتگان معرفت و عاشقان ایثار را با کاروان کربلا که ۸ روز زودتر از موعد به محل قرار رسیده ، همراه و هم نوا سازد، تا شور و شعور عاشورایی، دیگر بار احیاء گردد و ارادت علاقمندان به سرور و سالار صاحب دلان فزونی یابد و روح انسان‏ها از زندان نفس رهانیده شود.

 محرم می‌آید تا آوای فداکاری و مقاومت در برابر بیداد را در جهان هستی طنین افکند و طلسم استکبار و استبداد را در هم شکند و به افسون نا امیدی در برابر زورگویان و قدرت‎طلبان به ظاهر غالب، خاتمه دهد. وسوسه خنّاسان و خُدعه اغواگران را خنثی نماید و شعار «هَیهات مِنّا الذِلَّه» را عملی سازد و پرچم پر افتخار نهضت حسینی را در فرازین نقطه جهان به اهتزاز در می‌آورد.

همانطور که پیر جماران ؛ خمینی کبیر به درستی فرمودند:
شهادت حضرت سیدالشهدا علیه السلام مکتب را زنده کرد و انقلاب اسلامی ایران ، پرتویی از عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است.

کربلا صحنه نمایش رویارویی حق و باطل و حماسه پرشکوه جانبازی و شهادت طلبی است. کربلا محراب عبادت دل باختگان است. کربلا سکویی است که کربلاییان و عاشوراییان را از خاک تا افلاک و از زمین تا عرش برین پرواز می دهد. کربلا مدرسه ای است که درس چگونه ماندن و چگونه رفتن را به ما می آموزد و پایداری و پاسداری را یاد می دهد.

حماسه کربلا حقیقتی را در کهکشان عشق و خون به تصویر کشید تا دیگر کسی برای چشم پوشیدن از آفتاب حقیقت، بهانه ای نیابد. کربلا صحنه وقوع حماسه جاویدی است که وجدان انسان های آگاه، صلابت آسمانی اش را ستایش می کند و در برابر قداست و عظمت آن سر تعظیم فرود می آورد. نام آنانی که در معراج کربلا تن به خاک سپردند و به افلاک پرکشیدند، بعداز گذر قرن ها هم چنان بر تارک تاریخ می درخشد.

کربلا با آن جوان پیامبر سیمایش؛ آن ماه پارهِ حَسن نَما؛ آن طفل شیر خوار مظلوم؛ آن پاسدار خیام و ساقی حسینی و البته با آن بانوی زهرایی که نماز نشسته اش عالمی را به حیرت آورد از دل صفحات تاریخ و قلوب ما جدا نخواهد شد؛ حتی اگر مانعی چون ویروس منحوس کرونا یا هر مزاحم دیگری بخواهد این مسیر نورانی را متوقف سازد.

به نصِّ کریمه هشتم سوره صف ؛
یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ
این چراغ ایزد افروز ، خاموشی ندارد و این ما جاماندگان و در ماندگان مسیر وصالیم که دستمان به آن آستان مَلَک پاسبان دراز است و امید تحفه ای برای دنیا و آخرتمان داریم.

امام رضاسلام الله فرموده اند: هر گاه ماه محرم فرا می‌‏رسید، پدرم (موسی بن‏ جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی‏‌شد و غم و افسردگی و اندوه بر او غلبه می‌‏یافت تا آن که ده روز از محرم می‏‌گذشت، روز دهم محرم که می‌‏شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.

کربلا عرصه بروز ناب و تمام عیار توحید بود و آن غریبی که در گوشه گودال بی یار و یاور به شهادت رسید ، مَظهر تجلی پروردگار شد. یقینا که اقامه عزای آن سید جوانان اهل بهشت از واجبات و تعظیم شعائر است که به فرموده الهی: وَمَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ.

جان فشانی سید الشهدا و یارانش در روز دَهُم را خواهر قهرمانش در کوفه و امام چهارم در شام تکمیل کردند تا در مسیر بازگشت به مدینه بتوانند برات زیارت بگیرند و به نیابت تمامی عُشّاقُ الحُسَین مِنَ الازَل الی الاَبَد ؛ راهی کربلا شوند و روز اربعین آن کشته راه ایزد را زیارت کنند.

در این باب ذکر یک روایت کافی است که در روایت ابن شبیب از امام رضا علیه السلام چنین آمده: « وَ لَقَدْ بَکَتِ السَّمَاوَاتُ‏ السَّبْعُ‏ وَ الْأَرَضُونَ‏ لِقَتْلِه‏…»

## [ای پسر شبیب] آسمانهاى هفتگانه و زمینهای هفت گانه براى کشته شدن او ( امام حسین ) گریستند.

 منابع: ( عیون اخبار الرضا ؛ امالی ؛ وسائل الشیعه
بحار الأنوار )

▪ای در غم تو ارض و سما خون گریسته – ماهی در آب و وحش به هامون گریسته

▪وی روز و شب به یاد لبت چشم روزگار – نیل و فرات و دجله و جیحون گریسته

▪از تابش سرت به سنان چشم آفتاب – اشک شفق به دامن گردون گریسته

▪ در آسمان زِ دود خیام عِفافِ تو – چشم مسیح اشک جگر خون گریسته

▪با درد اشتیاق تو در وادی جنون – لیلی بهانه کرده و مجنون گریسته

▪تنها نه چشم دوست به حال تو اشکبار – خَنجر به دست دشمن تو خون گریسته

▪ آدم پی عزای تو از روضه بهشت – خَرگاه درد و غم، زده ، بیرون گریسته

---

لطیفی می‌گفت:

مردی متمکن و پولدار روزی به کارگرانی برای کار در باغش نیاز داشت. بدین جهت، پیشکارش را به میدان شهر فرستاد تا کارگرانی را برای کار اجیر کند.

پیشکار رفت و همه‌ی کارگران موجود در میدان شهر را اجیر کرد و آورد. آن‌ها در باغ مشغول به کار شدند.

کارگرانی که آن روز در میدان نبودند، این موضوع را شنیدند و آن‌ها نیز آمدند. روز بعد و روزهای بعد نیز تعدادی دیگر به جمع کارگران اضافه شدند. گر چه این کارگران تازه، هنگام غروب رسیدند اما مرد ثروتمند آن‌ها را نیز به کار گرفت.

شبانگاه، هنگامی که خورشید فرو نشسته بود، او همه‌ی کارگران را گرد آورد و به آنها دستمزدی یکسان داد.

بدیهی‌ست آنانی که از صبح به کار مشغول بودند، آزرده شدند و گفتند:
این بی‌انصافی است. چه می‌کنید آقا؟ ما از صبح کار کردیم و این‌ها غروب رسیدند و بیش از دو ساعت نیست که کار کرده‌اند.

بعضی‌ها هم که چند دقیقه پیش به ما ملحق شدند. آن‌ها که اصلا کاری نکرده‌اند! مرد ثروتمند خندید و گفت:

به دیگران کاری نداشته باشید. آیا آنچه که به خود شما داده‌ام کم بوده است؟

کارگران یک صدا گفتند: نه، آنچه به ما پرداخته‌اید، بیشتر از دستمزد معمولی ما نیز هست. با وجود این، انصاف نیست کسانی که دیر آمده و کاری نکرده‌اند، همان دستمزدی را بگیرند که ما گرفته‌ایم.

مرد دارا گفت: من به آن‌ها دستمزد داده‌ام، زیرا بسیار دارم. من اگر چند برابر این نیز بپردازم، چیزی از دارایی من کم نمی شود. من از دارایی خودم می‌بخشم.
شما نگران این موضوع نباشید.
شما بیش از توقع‌تان مزد گرفته‌اید پس مقایسه نکنید.

من در ازای کارشان نیست که به آن‌ها دستمزد می‌دهم، بلکه می‌دهم چون برای دادن و بخشیدن، بسیار دارم. من از سر بی نیازی‌ست که می‌بخشم.

بعضی‌ها برای رسیدن به خدا سخت می‌کوشند.
بعضی‌ها درست دم غروب از راه می‌رسند. بعضی‌ها هم وقتی کار تمام شده است، پیدایشان می‌شود.

اما همه یکسان زیر چتر لطف و مرحمت الهی قرار می‌گیرند. شما نمی‌دانید که خدا به استحقاق بنده نگاه نمی‌کند، بلکه دارایی خویش را می‌نگرد. او به غنای خود نگاه می‌کند، نه به کار ما. از غنای ذات الهی، جز بهشت نمی‌شکفد.

باید هم این گونه باشد، بهشت ظهور بی‌نیازی و غنای خداوند است.

دوزخ را همین تنگ‌نظرها بر پا داشته‌اند. زیرا این‌ها آنقدر بخیل و حسودند که نمی‌توانند جز خود کسی را مشمول لطف الهی ببینید.

بخیل نباشید زندگی‌تان بهشت می‌شود.

---

 

روز ۲۶ مرداد ۱۳۶۹، میهن اسلامی شاهد حضور کبوتران سبکبالی بود که پس از سال‌ها زندان در اسارتگاه‌های رژیم بعث عراق قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند. قاصدک آزادی در چنین روزی پیام‌آور رهایی شد و این کبوتران از بند رسته به آغوش گرم ملت خود بازگشتند. میهن اسلامی چراغانی بود و شعف و سروری وصف‌ناپذیر از حضور این رسولان و مبلِّغان انقلاب و جنگ، سراسر ایران را فراگرفته بود.

اولین عکس‌العمل آزادگان از دیدن وطن، بوسه زدن بر خاک میهن بود؛ ‌سرزمینی که قدم به قدم آن با خون بهترین فرزندان این ملت و اسوه جوانان کشور تطهیر شده بود. حرکت بعدی زیارت مرقد پیر و مُرادشان؛ خمینی کبیر و بیعت با جانشین خلف او بود و این همه،‌ نشان از علاقه وافر و پایبندی آنان به اسلام، انقلاب و میهن عزیزشان داشت.

امام خمینی(ره) در وصف آزادگان چنین فرموده‌اند: «اگر روزی اسرا برگشتند و من نبودم سلام مرا به آن‌ها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود.»

مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا درباره آزادگان می‌فرمایند: «آزادگان آبروی این ملت را حفظ کردند…»

«…یکی از چیزهایی که شما را، دل‌هایتان را زنده نگه می‌داشت، پر امید نگه می‌داشت، یاد آن چهره و روحیه پرصلابت، امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت می‌شود فهمید.»

آری ؛ در واقع آزادگان، هیچ‌گاه متعلق بـه یک مقطع از تاریخ نیستند و پس از آن حماسه سازی های هم وطنان عزیز به ویژه شهدا، برگ زرین دیگری از این انقلاب مظلوم و مقتدر را رقم زدند. پیام و سیره آنان، فریاد سربلندی و شکوهمندی ملت ایران اسلامی اسـت کـه برای همیشه ماندگار شده.

آزادگان در دوران اسارت‌شان از حلقه‌های کلیدی دفاع مقدس بودند که در دوران اسارت دو روز بسیار تلخ داشتند؛ یکی روز ارتحال امام راحل و دیگری روز پذیرفته‌شدن قطعنامه‌ی آتش‌بس.

آن ۴۳ هزار و ۱۷۳ نفری که در دوران جنگ تحمیلی هشت ساله از بند بعثی های خبیث آزاد شدند ، عصاره ای از اراده و ایمان ملت بودند.

عملکرد حیرت آور آزادگان ما در  مقایسه با آن چه در که دنیا در طی جنگهای مختلف شاهد هستیم به خاطر روح باورهای اسلامی قابل مقایسه نیست.

بازگشت آزادگان پس از سالها تحمل شدیدترین شکنجه‌ها، نتیجه مقاومت هوشمندانه ملت ایران در برابر دشمن و حرکت در چارچوب راهبردهای ترسیم شده از سوی رهبرمعظم انقلاب اسلامی بود.

بازگشت آزادگان به میهن اسلامی همچنین از دستاوردهای ایستادگی بر اصول، آرمان‌ها و پایداری در برابر زیاده خواهی‌های دشمنان قسم خورده ایران در هشت سال جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق ضد ایران است.

آنها دور از وطن باز تعریف دیگری از واژه اسارت را به رخ دنیا کشیدند. آموزش یافتگان مکتب زینبی ؛ هرگز اسارت را در بند حبس و زنجیر ماندن نمی دیدند ؛ بلکه همان غل و زنجیر را ابزاری برای فریاد بی صدا و رسای خود به همه دنیا قرار دادند که ما هرگز دست از اصول و باورهایمان دست نمی‌کشیم و بر سر عهدی که بسته ایم می‌مانیم.

یوسف را نیز به اسارت بردند ؛ ولی اراده الهی طوری رقم خورد که همان یوسف در بند آمده به جاه و مقام برسد و این اجری است که خداوند به صبر پیشگان و اهل تقوی عنایت می‌فرماید.

البته که خانواده‌ها و فرزندان آن دور ماندگان از سرزمین‌مان، هرگز کمتر از ایشان نیست و حتی اجر بالاتری نیز دارد.

به امید سرافرازی هر چه بیشتر سرزمینی که سردار شهیدش این‌گونه فرمود: ما ملت امام شهادتیم؛ ما ملت امام حسینیم ….

* ســلامم به مردان روزهای رنج – به مردان سخت و به مردان گنج

* شــماهــا عـــزیــز دل رهــبـرید – شـــما ســرفرازان این کـشوریـد

* امـــیــریــد و آزاده و ســـرفـراز – که دل‌هــایـتان پر ز ایـمـان و راز

* زِ دوران پــر رنـــج ناسـوده ایـد – شـما بـــازی عـشق را بـرده ایـد

* چـنان سـرو قامت مقـاوم صـبور – که دشمن ز ایثارتان گــشـته کور

* شــــما مـشــق تــاریـخ دوران ما – امــــیـــــران آزاد ایـــــران مــــا

* نـــدانــد کــــــسی زخم دل‌هایتان – کــــه زنجـیرها بسته شد پایـــتان

* گـــذشـــته چه‌ها بر تن نازنـــین – یکــی مـی‌زد و دیگری در کمین

* چـــه گویم از این ماجرای غمین – دل ســنگ خون می‌شود اینچنــین

 

---

 

دو روز مانده به پایان جهان تازه فهمید که هیچ زندگی نکرده است.
تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی بود.

پریشان شد. آشفته و عصبانی نزد خدا رفت تا روزهای بیشتری از خدا بگیرد.

داد زد و بد و بیراه گفت.
خدا سکوت کرد.
جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت، خدا سکوت کرد.
آسمان و زمین را به هم ریخت، خدا سکوت کرد.

به پر و پای فرشته ‌و انسان پیچید.
خدا سکوت کرد، کفر گفت و سجاده دور انداخت. خدا سکوت کرد، دلش گرفت و گریست و به سجده افتاد.

خدا سکوتش را شکست و گفت: “عزیزم اما یک روز دیگر هم رفت!
تمام روز را با بد و بیراه و جنجال از دست دادی!
تنها یک روز دیگر باقی است، بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن.”

لابه‌لای هق‌هقش گفت: “اما با یک روز …. با یک روز چه کار می توان کرد؟!”

خدا گفت: “آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند گویی هزار سال زیسته است و آن‌که امروزش را در نمی‌یابد، هزار سال هم به کارش نمی‌آید.”
آن‌گاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: “حالا برو و یک روز زندگی کن.”

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می‌درخشید اما می‌ترسید حرکت کند، می ‌ترسید راه برود.
می‌ترسید زندگی از لابه‌لای انگشتانش بریزد، قدری ایستاد، بعد با خودش گفت: “وقتی فردایی ندارم، نگه داشتن این زندگی چه فایده‌ای دارد؟ بگذار این مشت زندگی را مصرف کنم.”

آن‌وقت شروع به دویدن کرد. زندگی به سر و رویش پاشید.
زندگی را نوشید و زندگی را بویید، چنان به وجد آمد که دید می‌ تواند تا ته دنیا بدود. می‌تواند بال بزند، پا روی خورشید بگذارد، می‌تواند…

او در آن یک روز آسمان‌خراشی بنا نکرد. زمینی را مالک نشد، مقامی به دست نیاورد اما در همان یک روز دست بر پوست درختی کشید.
روی چمن خوابید، کفش دوزدکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آنهایی که او را نمی‌شناختند سلام کرد و برای آنها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.

او در همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد، لذت برد و سرشار شد و بخشید، عاشق شد و عبور کرد و تمام شد.
او در همان یک روز زندگی کرد.

فردای آن روز فرشته ‌ها در تقویم خدا نوشتند‌:
“امروز او درگذشت، کسی که هزار سال زیست!”

زندگی انسان دارای طول، عرض و ارتفاع است، اغلب ما تنها به طول آن می‌اندیشیم اما آنچه که بیشتر اهمیت دارد عرض یا چگونگی آن است.

امروز را از دست ندهید.
آیا ضمانتی برای طلوع خورشید فردا وجود دارد؟

---

مژده بادا به مسلمان که قربان آمد
شادی و عشق دو‌‌باره به سامان آمد

از بزرگ‌ترین اعیاد مسلمین «عید قربان» است؛ عید قربانی کردن تعلقات دنیوی برای متصل شدن به نهایت حق و حقیقت.
به واقع« قربان» فصل دل‌انگیز ذبح عزیزان در محضر عزیز مطلق «پروردگار» سبحان است.
فدا کردن فرزند و پاره تن آدمی در راه رضای خدا، امتحانی الهی برای حضرت ابراهیم علیه السلام بود که عید قربان آیینه تمام نمای آن گذشت است.

امیر المومنین امام علی علیه السلام فرمودند: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه وآله روز عید قربان، خطبه می‌خواند و می‌فرمود :
امروز ، روز «ثجّ» و«عجّ» است. «ثجّ» ، خون قربانی هاست که می‌ریزید. پس نیّت هرکس صادق باشد، اولین قطره خونِ قربانی او کفّاره همه گناهان اوست.
و «عجّ»، دعاست. پس به درگاه خداوند دعا کنید، قسم به آن که جان محمّد صلی الله علیه و آله در دست اوست، از اینجا هیچ‌کس بر نمی‌گردد، مگر آمرزیده شود، جز کسی که گناه کبیره انجام داده و بر آن اصرار ورزد و در دل خود، تصمیم بر ترک آن ندارد.

«قربانی» کردن، وسیله قرب و نزدیکی به خدا و عید قربان روز تقرّب به پیشگاه معبود است جایی که اراده الهی براتی می‌شود برای رهایی از زنجیرها و وابستگی‌های دنیوی…
براستی که عید قربان جلوه‌گاه تعبّد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است برای ذبح و قربانی کردن اسماعیل‌شان در پیشگاه آفریدگار سراسر نور.
واژه «عید» در لغت به معنی «بازگشتن» است و دراصطلاح، به معنی بازگشت به سوی خداوند سبحان؛ پس شایسته است که در این عید بزرگ، با عبادت و راز و نیاز، غبار گناهان گذشته را از صفحه دل  بزداییم و خود را برای تقرب و بهره‌مندی بیشتر از فیوضات و نگاه کریمانه خداوند در این روز آماده کنیم.
این عید فداکاری و ایثار به نوعی تداعی‌گر زیباترین نمونه تعبّد انسان در برابر خداوند متعال است که در آن اخلاص، عشق و ایثار به زیبایی تصویرگری شده…
امید که در این روز ، اسماعیل های نفس خود را برای رضای نهایت عشق الهی ذبح نماییم…

 

---

فضیلت و اعمال دهه اول ماه ذی الحجه

ماه ذی الحجه برای خودسازی خیلی مهم است ماه، ماه دعا است، ماه راز و نیاز با خدا است و یک قدری بیشتر نه فقط روز عرفه، نه فقط دهه اول اصلاً این ماه، ماه دعا، ماه رابطه، ماه خودسازی است. در یک کلام (به قول بزرگان و عارفان )می توان گفت که می توان در این ماه راه صد ساله را یک ماهه طی نمود البته به شرطها و شروطها!

فضیلت ماه ذى الحجّه

ماه «ذى الحجّه»، آخرین ماه «سال هجرى قمرى» است و ماهى است بسیار پربرکت. بزرگان دین هنگامى که ماه ذى الحجّه وارد مى شد، اهمّیّت ویژه اى به عبادت در آن مى دادند. مخصوصاً در دهه اوّل این ماه. (زادالمعاد، ص ۲۴۰)

در بعضى از روایات آمده است، شب هاى دهگانه اى که قرآن در سوره «والفجر و لیال عشر» به آن سوگند یاد کرده است، شب هاى دهه اوّل ماه ذى الحجّه  است و این سوگند به خاطر عظمت آن است. (تفسیر قمى، ج ۲، ص ۴۱۹)

خداوند در سوره حج آیه ۲۸ ضمن بیان فریضه بزرگ «حج» سخن از «أیّام مَعْلُومات» گفته است که مؤمنان باید در آن به یاد خدا باشند. یکى از تفسیرهاى معروفِ «أیّام مَعْلُومات» که در روایات نیز آمده است، ده روز اوّل ماه ذى الحجّه است.( مصباح المتهجّد، صفحه ۶۷۱) بنابراین، هم شب هاى آن عزیز است و هم روزهاى آن.

در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که عبادت و کار نیک در هیچ ایّامى به اندازه این ایّام (ده روز اوّل ماه ذى الحجّه) فضیلت ندارد. (اقبال، ص ۳۱۷)

وجود دو «عید» مهمّ اسلامى عید قربان (عید اضحى) و عید غدیر (عید ولایت) و روز «عرفه» و خاطره دعاى عجیب و بسیار گرانبهاى امام حسین(علیه السلام) در عرفات، شکوه و عظمت خاصّى به این ماه بخشیده، و سزاوار است همه مؤمنان (مخصوصاً جوانان پاکدل) از فضاى آکنده از معنویّت این ماه غافل نشوند و در خودسازى و تهذیب نفس بکوشند که به پیشرفت هاى مهمّى نائل مى شوند.

اعمال دهه اوّل ماه ذى الحجّه

یک. امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: پدرم حضرت امام باقر(علیه السلام) به من فرمود: پسرم! در دهه نخست از ماه ذى الحجّه(از شب اول ماه تا شب عید قربان) هر شب میان نماز مغرب و عشا این دو رکعت نماز را ترک مکن:

در هر رکعت سوره حمد و سوره قل هو الله را مى خوانى، پس از آن آیه ۱۴۲ سوره اعراف را  بخوان :

وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِینَ لَیْلَهً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً وَ قَالَ مُوسَى لأَخِیهِ هَارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَلاَ تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ. ) اعراف/۱۴۲(

اگر چنین کنى، در ثواب حاجیان، و اعمال حجّ آنها شریک مى شوى.(اقبال، ص ۳۱۷)

دو. روزه گرفتن در نُه روز اوّل. در روایتی از امام موسی کاظم(علیه السلام) نقل شده است که هر کس نُه روز اوّل ذى الحجّه را روزه بدارد، خداوند ثواب روزه تمام عمر را براى او مى نویسد.( زاد المعاد، ص ۲۴۰)

سه. ابوحمزه ثمالى از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است که آن حضرت، از روز اوّل تا عصر روز عرفه، پس از نماز صبح و قبل از نماز مغرب این دعا را مى خواند:

اَللّـهُمَّ هذِهِ الاَْیّامُ الَّتى فَضَّلْتَها عَلَى الاَْیّامِ وَشَرَّفْتَها و …. وَ صَلَّى اللهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدوَآلِهِ اَجْمَعینَ، وَسَلَّمَ عَلَیْهِمْ تَسْلیماً

) مصباح المتهجّد، ص ۶۷۲ و اقبال، ص ۳۲۲ با اندکى تفاوت، مفاتیح الجنان (

چهار. آن پنج دعایى را بخواند که به فرموده امام باقر(علیه السلام) خداوند آن را بوسیله جبرئیل براى حضرت عیسى(علیه السلام) هدیه فرستاد، تا در ایّام این دهه، آنها را بخواند. آن پنج دعا چنین است:

 (۱) اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَهُوَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.

(۲) اَشْهَدُ اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لاشَریکَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَلا وَلَداً.

 (۳) اَشْهَدُ اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ.

 (۴) اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیى وَیُمیتُ، وَهُوَ حَىٌّ لا یَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَهُوَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.

(۵) حَسْبِىَ اللهُ وَکَفى، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعا، لَیْسَ وَرآءَ اللهِ مُنْتَهى،اَشْهَدُللهِِ بِما دَعا،وَاَنَّهُ بَرىءٌ مِمَّنْ تَبَرَّءَ، وَاَنَّ لِلّهِ الاْخِرَهَ وَالاُْولى.

سپس حضرت عیسی(علیه السلام) پاداش فراوانی را براى صد مرتبه خواندنِ این پنج دعا ذکر فرمود.( اقبال، ص ۳۲۳)

مرحوم «علاّمه مجلسى» گفته است: اگر کسی هر روز هر یک از این پنج دعا را ده مرتبه بخواند (که در مدّت ده روز هر کدام را صد مرتبه خوانده است) به روایت عمل کرده است. البتّه اگر هر روز هر دعایی را صد مرتبه بخواند بهتر است.(زادالمعاد، ص ۲۴۵)

 

---

زندگانی ساده، بی‌آلایش و پر محتوای امامان و معصومین می‌تواند، الگوی رفتاری مناسبی برای ازدواج، تربیت فرزندان و دیگر مباحث پیرامون زندگی ما باشد.

امروز اول ذی‌الحجه، سال‌روز ازدواج زندگی ساده و پربار حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) است، الگویی که ما می‌توانیم از آن در زندگی خود استفاده کرده و با عملی کردن آن در زندگی به سعادت برسیم.

پیامبر خدا پس از سیزده سال سخت کوشى، تلاش در راه ابلاغ رسالت و تحمّل دشواری‌‏ها ، شکنجه‏‌ها و آزارها به مدینه هجرت کرد و حکومت اسلامى را بنیاد نهاد.

على(ع) از آغازین روزهاى رسالت پیامبر(ص)، همگام و همراه پیامبر خدا بود و در سال اوّل هجرت، بیست و چهار سال داشت. او باید ازدواج می‌‏کرد و زندگانى مشترک را آغاز می‌‏کرد.

فاطمه(‏س) نُه ساله است. او دختر پیامبر خداست و در جایگاهى بلند از فضایل انسانى و ویژگى‏‌هاى والاى ملکوتى، که پیامبر خدا بارها او را ستوده و «پاره قلب» خود نامیده است.

موقعیت پیامبر(ص) در جایگاه زعامت امّت از یک‏‌سوى و شخصیت والاى فاطمه(س) از سوى دیگر، زمینه‌ه‏اى بود تا کسانِ بسیارى- به‌ویژه آنان‏‌که از این‏‌گونه پیوندها بیشتر در فکر رقم زدن آینده خود هستند- به خواستگارى بروند. پیامبر(ص)، یکسر جواب رد می‌‏داد و گاه، تصریح مى‌‏کرد که منتظر «قضاى الهى» است.

برخى از دوستان على(‏ع) و صحابیان پیامبر خدا به وى پیشنهاد کردند که به خواستگارى فاطمه (س) برود.

على‏(ع)، قلبى سرشار از ایمان و سینه‌‏اى آکنده از عشق؛ امّا دستانى تهى و پیراسته از درهم و دینار رهسپار خانه‎ی پیامبر شد.

بنابراین حضرت علی (ع) با داشتن پس اندازی هر چند اندک، اقدام به خواستگاری کردند، پیامبر(ص) نیز در این رابطه از ایشان سوال کردند آیا برای مهر حضرت زهرا(س) و مخارج عروسی مبلغی در اختیار دارد و یا چیزی برای فروش در این مورد دارد؟ امیرالمومنین(ع) فرمودند که یک شمشیر، یک سپر و یک شتر برای بردن آب به نخلستان‌ها در اختیار دارم. پیامبر گرامی اسلام (ص) به حضرت علی (ع) فرمودند که از میان این سه وسیله به سپر کمتر نیاز داری، لذا امام علی(ع) با فروش سپر خود مبلغ مهریه و خرج و مخارج عروسی را تامین کردند.

ازدواج و به تعبیر پیامبر خدا، امر الهى تحقّق یافت و آن دو بزرگوار، زندگانى مشترک را در اوّلین سال هجرت، با مهریه‏اى بسیار اندک و مراسمى بس ساده و جهیزیه‏اى ساده‏تر آغاز کردند و بدین سان، شکوهمندترین خانه و نقش‏آفرین‏ترین زندگانى مشترک در تاریخ اسلام، رقم خورد.

تعاون، تقوی و نیکی از جمله ارکان زندگی مشترک این دو بزرگوار می‏باشد. حضرت زهرا هیچگاه درطول زندگانی پر فراز ونشیب خود از حضرت علی چیزی نخواست که اجابت آن برای امیرالمومنین مشکل باشد.

حضرت زهرا(س) در تمام دوران زندگی آرام و پرشکیب، بار زندگى را بر دوش داشت، با کم‏ترین امکانات مى‌‏ساخت، زخم‏‌هاى همسر و پدر را می‌شست و افزون بر همسرى على‏(ع)، به تعبیر لطیف پیامبر خدا، “براى پدر، مادرى مى‌‏کرد”.

زندگانی امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) همراه با همدلی و هم‌فکری بین اعضای آن همراه بوده است و تک تک نفرات آن به همراه دیگران به پیشبرد اهداف کمک می‌کردند و در آن احساس مسوولیت می‌کردند که شواهد آن را در همراهی امام حسن (ع) و امام حسین(ع) و نیز همدلی و همفکری حضرت زهرا (س) و دیگر فرزندان آن حضرات در برهه‌های مختلف زندگی می‌توان دید.

---

---

اسکندر مقدونی در ۳۳ سالگی درگذشت. وقتی این جهان را ترک می‌کرد، می‌خواست یک روز دیگر هم زنده بماند، فقط یک روز دیگر تا بتواند مادرش را ببیند آن ۲۴ ساعت فاصله‌ای بود که باید طی می‌کرد تا به پایتختش برسد.

اسکندر از راه هند به یونان برمی‌گشت و به مادرش قول داده بود وقتی که تمام دنیا را به تصرف خود درآورد باز خواهد گشت و تمام دنیا را یکپارچه به او هدیه خواهد کرد.

بنابراین اسکندر از پزشکانش خواست تا ۲۴ ساعت مهلت برای او فراهم کنند و مرگش را به تعویق اندازند.

پزشکان پاسخ دادند که کاری از دستشان بر نمی‌آید و گفتند که او بیش از چند دقیقه قادر به ادامه زندگی نخواهد بود!

اسکندر گفت: “من حاضرم نیمی از تمام پادشاهی خود را، یعنی نیمی از دنیا را در ازای فقط ۲۴ ساعت بدهم.”

آنها گفتند: “اگر همه دنیا را هم که از آن شماست بدهید ما نمی‌توانیم کاری برای نجاتتان صورت بدهیم امری غیر ممکن است.”

آن لحظه بود که اسکندر بیهوده بودن تمامی کوشش‌هایش را عمیقا درک کرد با تمام داراییش که کل دنیا بود نتوانست حتی ۲۴ ساعت را بخرد.

سی و سه سال از عمرش را به هدر داده بود برای تصاحب چیزی که با آن حتی قادر به خریدن ۲۴ ساعت هم نبود.

 

از قناعت هیچ کس بی‌جان نشد

از حریصی هیچ کس سلطان نشد

 

---

هفته حجاب و عفاف گرامی باد

 

---

 

 

---

  عید سعید فطر مبارک

شانه به شانه صف می‌ کشند. دست‌های نیاز که به سمت آسمان بلند می‌شود، زمزمه «اللهم اهل الکبریاء و العظمه و اهل الجود و الجبروت» اوج می‌گیرد. احساس می‌کنی پاهایت از زمین خاکی جدا شده است و در فضای دیگری سیر می‌کنی؛ فضای خلوص، تسلیم و تقوا. این حس، پاداش یک ماه روزه‌داری خالصانه پرهیزکاران است که نصیب مؤمنان حقیقی می‌شود.

شیرینی که به دهان می‌بری و کامت در روز عید شیرین می‌گردد، نشانه این است که در بقیه ایام سال نیز باید به شیرینی‌ها، خوبی‌ها و خلوص رمضان وفادار بمانی. اجازه ندهی تلخی گناهان ریز و درشت، دامن زندگی و ثانیه‌هایت را بگیرد. خوب بودن فقط مختص یک ماه نیست. خوب بودن را در سراسر زندگی به همراه داشته باش. «اَلَّلهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ خَیْرَ ما سَئَلَکَ بِه عِبادُک الصّالِحُونَ وَ اَعوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْهُ عِبادُکَ الْمُخلَصُون».

عید فطر جشن تولد فطرت

عید فطر، جشن تولد فطرت است؛ فطرتی که از غبارها و زنگارها پاک شده و اکنون در زیباترین شکل خود خودنمایی می‌کند. به خودم می‌اندیشم، من کجا و میهمانی خدا کجا. غبار جهل و سیاهی گناه، قلبم را آلوده کرده است و خریداری برای این قلب زنگار گرفته نمی‌یابم. به خدایم می‌اندیشم که سراسر لطف است و مهربان‌ترین مهربانان. غفار است و بنده‌نواز.

مرا به میهمانی خودش دعوت می‌کند و قلبم را جلا می‌دهد. یادم می‌آورد فطرت توحیدی‌ام را، یادم می‌آورد مبارزه با شیطان درونی و بیرونی‌ام را. خودم، خدایم، جایگاهم را که فراموش کرده بودم، به یاد می‌آورم. اکنون که میهمانی تمام شده و عید فطر فرا رسیده، انگار از نو متولد می‌شوم و به روشنی می‌بینم که بازگشت به فطرتم را جشن گرفته‌ام. امیرمؤمنان علی(ع) نیز جشن فطرت را این‌گونه به عید فطر نسبت می‌دهد:

“این عید کسی است که خدا روزه‌اش را پذیرفته، نماز او را ستوده و هر روز که خدا نافرمانی نشود، آن روز عید است”.

عید شکر

عید فطر، روز شکرگزاری از حق تعالی است که در ظلمت جسم، چراغ روشن فطرت را نهاد تا همیشه پرتوافشان باشد و حیات‌بخش.

مقام معظم رهبری نیز دراین باره می‌فرماید:

عید رمضان، در حقیقت عید شکر است؛ شکر به خاطر توفیق گذراندن دوران یک ماهه ضیافت الهی. شکر روزه‌داری. شکر توفیق عبادت و ذکر و خشوع و توسل به بارگاه کبریایی حضرت حق. حقیقتاً هم برای این شکر، انسان مؤمن باید عید بگیرد.

 

---

بهای شما جز بهشت نیست، خود را به کمتر نفروشید

لطیفی می‌گفت:

فرزندی از پدرش پرسید، قیمت زندگی چقدر است؟

پدر یک سنگ زیبا به او داد و گفت این را ببر بازار، ببین مردم چقدر می‌خرند. اگر کسی قیمت را پرسید، هیچ نگو. فقط دو انگشتت را بیاور بالا، ببین آنها چگونه قیمت‌گذاری می‌کنند.

او سنگ را به بازار برد. نفر اول سنگ را دید و پرسید قیمت این سنگ چند؟

کودک دو انگشتش را بالا آورد.آن مرد گفت: دو هزار تومان!

کودک نزد پدرش بازگشت و ماجرا را گفت. پدر به او گفت: این بار به بازار عتیقه فروشان برو.آنجا وقتی کودک دو انگشتش را بالا برد، عتیقه فروش گفت: دویست هزار تومان!

این بار هم کودک نزد پدر بازگشت و ماجرا را تعریف کرد. پدر به او گفت: این بار به بازار جواهرفروشان و نزد فلان گوهرشناس برو.

وقتی دو انگشتش را بالا برد آن گوهر شناس گفت دو میلیون تومان!

آن کودک باز ماجرا را برای پدر تعریف کرد.

پدر گفت: فرزندم! حالا فهمیدی که قیمت زندگی چند؟

مهم این است که گوهر وجودت رابه کی بفروشی.

قیمت ما به این بستگی دارد که مشتری ما چه کسی باشد. مراقب باشیم، عمر گران سنگ مان را در این فراز و نشیب زندگی و امتحانات پیچیده روزگار به چه بهایی می فروشیم…

امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: بهای شما جز بهشت نیست، خود را به کمتر از آن نفروشید.

 قصار ۴۵۶

خداوند متعال نیز می فرماید: من هم مشتری شما هستم.

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّهَ/ توبه ۱۱۱

 

---

  ‍ ‍ ‌

دلنوشته‌ی رمضان، سحر هجدهم

هجدهمین سحر رمضان، “دردناک‌ترین” ساعات این ضیافت است…

آسمان و زمین، عجیــب بوی درد گرفته‌اند. شق‌القمری در کوفه، در پیش است که بر غربت هزار ساله‌ی تو تلنبار شده است. 

بی‌قراری، جان مرا به آتش کشانده است. حِصن حَصین زمین، آماده پرواز می‌شود و این اولین بار است که شیعه، درد یتیمی را به جان خویش، می‌خرد.

تصور دردهای فردا، استخوان سوز است!
عـلـی، با همه هیبتی که آسمان را به تعظیم وا داشته است، به محرابی می‌رود که قرار است، ماه را، در آن بشکافند.

وای، که درد این ثانیه‌ها، پای قلمم را لنگ می‌کند.

پسرفاطمه! یوسف زمانه‌ی ما! نخستین بار، بوی درد را از مشام رمضان، ادراک کرده‌ام.
علــی… همه پناه من و همه پناه اهل زمین و آسمان است. ما بی‌علی، هزار بار، یتیمی را تجربه کرده‌ایم.

فاجعه‌ای‌ست رمضان‌های بدون تو!
نمی‌دانیم… بر کدامین درد، شکیبایی پیشه کنیم؟
بر هیبت آن‌کس، که از دست می‌دهیم،
یا بر غربت آنکس که به‌دستش نمی‌آوریم؟

تو بگو…..
شیعه چند سال دیگر، به تحمل این درد، محکوم است؟

لیله القــــدر در پیش است…
و مـــا..
فقط یک نشانی از پیراهنت، می‌خواهیم!
تقدیرمان را به همین یک نشانه، زیبـــا کن.

 

---

---

 

به صف شدند تمام فرشتگان امشب

گرفته اند به روی دست کاسه های رطب

کریم آل محمد(ص)، نهاده پا به زمین

خوشا به حال فقیران کوچه های عرب

در شب نیمه ماه رمضان که از بهترین ماه‌های خداست، خانه امیرالمؤمنین و فاطمه علیه‌ السلام میزبان قدوم مولود مبارکی شد که شادی را با خود به خانه وحی آورد و دل این زوج کبریایی را به نورش منور ساخت.

در این شب فرخنده، سبط اکبر پیامبر اکرم (ص)، حضرت امام حسن علیه السلام چشم به جهان گشود و شهر مدینه را غرق نوری پر شعف و دل‌نواز نمود.

مولودی که «کریم» اهل بیت (ع) خوانده شد نه بدان جهت که دیگر امامان معصوم از این صفت برخوردار نیستند، بلکه از آن باب که است که این صفت در وی به تمامیت و کمال رسیده است.

آری امام حسن (ع) در ظهور و بروز کرامت، پیشی گرفت و در تجلی صفت کرامت و بزرگواری خداوند، آنچنان آیینه ‏داری کرد که سزاوار این اسم اعظم شد.

پیامبر اکرم حضرت محمد(ص) در‌شان امام حسن مجتبی(ع) فرمود: «اگر عقل، خود را به صورت مردی نشان دهد آن مرد، حسن (علیه‌السلام) است.»

حسن(ع) به معنای تام کلمه «کریم» است و از بزرگواری کریم اهل بیت (ع)، به دور است که هنگام نیاز و حاجت کسی، کرامت خویش بپوشاند و در انعام و اکرام به او بخل ورزد. پس دست نیاز ما و دامان کریمانه او!

 

---

بسم الله الرحمن الرحیم

جابر بن عبد اللّٰه انصاری از رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) نقل می کند که فرمود:

به امت من در ماه رمضان پنج چیز داده می ‌شود که به امت هیچ پیامبری پیش از من داده نشده است:

١- وقتى نخستین شب ماه رمضان فرا رسد، خداوند به آنان نظر مهربانی می کند و هر کس که خدا به او نظر کند هرگز او را عذاب نخواهد کرد.

 ٢- بوى دهان آنها به هنگام عصر نزد خداوند خوشبوتر از مشک است.

 ٣- فرشتگان شب و روز برای آنان آمرزش از خدا خواهند.

 ۴- خداوند به بهشت امر می ‌کند که استغفار کن و براى بندگانم خود را آرایش بده تا شاید رنج و ناراحتى دنیا از آنها برطرف شود و به سوی بهشت و کرامت من برگردند.

 ۵- وقتی آخرین شب ماه رمضان فرا می رسد ، همۀ آنها آمرزیده مى‌شوند.»

الخصال ص۱ -۳۱۷

 

---

 

فراز نخست خطبه پیامبر اکرم (ص) در آخرین جمعه ماه شعبان

عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ علیه السلام قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله خَطَبَنَا ذَاتَ یَوْمٍ فَقَالَ:

 أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکَهِ وَ الرَّحْمَهِ وَ الْمَغْفِرَهِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَیَّامِ وَ لَیَالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیَالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَات…

فرا رسیدن ماه مبارک رمضان مبارک باد

ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما رو کرده است.

ماهی که نزد خدا، بهترین ماه‌هاست و روزهایش بهترین روزها و شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعت‌هایش بهترین ساعت‌هاست…

ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است که خداوند در آن حسنات را می ‏افزاید و گناهان را پاک مى‏ کند و آن ماه برکت است.«پیامبر اکرم (ص) »[۱]

خان نعمت و کرامت ماه شعبان به پایان رسید و کم کم سفره سراسر رحمت و جود و بخشش رمضان چیده می‌شود.ماهی که میزبان سفره طعامش خداست و بندگان را به میهمانی بزرگی فرامی‌خواند.میهمانی که هر دم و بازدمش برای میزبان سرشار حسنه و و بخشش گناهان است.آری رمضان، آفریده‌های خدا را بـه ضیافت عشق و مماجات عاشقانه با معبود دعوت می‌کند.سفره‌ای که بـه وسعت بخشندگی خداست پهن شده و میزبان آن شدن دلی پاک و نگاهی ناب می‌طلبد تا دعوت صاحبخانه را لبیک گوییم و ریزه‌خوار این خان پر نعمت الهی شویم.در سنت ما میهمان حبیب خدا است و حال به میهمانی دعوت شده‌ایم که صاحبخانه و سفره‌دارش خداست و چه لذتی بالاتراز این که همنشین و میهمان خالقت باشی، آفریدگاری که هیچگاه برای بندگانش کم نمیگذارد و هر قدم را با هزاران قدم نعمت و بخشش پاسخ می‌دهد.

رسول خدا (ص) فرمودند:اگر بنده «خدا» مى‏ دانست که در ماه رمضان چیست [چه برکتى وجود دارد] دوست مى‏ داشت که تمام سال، رمضان باشد.[۲]

حال که در شرایطی قرار گرفته‌ایم که رمضان امسال باید در خانه بمانیم باید نگاهی دقیق‌تر داشته و با تمام وجود برای خروج از این شرایط همگام و هم دعا شویم و این رمضان را با چشمان دلمان برای سلامتی حال جهان روزه‌دار شویم و دعا کنیم و شب‌ قدرهایش را قدرتی برای تغییر تقدیرمان بدانیم.چرا که در این صورت نگاه کریمانه صاحبخانه شامل حالمان شده و سلامت و حال خوب نصیب جهانیان خواهد شد.

آری رمضان در یک کلام ماه عشاق و عشق بازی با یگانه معبود هستی و ماه تغییر تقدیرماست، امید که به شایستگی ازین سفره سراسر نور و رحمت بهره بگیریم.

 

---

قدر لحظه ها را بدانیم

لطیفی می‌گفت: شخصی گرسنه بود برایش کلم آوردند. اولین بار بود که  کلم  می دید. با خود گفت: حتما میوه‌ای درون این برگ‌ها است. اولین برگش را کند تا به میوه برسد اما زیرش به برگ دیگری رسید. و زیر آن برگ یک برگ دیگر و . . .

با خودش گفت: حتما میوه‌ی ارزشمندی است که اینگونه در لفافه‌اش نهادند.

گرسنگی‌اش افزون شد و  با ولع بیشتر برگها را می کند و دور می‌ریخت. وقتی برگ‌ها تمام شدند متوجه شد میوه‌ای در کار نبود. آن زمان بود که دانست کلم  میوه‌ای مجموعه‌ی  همین برگ‌ها است.

به خاطر بسپاریم که زندگی میوه‌ای مثل همین کلم است!

ما روزهای زندگی را تند تند ورق می‌زنیم و فکر می‌کنیم چیزی فرای روزها پنهان شده که باید هرچه زودتر به آن برسیم درحالی که همین روزها آن چیزی است که باید دریابیم و درکش کنیم…

و چقدر دیر می فهمیم که بیشتر غصه‌هایی که خوردیم، نه خوردنی و نه پوشیدنی بود، فقط دور ریختنی بود!

زندگی همین روزهایی است که منتظر گذشتنش هستیم، بنابراین قدر فرصت ها را ثانیه به ثانیه و ذره به ذره بدانیم.

 

 

---

ولادت با سعادت مولای مهربانی و امید زندگانی، حضرت مهدی (عج) مبارک باد

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد

دعا کبوترعشق است و بال و پر دارد

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا

ز پشت پرده‌ی غیبت به ما نظر دارد

اللهم عجل لولیک الفرج

 

---

«یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر اللیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حوّل حالنا الی أحسن الحال»

زمستان دامن سپیدش را جمع کرده و تمام سردی و حتی دلمردگی‌ها را در بقچه‌اش پیچیده…
وقت رفتنش رسیده، حال نوبت بهار است که دامان پرشکوفه و هوای پرامیدش را به دل‌هایمان هدیه کند و یک دل سیر عطر بهارنارنج و یاس به هوای پر از التهاب‌مان بپاشد…

بوی بهار، ازلابه لای برگ ها به مشام می‌رسد تا بار دیگر بوی زندگی و تازگی را میان باغچه تنهای دل‌هامان پخش کند.
اگرچه امسال نوروز رنگ و بوی آن همه شلوغی خیابان و خانه ها را ندارد اما با وجودش بار دیگر سفره های سخاوت، پهن شده و بوی سبزه در فضای رنگارنگ سفره دلها می پیچد و عطر سیب سرخ، جای دیگری باز می کند.
این بار دل‌های ما جملگی هم آوای سین سلامتی می‌شوند و سفره‌های هفت سین ، سجاده حاجاتمان برای آن.

اگرچه یک سال گذشت و واپسین روزهای سال مان گره خورد به میهمانی ناخوانده که میهمانی‌هامان را خط زد و شور و اشتیاق‌های نوروزی را به خاطره بدل کرد اما این بار سفره نوروز محکم‌ترین سجاده استجابت دعای یکدلی و یکرنگی همه ملت ماست برای بهروزی و عشق‌ورزی دوباره…

و حال با عشق زمزمه کن:
ساقیا! آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرود از یادت

یادمان نرود این بار، نوروز می آید تا گرد غفلت را از رخسارمان بشوید و از خواب‌های دراز خرگوشی بیدارمان کند. تا بدانیم قدر آن‌همه نعمتی را که کوچک می‌شمردیم و آنهمه باهم بودن‌هایی را که ندیدیم..
پس باید قدر بدانیم و یادآور شویم:
یا مقلب القلوب!

قلب های زنگار گرفته‌مان را به یاد پر از نورت می‌سپاریم تا روشنی به آن ببخشی!
ای تدبیرکننده روز و شب، ای تغییردهنده حال ها! یاری کن تا با صداقت و ایمان، به بهترین حال ها دست یابیم.

نوروز بر همگان پر از سلامتی و امید باد

 

---

سعادت ما در گرو سعادت دیگران است

دوستی می‌گفت، سمیناری دعوت شدم که در آن، هنگام ورود به هر یک از دعوت شدگان بادکنکی می دادند.

سخنران، بعد از خوشامدگویی، از همه ی حاضرین خواست که با ماژیک اسم خود را روی بادکنک نوشته و آن‌را در اطاقی که سمت راست سالن بود بگذارند و خود در سمت چپ جمع شوند.

سپس از آنها خواست در ۵ دقیقه به اطاق بادکنک ها بروند و بادکنک نام خود را بیاورد.

ما دیوانه‌وار به جستجو پرداختیم. همدیگر را هل می‌دادیم و زمین می‌خوردیم. هرج و مرجی به راه افتاده بود. مهلت پنج دقیقه‌ای با ۵ دقیقه اضافه هم به پایان رسید اما هیچ‌کس نتوانست بادکنک خود را بیابد.

این بار سخنران همه را به آرامش دعوت و پیشنهاد کرد، هر کس بادکنکی را بردارد و آن‌را به صاحبش بدهد. بدین ترتیب کمتر از ۵ دقیقه همه به بادکنک خود رسیدند.

سخنران ادامه داد، این اتفاقی است که هر روز در زندگی ما می افتد.

دیوانه‌وار در جستجوی سعادت خویش به این سو و آن سو چنگ می‌زنیم و نمی‌دانیم که *سعادت ما در گرو سعادت و خوشبختی دیگران است.*

با یک دست سعادت آنها را بدهید و با دست دیگر سعادت خود را از دیگری بگیرید.

آیا هدف از خلقت انسان چیزی جز این بوده است؟

 

---

 

---

 

بهترین ها

لطیفی می گفت:

بهترین جواب بدگویی: سکوت

بهترین جواب خشم: صبر

بهترین جواب درد: تحمل

بهترین جواب تنهایی: تلاش

بهترین جواب سختی: توکل

بهترین جواب خوبی: تشکر

بهترین جواب زندگی: قناعت

بهترین جواب شکست: امیدواری

یادمان باشد؛  با شکستن پای دیگران ما بهتر راه نخواهیم رفت.

یادمان باشد؛ با شکستن دل دیگران ما خوشبخت تر نمی شویم.

کاش بدانیم؛ اگر دلیل اشک کسی شویم دیگر با او طرف نیستیم  با خدای او طرفیم.

ای کاش  انسانها  انسان بمانند…

 

---

لطیفی می‌گفت: دوربین خدا همیشه روشنه.

دیدین گاهی می‌ریم عروسی یا مجلس جشنی فیلم‌بردار داره فیلم‌برداری می‌کنه، تا نوبت به ما می‌رسه خودمون رو جمع و جور می‌کنیم؟ چرا که می دونیم دوربین روی ما زوم می کنه و نگرانیم نکنه زشت یا نامرتب بیفتیم.

اگه فقط به این فکر کنیم که دوربین خدا همیشه روشنه و روی ما هم زوم شده، شاید یه جور دیگه زندگی می‌کردیم… شاید اخلاقمون یه جور دیگه بود. شاید لحن صحبت‌مون یه جور دیگه می‌شد!

مطمئن باشیم که دوربین خدا همیشه روشنه و روی تک تک ما زوم شده؛ چون خودش فرمود:

 «ألَم یَعلَم بأنَّ اللهَ یَری» (علق/۱۴) آیا نمی‌دانند خدا می‌بیند…

 

---

درنگ ها و فکرها، پنج: ارزش خودت را بدان!

لطیفی می گفت:

استاد ریاضی‌ای داشتیم، یک روز در وقت خارج از درس می‌گفت: اعداد کوچک تر خواص عجیبی دارند. شاید بتوان آنها را با انسان‌های تنگ نظر مقایسه کرد.

مثلا (۰٫۲) وقتی در آنها ضرب می‌شوی یا می‌خواهی با آنها مشارکت کنی، تو را نیز کوچک می‌کنند.

وقتی می‌خواهی با آنها تقسیم شوی یا مشکلاتت را با آنها تقسیم کنی و بازگو کنی، مشکلاتت بزرگتر می‌شوند.

وقتی با آنها جمع می‌شوی و در کنار آنها هستی مقدار زیادی به تو اضافه نمی‌شود و چیزی به تو نمی‌آموزند.

و اگر آنها را از زندگی کم کنی چیز زیادی از دست نداده‌ای!

زندگی ارزشمند خودتان را بخاطر آدم‌های کوچک و حقیر، بی ارزش نکنید و بزرگی خودتان را با دوستی و یا ارتباط با افراد پست از بین نبرید‌.

---

 

دَمائه سَتَغیَّر وَجه العالَم
(خونش چهره دنیا را تغییر خواهد داد)

سلام؛
بامداد اندوه‌بار شنبه بی‌سردار!

جان‌نثار پاک‌نهاد، مرد قصه عشق و حمیت، فرشته بی‌بال، به آتش زد و بهشتی شد …

“مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت
به‌تماشای تو آشوب قیامت برخاست”

◼️◼️◼️

بر سوگ نشست
وطن از داغِ دلیران
هیهات
که از داغِ تو
ماتم شده ایران …
ایرانِ غم آلود
سیه پوش
که اینک
خاموش شده
غرشِ بی وقفه شیران …

زیستن ققنوس‌وار و پر کشیدن اندوه‌بار عزیز جان بر کف و مخلص، شهیدپاسدار، سپهبد حاج قاسم سلیمانی مایه تالم و تاثر فراوان گردید.

ان شاءالله با انبیا و اولیا محشور و از دریای رحمت و غفران الهی، متنعم گردد …

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد
و عَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🕋🕋🕋

‌

---

لطیفی می گفت :

اگر خداوند متعال مشکل یوسف (ع) را در آغاز آزمایشش برطرف می‌نمود، شاید گنجینه‌های مصر در اختیار وی قرار نمی‌گرفت.

گاهی بلا به طول می‌انجامد، تا عطا و بخشش بزرگ شود :

 وَکَذَٰلِکَ مَکَّنَّا لِیُوسُفَ فِی الْأَرْضِ

بدین منوال ما یوسف را در سرزمین مصر استقرار بخشیدیم و مقام و منزلت دادیم.

(یوسف / ۲۱ )

پس به خدا توکل کن، توکلی واقعی و راستین و نسبت به پروردگارت حسن ظن داشته باش  و صبر پیشه کن، صبری جمیل، صبری زیبا، صبری که در آن هیچ گله و شکایت و ناامیدی نباشد :فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا.

صبر جمیل پیشه کن .

 

---

 

لطیفی می گفت:

 آلودگی هوا را می‌بینیم  و با همه وجود درکش می‌کنیم و سخت نفس می‌کشیم، و در انتظار باران و هوای پاک بی‌تاب هستیم…

 ایها العزیز! اما در آلودگی دوران غیبت رشد کرده‌ایم و با آن بزرگ شده‌ایم و سراسر دنیای مان را نکبت غیبت فراگرفته است، اما چنان جان سختیم که طلب گشایش امرت را نمی‌کنیم و بی‌تاب بهار ظهورت نیستیم…

وای از این شرمندگی

  مهدی جان!

آلودگی دلهای‌مان

از حد هشدار گذشته است

و نفسهای‌مان به شماره افتاده!

سال‌هاست زندگی مان

تعطیل رسمی است…

هوای باریدن نداری؟!

 

السلام علیک یا بقیه الله یا حجه ابن الحسن عسکری

 

---

 

 

لطیفی می گفت:

 آنقدر خوب باشید که ببخشید، امّا آنقدر ساده نباشید که دوباره اعتماد کنید!

 اگر احساس افسردگی دارید، درگیر گذشته هستید. اگر اضطراب دارید، درگیر آینده! و اگر آرامش دارید، در زمان حال به سر می برید. پس در لحظه زندگی کنید…!

 قدر لحظه ها را بدانید! زمانی می رسد که دیگر شما نمی توانید بگویید جبران می کنم.

 یک نکته را هرگز فراموش نکنید:  لطف مکرّر، حق مسلم می گردد! پس به اندازه لطف کنید…

 از کسی که به شما دروغ گفته نپرسید: چرا؟ چون سعی می کند با دروغ های پی در پی، شما را قانع کند!

غصه هایتان را با قاف بنویسید تا هرگز باورشان نکنید! انگار فقط  قصّه است و بس… هیچ بوسه ای جای زخم زبان را خوب نمی کند! پس مراقب گفتارتان باشید…

جاده زندگی نباید صاف و هموار باشد وگرنه خواب مان می برد! دست اندازها نعمت بزرگی هستند…

 و نکته آخر: هیچ وقت فراموش نکنید که: دنیا تکرار نمی شود…!

 

---

درنگ ها و فکرها: رها کن گذشته را!

 

لطیفی می گفت: ﺳﺮﻋﺖ ﺁﻫﻮ ۹۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ که سرعت شیر ۵۷ کیلومتر در ساعت ﺍﺳﺖ.

ﭘﺲ ﭼﻄﻮﺭ ﺁﻫﻮ ﻃﻌﻤﻪ شیر می‌شود؟!

“ﺗﺮﺱ” ﺁﻫﻮ ﺍﺯ ﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻋﺚ می شود ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ سنجیدن فاصله خود با شیر مدام به “پشت ﺳﺮ” ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ همین سرعتش بسیار کم می‌شود تا جایی که شیر می تواند به او برسد، یعنی ﺍﮔﺮ ﺁﻫﻮ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﻨﺪ طعمه ﺷﯿﺮ نمی شود! ﺍﮔﺮ ﺁﻫﻮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻤﺎن گوﻧﻪ ﮐﻪ شیر به نیرویش ایمان دارد هیچ گاه ﻃﻌﻤﻪ ﯼ ﺷﯿﺮ نخواهد شد.

ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ، ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ایمان نداشته باشیم و در طول زندگی ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻧﮕﺎﻩ کنیم و به مرور خاطرات ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯾﻢ، ﻫﻢ ﺍﺯ ﺯﻧﺪگیﻤﺎﻥ ﻋﻘﺐ می مانیم ﻭ ﻫﻢ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ…

 

---

به مناسبت روز جهانی معلولین؛

از ملی پوشان والیبال نشسته بانوان در فدراسیون تقدیر شد

به مناسبت روز جهانی معلولین از ملی پوشان والیبال نشسته بانوان کشورمان قدردانی شد.

به گزارش وب سایت فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین؛ به مناسبت روز جهانی معلولین و هفته بسیج، واحد فرهنگی فدراسیون امروز چهارشنبه ۱۳ آذر ماه، با اهدا جوایزی از ملی پوشان والیبال نشسته بانوان تقدیر کرد.

گفتنی است این مراسم با حضور حسین پور دبیر، حمیدی معاونت پشتیبانی، ذوالفقاری حراست، سایر مسئولان فدراسیون و پدر شهید مدافع حرم، حمیدرضا اسدالهی در نمازخانه برگزار شد.

 

---

 حضور تیم ملی بسکتبال با ویلچر بانوان در کنار مزار شهید گمنام فدراسیون

---

 

 

ماه محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم با اندوه و اشک و ناله ،اشک ریختیم و دل تازه کردیم و با یاد عظمت آقا ابا عبدالله الحسین بزرگ شدیم، از خزان عفلت به برکت اشک های محرم و صفر به بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویش دوباریمان سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.

ماه “ربیع الاول” همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماه ها مى باشد؛ به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست . در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) در این ماه است و مى توان ادعا کرد از اول آفرینش ‍ زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است . چرا که او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و نزدیکترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوبترینشان نزد او مى باشد، این روز نیز برتر از سایر روزهاست . و گویا روزى است که کاملترین هدیه ها، بزرگترین بخشش ها، شاملترین رحمتها، برترین برکتها، زیباترین نورها و مخفى ترین اسرار در آن پى ریزى شده است .

پس بر انسان مسلمان که برترى رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش مى باشد واجب است در این ماه به شکرانه ارازنی شدن آن نعمت بزرگ به عبادتی از سر شور و اشتیاق بپردازد،گرچه عبادات شبانه روزی عالمیان هرگز در خور چنین نعمتی نخواهد بود اما “آنچه سعی است ما در طلبش بنماییم”.

 

---

امام صادق علیه السلام در احادیثی، به بیان فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با پای پیاده می‌پردازند.

 

 حدیث اول

«حُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرِ بْنِ أَبِی فَاخِتَهَ قَالَ قَالَ صادق علیه السلام ‏ یَا حُسَیْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَهَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَهً حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ‏] حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى.»

حسین بن ثویر بن أبى فاخته می‌گوید، امام صادق علیه السلام فرمودند: «اى حسین! کسى که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن على علیهما السّلام باشد اگر پیاده رود خداوند منّان به هر قدمى که برمی‌‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می‌فرماید تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار می‌دهد تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان رساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب می‌فرماید تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشته‏‌اى نزد او آمده و می‌گوید: «رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم سلام رسانده و به تو می‌فرماید: «از ابتداء عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته‌ات آمرزیده شد.»

 حدیث دوم

«عَنْ بَشِیرٍ الدَّهَّانِ عَنْ صادق علیه السلام  قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَهٍ مَغْفِرَهُ ذُنُوبِهِ- ثُمَّ لَمْ یَزَلْ یُقَدَّسُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَتَّى یَأْتِیَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ ادْعُنِی أُجِبْکَ اطْلُبْ مِنِّی أُعْطِکَ سَلْنِی حَاجَهً أقضیها [أَقْضِهَا] لَکَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام  وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ.»

بشیر دهّان، می‌گوید؛ حضرت صادق علیه السّلام فرمودند: «شخصى که به زیارت قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام می‌رود، زمانى که از اهلش جدا شد با اولین گامى که برمی‌دارد تمام گناهانش آمرزیده می‌شود سپس با هر قدمى که برمی‌دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامى که به آنجا رسید حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و می‌فرماید: «بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم.»

راوى می‌گوید، امام علیه السّلام فرمودند: «و بر خداوند متعال حق و ثابت است آنچه را که بذل نموده اعطاء فرماید.»

حدیث سوم

«عَنْ صادق علیه السلام  قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِکَهً مُوَکَّلِینَ‏ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا هَمَّ بِزِیَارَتِهِ الرَّجُلُ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتِهِ فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّهَ ثُمَّ اکْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ یُنَادُونَ مَلَائِکَهَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِیبِ اللَّهِ فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه و آله یَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِی فِی الْجَنَّهِ ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ‏ علیه السلام أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِکُمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ ثُمَّ الْتَقَاهُمْ [اکْتَنَفَهُمُ‏] النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله عَنْ أَیْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى یَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِیهِمْ.»

امام صادق علیه السلام فرمودند: «خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر حضرت امام حسین علیه السّلام می‌‏باشند هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را می‌نماید حق تعالى گناهان او را در اختیار این فرشتگان قرار می‌دهد و زمانى که وى قدم برداشت فرشتگان تمام گناهانش را محو می‌کنند و سپس قدم دوّم را که برداشت حسناتش مضاعف و دو چندان می‌کنند و پیوسته با قدم‏هائى که برمی‌دارد حسناتش مضاعف می‌گردد تا به حدّى می‌رسد که بهشت برایش واجب و ثابت می‌گردد، سپس اطرافش را گرفته و تقدیسش می‌کنند و فرشتگان آسمان نداء داده و می‌گویند: زوّار دوست خدا را تقدیس نمائید.» و وقتى زوّار غسل کردند حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم ایشان را مورد نداء قرار داده و میفرماید:«اى مسافران خدا! بشارت باد بر شما که در بهشت با من هستید.» سپس امیر المؤمنین علیه السّلام به ایشان نداء نموده و می‌فرماید: «من ضامنم که حوائج شما را بر آورده نموده و بلاء را در دنیا و آخرت از شما دفع کنم، سپس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با ایشان از طرف راست و چپ ملاقات فرموده تا بالأخره به اهل خود بازگردند.»

 حدیث چهارم

«عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ صادق علیه السلام  قَالَ: یَا عَلِیُّ زُرِ الْحُسَیْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَهً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَهً فَإِذَا أَتَاهُ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکَیْنِ یَکْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِیهِ مِنْ خَیْرٍ وَ لَا یَکْتُبَانِ مَا یَخْرُجُ مِنْ فِیهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَیْرَ ذَلِکَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا یَا وَلِیَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَکَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَیْنِکَ أَبَداً وَ لَا تَرَاکَ وَ لَا تَطْعَمُکَ أَبَداً.»

على بن میمون صائغ، از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند: «اى على! قبر حسین علیه السّلام را زیارت کن و ترک مکن.» عرض کردم: «ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟» حضرت فرمودند: «کسى که پیاده زیارت کند خداوند به هر قدمى که برمی‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می‌فرماید و یک درجه مرتبه‏‌اش را بالا می برد و وقتى به زیارت رفت حق تعالى دو فرشته را موکّل او می فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد می‌باشد را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى می‌گویند: «اى ولىّ خدا گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش می‌باشى و خداوند هرگز چشمانت را به آتش جهنم بینا نمی کند و آتش نیز تو را ابدا نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد نمود.»

 

منبع:

کامل الزیارات، باب چهل و نهم

 

---

 

علت گرامیداشت هفته دفاع مقدس چیست؟

۱ – آذربایجان و گرجستان به موجب قرارداد ننگین گلستان در سال ۱۸۱۳ میلادی (حدود ۲۰۶ سال قبل) و در زمان فتحعلیشاه قاجار از ایران جدا شد.

۲ – منطقه نخجوان و ارمنستان به موجب قرارداد ننگین ترکمانچای در سال ۱۸۲۸ میلادی (حدود ۱۹۱ سال قبل) و در زمان فتحعلیشاه قاجار از ایران جدا شد.

۳ – افغانستان و هرات به موجب معاهده پاریس در سال ۱۸۵۷ میلادی (حدود ۱۶۲ سال قبل) و در زمان محمد شاه قاجار از ایران جدا شد.

۴ – ترکمنستان، ازبکستان و قرقیزستان به موجب قرارداد سال ۱۸۸۳ میلادی (حدود ۱۳۸ سال قبل) و در زمان ناصرالدین قاجار از ایران جدا شد.

۵ – پاکستان و سیستان به موجب قرارداد ننگین حکمیت “ژنرال اسمیت” در سال ۱۹۰۵ میلادی (حدود ۱۱۴ سال قبل) و در زمان حکومت قاجار از ایران جدا شد.

۶ – مجمع الجزایر بحرین با ۳۳ جزیره ارزشمند در سال ۱۳۵۰ شمسی (حدود ۴۸ سال قبل) و در زمان محمد رضا پهلوی از ایران جدا شد.

۷ – شهر بندری و زیبای فیروزه در شرق دریای مازندران ، قبل از انقلاب و در زمان محمدرضا پهلوی از ایران جدا شد و به شوروی واگذار گردید.

 

اما می دانیم که در جنگ تحمیلی به مدت ۸ سال با ۹۰ کشور به طور مستقیم و غیر مستقیم جنگیدیم و حدود ۲۰۰ هزار شهید دادیم که نزدیک به ۳۶ هزار نفر از آنان دانش آموز بودند

 

حال با افتخار اعلام می کنیم :

۱ – یک وجب از خاک میهن اسلامی را از دست ندادیم

۲ – باعث بیداری کشور های اسلامی و مظلوم شدیم

۳ – قدرت ایران و اسلام را به همه ابرقدرت ها نشان دادیم تا دیگر جرات حمله به ایران را نداشته باشند.

 

بنابراین در حال حاضر و در همه زمان ها (جهت قدردانی از شهدا، آزادگان، جانبازان و رزمندگان و نیز خانواده صبور ایشان و برای الگو سازی و پرورش نسل جوان که نیاز به قهرمانان راستین دارند) لازم است که در نکو داشت هفته دفاع مقدس و یاد شهدا و قدردانی از رزمندگان و آزادگان و خانواده معظم آنها بکوشیم.

 

سلام بر آنهایی که از نفس افتادند تا ما از نفس نیفتیم

سلام بر دلاورانی که قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم

سلام بر مجاهدانی که به خاک افتادند تا ما به خاک نیفتیم

 

شادی روح امام و شهدا صلوات

هفته دفاع مقدس گرامی باد

 

---

مشکل اصلی را پیدا کنید

هر وقت تنبلی سراغ‌تان ‌آمد، لحظه‌ای تأمل کنید. ببینید مشکل کجاست و این مسئله ناشی از چه عامل یا عواملی است. تنبلی به طور کلی یک نشانه است، یعنی نتیجه‌ای از یک مشکل محسوب می‌شود و خود معلول علتی است که باید کشف و حل شود. دلایل مختلفی برای تنبلی وجود دارد از جمله بی‌انگیزگی، خستگی، ترس، بی‌علاقگی و…‌. دلایل تنبلی را کشف و سعی‌ کنید با درمانش از عقب‌ماندگی و بی‌انگیزگی ناشی از آن دور شوید

مشکل کشف شده را حل ‌کنید

حال که دریافتید تنبلی‌تان از کجا ریشه گرفته ‌است و علت آن چیست، برای رفع مشکل و درمان آن اقدام‌ کنید. در یافتن راه حل مشکل و درمان تنبلی موارد زیر را در نظر داشته‌ باشید

اگر خسته هستید و علت بی‌انگیزگی شما خستگی است، به خودتان کمی استراحت بدهید. همه به استراحت و آرامش نیاز دارند. اگر زمان شما محدود و اندک است، به ناچار بعضی از برنامه‌ها را حذف کنید و حتما وقتی را به استراحت و تجدید‌ قوا اختصاص ‌بدهید

اگر در برنامه‌ها و کارهای مختلف غرق شده‌اید و این موضوع شما را گیج کرده ‌است، سعی‌کنید مسئله را به اجزای کوچک‌تر تقسیم‌ کنید. فهرستی از اولویت‌ها تعیین‌ و به ترتیب، انجام کارها را شروع کنید

اگر علت فرار شما از کار و تنبلی ترس باشد باید چه کنید؟ به این بیندیشید که ترس شما چقدر منطقی است و این ترس چگونه شما را از اهداف و آرزوهایتان دور نگه ‌می‌دارد

گاهی ‌اوقات از چیزی ضربه می‌خوریم و احساسات ما جریحه‌دار می‌شود یا بعضی مواقع ناراحتی‌هایی برای ما ایجاد می‌شود که روح‌مان را آزرده می‌کند و همین آزردگی، انگیزه‌ی فعالیت را از ما می‌گیرد. اگر علت تنبلی شما چنین است، به هیچ‌وجه خود را تحت فشار قرار ندهید. برای بهبودی به خود زمان بدهید و سپس برای درمان تنبلی‌های خود اقدام کنید

برای درمان تنبلی ناشی از بی‌انگیزگی باید محیط خود را تغییر بدهید. کلیشه‌ها را بشکنید و از هر راهی که برای شما مناسب است، شور و اشتیاق از دست رفته را به خود بازگردانید

نظم در زندگی را فراموش نکنید

بی‌نظمی و آشفتگی، انرژی زیادی از شما تلف می‌کند. به‌ویژه از لحاظ بصری، وقتی اطراف شما به‌هم ریخته و نامرتب است، انگیزه و انرژی‌تان افت می‌کند. خانه‌ی نا‌مرتب، ماشین یا میز کار به‌هم ریخته، همه و همه باعث می‌شوند نظم ذهن‌تان بر هم بخورد و برای فرار از این درگیری ذهنی، به آسان‌ترین راه یعنی اجتناب از حل مسئله و تنبلی روی بیاورید

در ناخودآگاه ما اتفاقات متعددی در جریان است. آنچه می‌بینیم و می‌شنویم و احساساتی که از محیط دریافت می‌کنیم، به طور ناخودآگاه بر ما تأثیر می‌گذارند. در حقیقت در پشت صحنه‌ی مغز عزیز، هزارویک اتفاق رخ می‌دهد. پس برای شروع فعالیت‌ها باید زمینه‌ی آرامش ضمیر ناخودآگاه را فراهم کنیم

مثبت اندیشی یک اصل است

مغز ما به شکل شگفت‌انگیزی ورودی‌هایش را باور می‌کند. وقتی مدام خود را تنبل، ناتوان و بی‌انگیزه تصور می‌کنید، مغز این صفات را در خود نهادینه می‌کند و قدرت تغییر را از شما می‌گیرد. رخوت حاصل از منفی‌نگری موجب تشدید تنبلی می‌شود

زمان حال را دریابید

بیشتر ما در آرزوی آینده یا تأسف بر گذشته حال را قربانی می‌کنیم. لحظات خوب اسفند را در هیاهوی رسیدن به بهار از دست می‌دهیم. مسیر سفر را نادیده می‌گیریم و فقط به مقصد می‌اندیشیم، در حالی‌که ارزش لحظه‌ها فوق‌العاده بیشتر از آنچه تصور می‌کنید است. برای درمان تنبلی باز کردن دروازه‌های فکر به سمت افق‌های روشن ضروری است.

چشم‌انداز داشته ‌باشید

چشم‌اندازی از مزایای ترک و درمان تنبلی را در ذهن خود تصور کنید. سعی کنید به امتیازاتی که همت و تلاش برای‌تان به ارمغان می‌آورد، فکر کنید. با در نظر گرفتن مزایا، آینده و چشم‌انداز روشن، توان شما برای شروع فعالیت‌ها دوچندان می‌شود و درمان تنبلی کار چندان دشواری نخواهد‌ بود.

 

---

پرسش/ تنبلی چیست و چه آثار و کارکردی در زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد و راهکارهای درمان آن کدام است؟

 

پاسخ:

مفهوم تنبلی

این واژه که گاهی به جای واژه‌های دیگری مانند: کسالت، تن‌پروری، راحت طلبی، بطالت، سستی وفتور به کار می‌رود، از رذایل اخلاقی است و نشانگر کراهت از کار، کاهلی، تن‌آسایی، طفره رفتن  و از کار در رفتن و مشابه آنهاست

تنبلی، گاهی طبیعی است مانند آنچه امروزه به عنوان «تنبلی چشم» از آن یاد می‌شود. درباره تنبلی چشم می‌گویند: ۳ درصد از افراد در دوران کودکی دچار آن هستند؛ یعنی چنین کودکی دید طبیعی ندارد و باید اولیای او به فکر درمانش باشند، که اکنون مورد بحث ما نیست

اما نوع دیگر از تنبلی، ارادی و ساخته و پرداخته خود انسان است و آدمی با دست خود، چنین شده است! در دنیای اسرار‌آمیزی که هر روز همه چیز در حال حرکت و دگرگونی است به نظر بعضی، ما آدم‌ها شاگرد اول کلاس تنبلی هستیم

نشانه‌های تنبلی وکسالت

درفرازی از سخنان رسول اعظم(ص) چنین آمده است

«اما علامه الکسلان فاربعه یتوانی حتی یفرط ویفرط حتی یضیع ویضیع حتی یضجر ویضجر حتی یاثم؛ علامت تنبل، چهار چیز است: سستی درکار تا سرحد کوتاهی، کوتاهی تا حد تباهی و خرابی کار، تباهی تا حد ملالت (و بی‌نشاطی) و ملالت تا حد گناه و نافرمانی»

نکوهش  تنبلی

در قرآن کریم هنگامی که سخن از منافقان به میان آورده ونشانه‌های آنان را بیان نموده، چنین می‌گوید:  «منافقان می‌خواهند خدا را فریب دهند درحالی که او آنها را فریب می‌دهد، و هنگامی که به نماز بر می‌خیزند، با کسالت برمی‌خیزند و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند.»(نساء- ۱۴۲) از این رو کسالت و تنبلی در عبادت را مورد نکوهش قرار داده است

امام سجاد(ع) در فرازی از دعای ماه مبارک رمضان – که هر روز آن را می‌خواند – چنین درخواست کرده است: «…اللهم اذهب عنی فیه النعاس والکسل و السامه والفتره والقسوه والغفله والغره…خدایا! چرت، تنبلی، خستگی، سستی، سنگدلی، غفلت و فریب‌خوردگی را از من بزدای»

این نیایش گویای نکوهش نسبت به موضوع تنبلی و کسالت است که حضرتش از خداوند خواسته آن را از وی دور کند

همچنین امام صادق(ع) در فرازی از نیایش خود چنین آورده است

«..اللهم انی اعوذ بک من الکسل والهرم والجبن والبخل والغفله والقسوه والفتره والمسکنه…؛ بارخدایا! من به تو پناه می‌برم از تنبلی، پیری، ترس و کم‌دلی، بخل، غفلت، سنگدلی، سستی و زبونی…

در کتاب شریف کافی، بابی به عنوان نکوهش از تنبلی و کسالت «کراهیه الکسل » آمده است که در یک روایت از آن چنین می‌گوید: «عن ابی الحسن موسی (ع) قال: قال ابی (ع) لبعض ولده ایاک والکسل والضجره فانهما یمنعانک من حظک من الدنیا والاخره؛ امام کاظم(ع) می‌فرماید: پدرم (ع) می‌فرمود: از تنبلی و افسردگی بپرهیز، که این دو، تو را از بهره دنیا و آخرت بازمی‌دارد.»

در روایت دیگری آمده است: «عن ابی جعفر (ع) قال: انی لابغض الرجل او ابغض للرجل ان یکون کسلاناً [کسلان] عن امر دنیاه و من کسل عن امر دنیاه فهو عن امر اخرته اکسل؛ امام باقر(ع) فرمود: از مردی نفرت دارم که درکار دنیای خود تنبل باشد آن کس که در کار دنیای خویش تنبل باشد، در کار آخرتش تنبل‌تر خواهد بود.

ادامه دارد

 

---

قسمت دوم 

آگاهی پیش از عمل

یکی از اموری که در تقویت اراده بسیار مؤثر است، کسب آگاهی کامل درباره امری است که می‌ خواهیم آن را انجام دهیم یا ترک کنیم. اگر پیش از اراده کردن، به خوبی جوانب کار را بسنجیم و آثار و پیامدهای مثبت آن را به خوبی درک کنیم – چون فطرتاً منفعت طلب هستیم- ناخودآگاه برای کسب آن آثار و پیامدها، اراده انجام آن کار در ما پدید می‌ آید.

مولای متقیان حضرت علی علیه‌السلام می ‌فرماید: «در امور تحقیق کن، تا تمام جوانب آن برای تو روشن شود و هنگامی که امر برای تو واضح شد، انجام آن کار را اراده بکن.» و در روایت دیگری می‌فرماید: «تا زمانی که از مفید بودن کاری اطلاع کافی پیدا نکرده‌ای، انجام آن کار را اراده نکن».

بسیاری اوقات علت تهییج نشدن اراده ما به طرف انجام کار این است که آثار و نتایج فراوان آن را نمی ‌دانیم یا اطلاع کافی و کاملی نداریم و با کم‌ترین اطلاعات انجام آن را اراده می‌کنیم؛ ولی وقتی با سختی‌ های آن رو به رو می ‌شویم در انجام آن سستی می ‌کنیم؛‌ از این رو هم قبل از عمل باید آگاهی کامل را کسب کنیم و هم در طول انجام آن، باید اطلاعات قبلی را با خود مرور و تداعی و آن را تکمیل کنیم.

در همین راستا از امیر مؤمنان علی علیه‌السلام حکایت شده است: «من الحزم قوه العزم» قوت اراده‌ها از دوراندیشی در کارها نشأت می‌گیرد.

خودباوری و اعتماد به نفس

یکی از عوامل ضعف اراده، ضعیف و ناتوان پنداشتن خود و کارها را بزرگ‌ تر از خود دانستن است. هرچه انسان توانایی‌ها و استعدادهای خود را بهتر بشناسد و بهتر معنای خلیفه الله بودن خود را درک کند، احساس قدرت بیشتری می‌ کند و خود را برای اراده کردن امور بزرگ آماده ‌تر می ‌بیند.

مثبت اندیشی

یکی از موانع شکل ‌گیری اراده‌ های بزرگ، روحیه یأس و ناامیدی و توجه بیش از حد به مشکلات و کم ‌توجهی به داشته‌ ها و توانایی‌ ها است، خداوند با قدرت بی ‌انتهای خود، فرموده است: «هر کس بر من توکل کند، او را کفایت می ‌کنم.»

 و نیز: «ما انسان‌ ها را در رسیدن به مقاصد خود یاری می‌کنیم»، همچنین فرموده است: «من نزد گمان بنده مؤمن به خود هستم، اگر او به من خوش گمان باشد که کمکش می‌کنم؛ پس یاری‌اش می‌کنم و اگر او گمانش این باشد که کمکش نمی‌کنم، پس من هم او را رها می‌کنم.»

با وجود قدرت و لطف بی‌منتهای خداوند و حقایقی که عرض شد، جا دارد انسان‌ها عینک سیاه به چشم نزنند و به موفقیت خود امیدوار باشند و خداوند و همه خلقت را پشتیبان خود بدانند

ب. راهکارهای رفتاری و عملی تقویت اراده

هدف ‌داری و برنامه ‌ریزی برای آن

برای تقویت اراده، باید در زندگی خود هدف داشته باشیم و برای رسیدن به آن برنامه‌ریزی کنیم. انسان بدون هدف، دچار هرج و مرج و پوچی می‌شود. هدف، باعث تحریک قوا و تهییج انسان می‌شود و به رفتار شخص، جهت و نیرو می‌دهد، هر چه اهداف بلندتر و متعالی‌تر باشد، در شخصیت انسان، بهتر تأثیر می‌گذارد؛ از این رو اولاً هدف کلی خلقت خود را خوب بشناسید و هر روز و هر شب حرکت‌های خود را با آن هدف بسنجید و هر روز مقدار راه باقی ‌مانده را بررسی کنید. همین که انسان بداند هدف بسیار مقدس و بلند و ارزشمندی دارد، خود به خود برای انجام کارهای بزرگ تحریک می‌ شود.

ثانیاً برای زندگی خود، اهداف کوتاه‌ مدت، متوسط و بلند مدت تعریف کنید. برای هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز خود هدف داشته باشید و برای رسیدن به آن‌ها برنامه ‌ریزی کنید که در تقویت اراده تأثیر بسزایی دارد.

 

---

راهکارهای تقویت اراده از منظر روایات

انسانیت انسان به آن است که دارای اراده قوی باشد و با این اراده قوی از اسارت‌های بیرونی و درونی مثل شهوات و غرایز آزاد شود، چرا که تنها با اراده قوی است که انسان به مدارج عالی و کمالات بلند می‌رسد.

راهکارهای تقویت اراده از منظر روایات

اراده در ساختار وجود و شخصیت انسان، جایگاه اساسی و مهمی دارد. انسانیت انسان به آن است که دارای اراده قوی باشد و با این اراده قوی از اسارت‌های بیرونی و درونی مثل شهوات و غرایز آزاد شود و بتواند کاری را که درست تشخیص داد، انجام دهد. اراده ضعیف انسان سبب می‌شود بدون هرگونه تعقل و سنجش، تابع غرایز و امیال و اسیر چنگال جاذبه‌های بیرونی شود.

تنها با اراده قوی است که انسان به مدارج عالی و کمالات بلند می‌رسد. اراده قوی، همه کمبودها و نارسایی‌ها و ضعف‌ها را جبران می‌کند. چه بسا اراده‌های قوی که جسم‌های ناتوان و ضعیف را هم به دنبال خود کشانده و به مقصد می‌رساند. روح و نفس الهی آن قدر می‌تواند قوی و متعالی باشد که با اراده خود کارهای خدایی و غیر قابل تصور بکند؛ مانند جا به جا کردن تخت عظیم ملکه سبا توسط یکی از اصحاب حضرت سلیمان از کشوری به کشور دیگر، آن هم در یک چشم به هم زدن، این اراده‌های قوی همان جلوه‌های خلیفه الله بودن انسان است. همان‌طور که خداوند هرگاه چیزی را اراده کند، به او می‌گوید: «باش» و آن چیز محقق می‌شود، آدمی هم که خلیفه او است می‌تواند اراده الهی خود را آن قدر تقویت کند که به اذن او به هر چیزی بگوید: «کن» فیکون باش، پس باشد.

راهکار رسیدن به اراده قوی

با نظر به آیات و روایات به دو دسته راهکار بر می‌خوریم

الف. راهکارهای شناختی و معرفتی تقویت اراده

هستی شناسی و خودشناسی

هرچه شناخت انسان از جهانی که از آن آمده و دنیایی که در آن زندگی می‌کند و آخرتش که به آن پا می‌گذارد، بیشتر باشد و بزرگی هدف آفرینشش را بیشتر بشناسد، قدر خود را بهتر دانسته و اراده قوی‌تری خواهد داشت.

امیر مؤمنان حضرت علی علیه‌السلام با بیانی کوتاه به همین نکته بزرگ چنین اشاره می‌کند: «علی قدر الرأی تکون العزیمه»؛ «اراده و عزیمت در کارها، به اندازه شناخت و تفکر افراد است.»

معمولاً اراده کسانی که اسیر شهواتند، قدرت مقابله با آن جاذبه‌ها را ندارد. چنین افرادی به عظمت و بزرگی خود و قابلیت‌های خویش پی نبرده و شناخت کافی را ندارند و به همین دلیل خود را خیلی ارزان می‌فروشند؛ بنابراین نخستین توصیه ما این است که سعی کنید با مطالعه بیشتر، به شناخت کافی از دنیا و آخرت و هدف خلقت انسان و عظمت و بزرگی آن پی ببرید، آن‌گاه یک نیروی جدید به نام کرامت نفس در شما تولید می‌شود و در پی آن، دیگر شهوت‌ها و جاذبه‌ها حقیر می‌شوند؛ چرا که امیر علم حضرت علی علیه‌السلام فرمود: «من کرمت علیه نفسه هانت علیه شهواته»؛ «هر کس خود را ارزشمند شمارد، خواهش‌های نفسانی‌اش نزد وی خوار و بی‌ارزش شوند.»

اگر انسان، خود را به درستی بشناسد و بداند عمری محدود و اهداف بلند و وظایف بسیاری دارد، آن‌گاه برای انجام کارهای لازم، سر از پا نمی‌شناسد و از هر گونه تنبلی، سستی و اتلاف وقت پرهیز می‌کند؛ همانطور که امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «تو چند صباحی بیش نیستی، هر روزی که بر تو می‌گذرد، بخشی از تو را می‌برد».

 

برای هستی شناسی و خودشناسی بهتر، مطالعه کتاب‌های زیر را پیشنهاد می‌کنیم.

خودشناسی برای خودسازی .آیت الله مصباح یزدی

انسان در قرآن .آیت الله جوادی آملی

گوهر وقت. حسن مطلبی

 

---

راه های تقویت اراده (قسمت دوم):

۱ – پیش از انجام هر کارى به جنبه ‏ها و آثار مثبت و منفى آن توجه کنید، زیرا با آگاهى از زیان‏ ها یا منافع کارى، انگیزه براى ترک یا انجام کار بیشتر مى‏ شود و به طور طبیعى اراده قوى مى‏ گردد.

۲ – همواره سعى کنید با خواسته‏هاى نفسانى و عادت‏هاى ناپسند مبارزه کنید. در این رابطه به یک نمونه اشاره می کنیم:

روزى شهید محراب آیت اللَّه مدنى به خادمش گفت: هوس کباب کرده ‏ام، مى‏ توانى چلوکباب تهیه کنى؟ البته سعى کن از جایى بخرى که تمیز و غذایش خوشمزه و لذیذ باشد.

خادم مى‏ گوید: من که هیچ وقت ندیده بودم آقا غیر از نان و گوجه یا پنیر و چاى شیرین غذاى دیگرى بخورد، با شوق و عجله گفتم: الان آماده مى‏کنم.

زود حرکت کردم تا آقا از تصمیم خود برنگردد. هنگام حرکت به من فرمود: موقع آمدن، غذا را در چیزى بپیچ تا دیگران متوجه نشوند. گفتم: به چشم!

حرکت کردم. از رستورانى که آشنا بود، غذا تهیه کردم و با اشتیاق فراوان در حالى که آن را مخفى کرده بودم، به منزل برگشتم. سفره‏ اى در اتاق آقا پهن کردم و غذا را روى سفره گذاشتم. عرض کردم: آقا! سفره آماده است. تا غذا سرد نشده بفرمایید.

فرمود: شما تشریف ببرید بیرون، بعد از نیم (یا یک) ساعت بیایید، ظرف و سفره را جمع کنید.

زمان مقرر به اتاق برگشتم، اما با شگفتى و ناراحتى متوجه شدم آقا غذا را میل نکرده ‏اند، پیش خود خیال کردم لابد چیزى در غذا دیده یا باب میلش نبوده که نخورده ‏اند. پرسیدم: غذا باب میل شما نبود؟! فرمود: غذا باب میل بود و هیچ مشکلى نداشت.

گفتم: پس چرا تناول نفرمودید؟

گفت: از اول هم بناى خوردن نداشتم. چند روزى بود این نَفس، هواى چلوکباب کرده بود. مى‏ خواستم او را ادب کنم و به او بفهمانم اگر بخواهم مى ‏توانم فراهم کنم، اما این کار را نمى‏ کنم. خواستم غذا را جلوى چشم نفس قرار دهم، تا آن را ببیند و عطر آن را استشمام کند، وقتى به او ندادم، دیگر چنین هوسى نکند.

۳ – خود را به انجام وظایف و تکالیف دینى مقید نمایید، همواره سعى کنید نماز خود را اول وقت بخوانید، حتى اگر مشغول نوشتن مطالبى باشید که فقط چند سطر یا کلمه ‏اى از آن باقى مانده باشد، آن را رها کنید و خواسته و میل درونى خود را فداى اراده انسانى خود سازید، انجام تکالیف و عباداتى هم چون نماز در اول وقت و روزه و حج و جهاد و صدقه و انفال مالى، باعث تقویت اراده مى‏ گردند.

۴ – همواره در مقابل سختى ‏ها و ناملایمات زندگى (کار و تحصیل و غیره) بردبار باشید و استقامت به خرج دهید.

۵ – سعى کنید هر روز، در وقت معینى مثلاً صبح‏ها، دقایقى را به ورزش و نرمش اختصاص دهید.

۶ – نفس انسان، مخصوصا جوانان به خواب بعد از اذان صبح تمایل دارد، جهت تقویت اراه با این میل نفسانى مبارزه کنید.

۷ – پیوسته به خود تلقین کن که من اراده ‏اى قوى دارم و توان مبارزه با خواسته‏ هاى نفسانى خویش و هم چنین غلبه بر مشکلات و مصائب را دارد. از شکست خوردن نمى‏ هراسم. اگر موفق نشدم، با کسب تجربه و انرژى و نشاط بیشتر مجددا اقدام مى‏ کنم تا به هدف و مقصد خود برسم. من توانایى رسیدن به هدف و برطرف کردن موانع و مشکلات را دارم.

۸ – کارى را که شروع کردید، با حوصله و دقت به پایان برسانید و از رها کردن یا سر هم بندى آن بپرهیزید.

۹ – با رعایت بند اول این توصیه و مشورت با دیگران در تصمیم‏ گیرى‏ ها سرعت عمل داشته باشد. از وسواس و دودلى و امروز و فردا کردن دورى کنید.

۱۰ – فکر خود را هم زمان به چند کار مشغول نکنید. سعى کنید همواره توجه شما به یک کار معطوف گردد.

۱۱ – تدبیر، نظم و انظباط را در همه امور زندگى خود جارى سازید. با برنامه ریزى دقیق و منطقى، کارهاى خود را پیش ببرید. در برنامه‏ ریزى جایى براى انعطاف و جایگزین کردن امور غیر قابل پیش بینى بگذارید.

زمان غذا خوردن، استراحت و خوابیدن، مطالعه و تفریح نمودن روى برنامه باشد. تجربه نشان داده افرادى که کتاب، لباس یا وسایل شخصى خود را در جاى منظمى نمى‏ گذارند بلکه هر جا که خواستند مى‏ اندازند یا به وضع لباس و کفش و ظاهر خود توجه ندارند، به تدریج در عرصه‏ هاى مهم زندگى نمى‏ توانند تصمین جدى بگیرند، اگر چنین وصفى در شما است، آن را تغییر دهید.

۱۲- سعى کنید در همه کارها به ویژه امور تحصیلى، تمرکز حواس پیدا کنید و از طریق تمرکز حواس، اراده خود را تقویت نمایید.

13. از خدای متعال همواره کمک بگیرید و توسل به اهل بیت(ع) داشته باشید تا موفق ترین باشید.

---

راه های تقویت اراده (قسمت اول)

 

در تقویت اراده عوامل متعدّدى تأثیر گذار هستند که باید رعایت شده و با عواملى که موجب ضعف اراده مى ‏شود مبارزه گردد:
۱- اصل مقاومت:
اولین اصلى که باید رعایت شود، اصل مقاومت است که روان شناسان از آن به عنوان “اصل تسلیم ناپذیرى” یاد مى‏ کنند. معناى اصل مقاومت آن است که انسان در برابر شکست ‏ها و ناکامى ‏ها مقاومت کند؛ زیرا برخى از شکست ها زمینه پیروزى‏ هاى بزرگ را فراهم مى‏کند. یکى از نویسندگان مى‏ نویسد: “هرگاه برایتان مسئله ‏اى پیش ‏آید که به نظر بسیار مشکل، نا امید کننده و غیر قابل حل مى رسد، آنچه شما را تا حصول پیروزى یارى خواهد کرد، اصل “تسلیم ناپذیرى” است

۲- امید داشتن:
دومین اصلى که نقش بنیادى در تقویت اراده دارد، امیدوارى است. انسان باید در زندگى با امید زندگى نماید. یأس و نا امیدى انسان را از رسیدن به هدف باز داشته و روند زندگى را دچار مشکل مى ‏کند. آن دسته از بزرگان که قله‏ هاى  موفقیت را کسب نمودند، امید به زندگى داشتند. از سوى دیگر برخى که در زندگى موفق نبودند، معمولاً نا امید بوده و یأس در زندگى آن‏ها  حکومت مى ‏کرده است. “فیلس سیمولک” مى‏نویسد: “به کار بردن و نگارش کلمات منفى، ویرانگر و مخرّب است. این کلمات قفل  هایى هستند که بر درهاى  ورودىِ هر راه  حلى زده مى ‏شود تا ما را براى شکست آماده  کند. بر عکس کلمه “آرى” هیجان مى‏آورد و تحرک مى  ‏بخشد…”
۳- مبارزه با عادت ناپسند:
یکى از عوامل مهم تقویت اراده، مبارزه با عادت‏هاى بد و ناپسند است؛ از این رو باید سعى شود با هواهاى نفسانى (که انسان را به اعمال ناپسند مى ‏کشاند) مبارزه شده و از عادات ناپسند جلوگیرى گردد.
“ویلیام جیمز” روان‏شناس معروف مى‏گوید: “یک نه گفتن به عادت بد موجب مى‏شود شخص براى مدّتى تجدید قوا کند و بدین وسیله ضعف اراده خود را به تدریج بر طرف سازد”
در اسلام نیز به مبارزه علیه هواهاى نفسانى که زمینه ‏هاى عادت بد را فراهم مى‏ کند پیامبر اسلام (ص) می فرماید:”الشّدید من غلب نفسه
کسى قوى و با اراده است که بر هواى نفس خود چیره شود”.
۴ -تلقین به داشتن اراده قوى‏:
یکى از عوامل مهم تقویت اراده، تلقین کردن است که انسان اراده قوى دارد. انسان باید این گونه باور داشته باشد که “من مى ‏توانم بر مشکلات پیروز شوم. من مى‏ توانم در امتحان موفق شوم. من اراده قوى و پولادین دارم”.
در این خصوص سخنى از ناپلئون شنیدنى است: “باید کلمه “نمى ‏شود” از قاموس زندگى و از لغت محو گردد و از شنیدن واژه‏هاى “نمى‏ شود، نمى  ‏توانم و نمى  ‏دانستم” (نباید استفاده کرد)…”
۵- داشتن هدف روشن:
متأسفانه آن عدّه که دچار ضعف اراده مى‏شوند و از فعالیت‏هاى موفقیّت‏ آمیز دست بر مى ‏دارند، آنانى هستند که هدف معیّن و تعریف شده ندارند. اینان فعالیت‏هاى خویش را نیمه کاره رها مى ‏کنند. براى تقویت اراده باید اهداف معیّن داشت.
۶- تمرین تمرکز حواس:
تمرین تمرکز حواس یکى از راه‏هاى تقویت اراده است. براى تمرکز حواس باید نظم و انضباط در همه امور زندگى ایجاد کرده و با برنامه ریزى فعالیت‏ هاى خویش را پیش برد.

۷- انجام وظایف الهى

یکى از عوامل مهم تقویت اراده، انجام وظایف الهى و حاضر دانستن خداوند در همه صحنه‏ هاى زندگى است. نماز را اوّل وقت خواندن، مقررّات الهى را رعایت نمودن، اجتناب از گناه، هر کدام مهم‏ترین عامل تقویت اراده به شمار مى‏ آید. کسى که روزه مى ‏گیرد؛ در واقع با تمام هوس‏ها و رذایل اخلاقى مبارزه مى‏ کند. کسى که به عبادت خداوند مى‏ پردازد، آرامش روانى پیدا مى ‏کند. آرامش روانى مؤثرترین عامل تقویت اراده است. یکى از بزرگان مى ‏گوید: “خداوند بزرگترین گنج آرامش من است. من دیگر شتاب نخواهم کرد. او به من فرمان داده است که گاهى بایستم و آرام باشم…”.
۸- اعتماد به نفس:
خودباورى و اعتماد به نفس نیز عامل مهم تقویت اراده است. اگر انسان استعداد و قابلیت‏ هاى خویش را بشناسد و باور کند که توان انجام خیلى از چیزها را دارد، در تصمیم‏ گیرى خویش دچار مشکل نمى ‏شود.
۹- بهره‏ گیرى از سرگذشت انسان‏هاى با اراده:
خواندن سرگذشت انسان‏هاى با اراده، عامل تعیین کننده‏اى در تقویت اراده است.
خواندن زندگى نامه انسان‏هاى با اراده موجب مى‏ شود که انسان در برابر عواملى که موجب ضعف اراده مى‏ شود، مقاومت نموده و عوامل تقویت اراده را تجربه کند، مثلاً یکى از عوامل موفقیت “پشتکار” است.
علامه امینى (ره) صاحب کتاب ارزشمند الغدیر جهت تدوین این کتاب به کشورهاى مختلف سفر کرد. یکى از سفرهاى وى به هندوستان حدود شش ماه طول کشید. پس از بازگشت از هند پرسیدند: هواى هندوستان چگونه بود؟ وى پس از اندکى تفکر پاسخ داد: من به دلیل این که همواره سرگرم مطالعه بودم، نفهمیدم هواى آن جا در این مدّت چگونه بود!
مفسر کبیر قرآن، علامه طباطبایى، نمونه‏ اى از افراد با اراده و مصمم است. او در پنج سالگى مادر و در نه سالگى، پدرشان را از دست مى‏دهند و ممرّ معاش ایشان و برادرشان از کودکى، منحصر به زمین زراعتى در قریه شادآباد تبریز بوده است.
علامه طباطبایى به علت تنگ دستى ناچار مى‏ شود از نجف اشرف دوباره به ایران مراجعت نمایند و ده سال در همان قریه به کشاورزى اشتغال ورزند.

 با این وصف ایشان با تلاش پیگیر و مجاهدت مستمر توانست تفسیرى به رشته تحریر درآورد که به جامعیت آن، تفسیرى یافت نمى شود.
در کتاب رمز پیروزى مردان بزرگ از آیت‏ الله  جعفر سبحانى و سیماى فرزانگان از رضا مختارى داستان‏هاى زیادى از بزرگان نقل شده است.

---

 سبک زندگی ایرانی اسلامی چگونه است؟ (بخش چهارم)

پیشنهاد : توجه به نسبت چهارگانه زندگی براساس فرهنگ خودمان

نیاز، آرامش، آسایش و سعادت چهار محور اصلی توجه به نوع استفاده از یک نوع کالا در هر فرهنگی است. نیاز برگرفته از یک غریزه انسانی است که در نهاد بشر نهاده شده و شامل نیاز به خوردن، آشامیدن و نیاز به داشتن چیزهای مختلف که به همراه آن جهت رفع این نیاز آرامش و آسایش قابل طرح است. آرامش بعد روانی رفع نیاز و آسایش بعد جسمانی در جهت مصرف کالایی خاص می باشد.

نهایت اینکه سعادت هنگامی طرح می­شود که رفع نیاز زمینه برآوردن سعادتی خاص را برای بشر و انسان امروز فراهم سازد. در برخی از فرهنگ ها سعادت همان کسب بالاترین لذت و کامجویی است ودر برخی فرهنگ ها معنای دیگر و اخروی پیدا می کند.

ما باید سبک زندگی را با شرایط امروز تعریف کنیم. تعریفی که با استناد به معارف ناب آسمانی تضمین کننده سعادت دنیوی و اخروی باشد و از سویی نسبت آرامش و آسایش را هم به هم نریزد و نیاز کاذب ایجاد نکند و نیازهای واقعی را برآورده سازد.

باز تعریف سبک زندگی امروز، گذران زندگی را آسان تر خواهد کرد و نظام آموزشی ما را کار آمد خواهد ساخت. هدف از زندگی و دانش اندوزی را روشن خواهد ساخت و هیچ کس کار بیهوده و رنج بی گنج نخواهد داشت

ترویج و آموزش سبک زندگی ایرانی اسلامی

این نوع سبک زندگی ،می بایست متاثر از آموخته های دینی خود ما باشد که می­توان در قالب حیات طیبه اسلامی آن را طرح کرد. هدف بحث و بررسی پیرامون سبک زندگی ایرانی اسلامی توجه به الگوهای صحیح زندگی و –کشف هویت تاریخی است.

معرفتی عمیق در استفاده از کالاهای مدرن امروزی و داشتن دین عقلانی به نام اسلام در سبک زندگی ایرانیان و همچنین برای غالب کشورهای اسلامی. متاسفانه ما نه این هستیم و نه آن و نه به دنبال این هستیم که بفهمیم که کدام هستیم.

تعیین نسبت ایرانی بودن و اسلامی بودن، مفهوم این سرفصل در یک جمله ایران آن است که تاریخ و تمدن ایرانی یک بستر مناسب است که ما با مبنای شریعت به شعار «نه شرقی، نه غربی؛ جمهوری اسلامی»، جامه عمل بپوشانیم و حرفی نو بزنیم که البته فقط شعار نباشد و به گونه ای عمل کنیم که در شرق و غرب بی نظیر باشد و البته عقلانی تر .

همچنین یافتن یک نقطه شروع جهت تغییر سبک نسبتا غربی کنونی ، خصوصا برای ایران و سپس کشورهای اسلامی الزامی است.

ضرورت مطالعات بین رشته ای در بررسی سبک زندگی

روانشناسان غربی بسیار زودتر از ما ایرانیان، نیاز به مطالعه بین‌رشته‌ای را تشخیص دادند. ما به عنوان بعد دینی، بین‌رشته‌ای بودن را تأکید می‌کنیم که یک بعد آن مطالعه قرآنی وجود داشته باشد، بنابراین پرداختن به مطالعه بین‌رشته‌ای ضرورت دارد و ما باید مطالعات خود را بر اساس قرآن و دین شروع کنیم و به مطالعه بین‌رشته‌ای قرآن و علوم روز روی آوریم.

---

سبک زندگی ایرانی اسلامی چگونه است؟ (بخش سوم)

نقد سبک زندگی کنونی

انسان نیازهایی دارد و این نیازها را به گونه ای برآورده می کند و در این میان به آسایش و آرامش نسبی دست می یابد. البته در نگاه دینی، که مبتنی بر شناختی آسمانی و بی خطا از انسان و جهان است، دنیا گذرگاهی آزمودنی و رنج آلود است و همین نگاه است که به ما می آموزد نیازها در حد کمال برآورده نخواهد شد و آسایش و آرامش مطلق نخواهد بود پس مسابقه برای سود بیشتر و رفاه از همان آغاز محکوم به شکست است.

نیازهای واقعی انسان برای کارکرد دیگری در نهاد بشری تعبیه شده و برآوردن این نیازها هم روش های خود را دارد. به انسان، عقل هدیه شده تا نیازهایش را خود برطرف کند اما همین عقل می تواند به خطا کشیده شود و به جای برطرف کردن نیازهای واقعی، نیازهای کاذبی را تولید کند و برای برطرف کردن این عطش کاذب، نمک را در قالب آب ارایه کند!

به نظر می رسد که عطش ما برای خریدن آخرین مدل ها چیست؟ هزینه ای که برای گوشی همراهمان پرداخت می کنیم پاسخ به کدام خواسته واقعی و طبیعی ماست؟

مشکل این است که عقل و علم در راستای جهان بینی منطبق با هدف هوشمندانه جهان پیش روی ما ، به کار گرفته نمی شوند و ما در مسیری افتاده ایم که برای خرید آسایش بیشتر، آرامش را می فروشیم و به جای پاسخ دادن به نیازهای طبیعی و واقعی، نیازهای کاذب و سراب تولید می کنیم.

با مطالعه سبک زندگی امروز و مقایسه با سبک زندگی دیروز متوجه می شویم سبک زندگی دیروز عیب و نقصی نداشت. رابطه همه گزاره ها در سبک زندگی دیروز هماهنگ و به اندازه بوده است . برای همین بسته به امکانات آن روز، آسایش و آرامش برقرار بود و نیازهای واقعی نیز از راه های طبیعی آن پاسخ داده می شد اما امروز سبک زندگی از تقارن و همگونی خارج شده است.

هیچ کس درپی بازگشت به گذشته نیست. کسی نمی خواهد بگوید گذشته بهتر بود. عقب گرد کار عاقلانه­ای نیست. اما باید علم و فن آوری را در راستای آموزه­های دینی خودمان بکار گیریم. ضعف­های خودمان را باید شناسایی کنیم.

متاسفانه امروز ابزارها بر ما حکومت می کنند. به جای استفاده درست از پول، پول را می پرستیم و به ابزارها سواری می دهیم. در سبک به هم ریخته زندگی امروز ما، سعادتی در میان نیست پول بیشتر برای خرید بت های تکنولوژی دیگر است.

قبله ما شرکت های بزرگ تولیدی خارجی هستند که با رسانه های خود ما ،نیازهای کاذب ایجاد می کنند. ما زندگی نمی کنیم . ما معتادیم. ما در پی افیونی هستیم که توهم رفاه را به ما تلقین می کند. رفاه بیشتر با رنج بیشتر.

وضعیت مصرف کالاهای خارجی پنج شرکت کره­ای را در ایران در نظر بگیرید که اقشار متوسط به بالای ما چقدر رقابت برای خرید همین کالاهای تولیدی آنها را دارند.

سامسونگ ،ال جی ، دوو ، کیا و هیوندایی پنج شرکتی هستند که کالاهای لوکس آنها از گوشی موبایل گرفته تا کلیه لوازم خانگی و خودروهای مدل بالا و اخیرا نیز از دیگر کالاهای مصرفی دیگر نیز توسط این شرکت ها تولید می شوند واز یک طرف میلیاردها به جیب کمپانی های خارجی می رود واز طرف دیگر با طراحی خاص خودشان نوع فرهنگ و ذائقه ما را به همراه کالاهای دیگر کشورها تعیین می کنند.

به عبارت دیگر ما تسلیم فرهنگ مصرف غربی شده ­ایم که در گام اول همگام با دیگر کشورها به مصرفی کردن دیگر کشورهای تولید کننده شرقی از چین تا کره کرده است که با استانداردهای غربی برای مصرف انسان شرقی کالا تولید می­کنند. نتیجه آن شدکه شکل زندگی غربی برهمه جوامع مشرق زمین – از هندو چین گرفته تا کشورهای اسلامی و افریقایی و امریکای لاتین – تحمیل شده است. چیزی که به نام الیناسیون فرهنگی در متون فرهنگی بحث های فراوانی شده است.

در جامعه ما نیز همه اقشار جامعه یه این محصول صنعت فرهنگ روی آورده اند . صنعت فرهنگ به گونه ای خاص توانسته است همه را تحت تاثیر خویش قرار دهد.

اقشار پایین جامعه نیز با وسع خودشان آرزوی مصر ف کالاهای همین شرکت ها را دارند . تازه شرکت های ما هم برای رفاه بیشتر چاره ای جز قدم گذاشتن در همین مسیر را ندارند.

 

---

سبک زندگی ایرانی اسلامی چگونه است؟ (بخش دوم)

مشکل در سبک زندگی است

«روزی با فَلَک کردن به ما می آموختند اما هر چه می آموختند برای رشدمان بود امروز لب تابمان در سر کلاس، پر است از هزار جذابیتی که برای فرار از درسهای کسل کننده و بی­کاربرد تدریس می شود. شیمی می­خوانیم چون باید بخوانیم و فیزیک درس می دهیم چون باید درس بدهیم. فیزیک و شیمی دیگر آیات خداشناسی نیستند. یک سری متن هستند که باید شب امتحان خواند و با تقلب پاس کرد و مدرک گرفت و همان را تدریس کرد و حقوق گرفت برای بدست آوردن امکانات مدرن.

۱۲ سال درس می‌خوانیم و نه از تاریخ عبرت می‌گیریم نه زبان دینمان رابلدیم نه قرآن خواندن و نه بازبان‌های روز دنیا آشنا می‌شویم و نه پیشرفتی می‌کنیم. اگر خوب درس بدهیم و بخوانیم یک حافظه خوب هستیم که واو به واو تکرار کرده ایم و اگر هوشمند باشیم ابتکار و تولیدی کرده ایم برای افزودن ابزار جدیدی در دنیای امروز.

روش زندگی در خانه و جامعه و نظام آموزش ما در گذشته و حال یعنی پیش و پس از پیشرفت های صنعتی دگرگون شده است و مابه ازای گزاره های نیاز ، برآورد، آسایش و آرامش، کم و زیاد شده است.

وضعیت سبک زندگی ایرانی اسلامی

سبک زندگی ایرانی اسلامی در هیچ جای کشور نه نوشته شده و نه هیچ دانشگاهی به تدریس آن می پردازد.

در جامعه امروز ما ، سبک زندگی ایرانی اسلامی که برگرفته از حیات طیبه اسلامی و مبتنی بر توجه به تولید و آسایش همراه با احسان به دیگران – از همسایه گرفته تا همنوع – ترویج هم نمی شود. همچنین می­توان گفت که منبع معتبری از سبک زندگی ایرانی اسلامی که هم بر الگوهای عملی توجه داشته باشد و هم مبانی نظری را موشکافانه طرح کرده باشد، موجود نیست.

حال رسانه چگونه می تواند به سبک زندگی ایرانی بپردازد در حالی که ما به ازای آن در جامعه کاری انجام نشده و حوزه­های علمیه ما هم به ابعاد اسلامی آن نپرداختند و دانشگاههای ما هم به شکل غربی و سبک زندگی مبتنی بر رفاه عام و آرامش و آسایش عمومی مبتنی بر مدرنیسم را پرداخته­اند. این نوع سبک زندگی ، مبتنی بر پیشرفت های صنعتی و الکترونیکی و ارتباطی در غرب است که در خود غرب هم فلسفه زندگی آنها را تغییر داده به نوعی که می توان گفت که بالارفتن سن ازدواج و عدم تمایل به داشتن همسر و از طرف دیگر گرایش به تنوع طلبی در همه امور از استفاده از وسایل مادی گرفته تا نوع گرایش به ارزش­های غیر مادی مبتنی بر سبک زندگی غربی است . به گونه ای که می توان گفت که مدرنیسم نه تنها به تغییرات در اشکال زندگی مادی آنها پرداخته حتی ذائقه فرهنگی آنها را تغییرداده و آنها در موسیقی ، در رفاه ، در نوع نگاه به دیگران نیز تفاوت های اساسی با انسان های شرقی پیدا کرده که ریشه در فسلفه آنها به زندگی دارد. نهایت آنکه انقلاب صنعتی و به تبع آن انقلاب در ارتباطات که عصر ارتباطات و اطلاعات را رقم زده است بسیاری از متغیرهای زندگی را تغییر داده و این تغییر باعث دستکاری نوع انسان شده است که سبک زندگی مدرن امروزی که انسان ها را کسل ، دلمرده و خودشیفته می سازد ، حاصل مصرف گرایی مدرن امروزی است که با اسلام تفاوت فاحش و مغایرت دارد.

---

سبک زندگی ایرانی اسلامی چگونه است؟ (بخش اول)

مفهوم سبک زندگی از زمره مفاهیمی است که در حوزه جامعه‌شناسی و مطالعات فرهنگی برای بیان پاره‌ای واقعیت‌های فرهنگی آن را مطرح و به کار می‌برند و دامنه به‌کارگیری آن در رسانه هم رواج زیادی یافته است

«سبک زندگی که شامل مجموعه رفتارها و الگوهای کنش‌ هر فرد که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی می ، باشد اطلاق می‌شود و نشان‌دهنده کم و کیف نظام باورها و کنش‌های فرد است. به عبارتی سبک زندگی بر ماهیت و محتوای خاص تعاملات و کنش‌های اشخاص در هر جامعه دلالت دارد و مبین اغراض، نیات، معانی و تفاسیر فرد در جریان عمل روزمره و زندگی روزانه است.»

سبک زندگی پایه و اساس فهم شرایط فرهنگی موجود و تحولات پیش رو در این حوزه تلقی می‌شود و نشان می‌دهد که در بطن ارزش‌های موجود در خرده‌نظام فرهنگی چه می‌­گذرد. در واقع با به‌کارگیری مفهوم سبک زندگی و تعمق در آن می‌توان از هنجارهای پنهان در اذهان، باورها و رفتارهای مردم یک جامعه، سر درآورد و از جهت‌گیری‌ها و الگوهای موجود یا در حال شکل‌گیری، تفسیر واقع‌بینانه‌ای ارایه کرد

آسیب شناسی سبک زندگی کنونی ما

مقایسه سبک زندگی امروزین ما با گذشته با تاکید بر دو محور امکانات زندگی و روش­های آموزشی تفاوت بسیار کرده و آسایش و آرامش و نیاز مبتنی بر این نوع سبک زندگی ما بیشتر غربی و برگرفته از فرهنگ غربی است که در رسانه ها تبلیغ می شود

سبک زندگی، زاویه نگاه ما را تغییر داده است در این نوع سبک زندگی ، نیازهای ما پابرجاست منتهی به ولع تبدیل شده است . در این سبک ، نیاز به خوردن و آشامیدن هست ، منتهی غذا ها زود پخته می شود، زود خورده می شوند و پشت میز و فرمان اتومبیل مصر ف می شود و نهایت اینکه ، چاق می شویم .همچون یک سیب زمینی ، تماشاگر فیلم های تلویزیونی هستیم که انواع مانکن ها را در قالب هنرپیشه نشانمان می دهند و دستور می دهند که لاغر شویم و بازهم خرج کنیم تا چربی های انباشته را با آن همه هزینه که پرداخته ایم، آب کنیم

مشکل چیست؟ آیا مشکل مدرنیته است؟ یا ما نتوانسته­ایم مدرنیته را متناسب با سبک زندگی خودمان تعریف کنیم. نهایت امر همچون سرمایه­داران عربی می شویم که بخاطر کنارگذاشتن سبک زندگی سنتی خودشان از انواع بیماری روانی و جسمانی رنج می برند . انواع غذاهای فست فود مصرف می کنند و ساعت­ها پای تلویزیون خویش نشسته و مراسم سنتی و شوهای عربی خویش را تماشا می کنند و وضعیتی پیدا می کنند که کارگر از دیگر کشورهای خارجی بیاید که برای آنها کار انجام دهد

این نوع سبک زندگی هم اکنون در مدارس ما در دانشگاههای ما و در محیطهای کاری ما نیز وجود دارد و مشکلات محیطهای کارگری و کارمندی ما به گونه­ای است که در سالهای آتی می­بایست کارگران فیلیپینی ، هندی و برزیلی هم به کارگران کنونی افغانی اضافه شده تا بتوانند برای ما نظافت کنند یا گله­داری کرده و یا به تمیزی شهر ما بپردازند…

 

---

مصادیق سبک زندگی اسلامی در سیره ائمه اطهار علیهم السلام

چرایی پرداختن به سبک زندگی اهل بیت (ع)

هجمه عظیمی توسط رسانه های مختلف غربی به ابعاد مختلف سبک زندگی اسلامی ـ ایرانی ما صورت گرفته است. پادزهر اصلی مقابله با این هجمه، احیا و روزآمد کردن و ترویج سبک زندگی اهل بیت (ع) است.

البته این هجمه اختصاص به سبک زندگی ایرانی و اسلامی ما ندارد، بلکه همه دنیا از آن ناراضی اند و حتی اروپائیان هم از اینکه سبک زندگی آمریکایی در کشورشان رواج پیدا می کند و هویت بومی و ملی شان را از بین می برد، ناراحتند. ولی کشور ما در نوک این حملات قرار دارد. هزاران شبکه ماهواره ای در کشور ما قابل دریافتند؛ هرچند همه به قصد ضربه زدن به سبک زندگی ما راه اندازی نشدند، ولی طبق برخی از آمار دو یا سه هزار شبکه ماهواره ای به طور قطع در کشور ما قابل دریافت است و اغلب اینها به زبان فارسی نیستند و عموم مردم ما نمی فهمند که اینها چه می گویند؛ اما از طریق کارکردی که اغلب اینها دارند، می توان فهمید که دگرگون کردن سبک زندگی جامعه مخاطبانشان را در دستور کار خود دارند.

به عنوان مثال: پخش موسیقی، آموزش رقص، نمایش مد و مدل، طراحی و دکوراسیون خانه و … هنرهایی هستند که بدون اینکه حرفی بزنند و یا نیاز به فهم زبان باشد، منتقل می شود که همه از مصادیق سبک زندگی هستند.

بنابراین، یکی از مهم ترین پادزهرهای مقابله با این هجمه، احیا و روزآمد کردن و ترویج سبک زندگی اهل بیت (ع) است. با توجه به اینکه ذهن و زبان مردم کشورها اهل بیتی است اگر سبک زندگی و رفتار آنها را اهل بیتی و روزآمد کنیم، بهترین پادزهر در راه مقابله با اینها و ترویج سبک زندگی اهل بیت در سراسر دنیا خواهد بود

انقلاب اسلامی که با تأسی از فرهنگ اهل بیت به پیروزی رسید و به حیات خویش ادامه می دهد، مدعی پایه گذاری تمدنی جدید در عالم اسلام و گشایش درهایی جدید برای بشریت است. سالم ترین، زیباترین و ملموس ترین شیوه تمدن اسلامی، شیوه زندگی اسلامی است که در سخن و سیره اهل بیت (ع) عرضه شده است.

به تعبیر مقام معظم رهبری، این تمدن نرم افزاری می خواهد تا مردم محصولش را ببینند. لذا اگر صرفاً به اعتقادات و ارزش ها و سخنانی که از اهل بیت منتقل شده اکتفا کنیم و به تعبیر دیگر، فقط آموزه های دینی را تبلیغ کنیم ممکن است برای قشر محدودی از افراد در دنیا و در جامعه مان که دغدغه های اندیشه ای و معرفتی دارند جذابیت داشته باشد، ولی انگشت شمار و محدودند؛ اما زمانی این تمدن برای عموم مردم جامعه خودمان (یعنی همین حوزه تمدنی خاص اسلامی ـ ایرانی) و برای ملت های مختلف دنیا، جذابیت دارد و قدرت عرض اندام در مقابل سایر تمدن ها را خواهند داشت که محصول و میوه تمدنی را بچشند و ببیند و به صورت ملموس احساس کنند.

کارشناسان معتقدند که طریقه سبک زندگی، بُعد بیان گرایانه و نمایش گرایانه دارد و هویت باطنی و درونی جامعه را نمایش می دهد. ارزش ها و باورها دیدنی نیستند. زمانی می توان درون ملکات نفسانی را دید که به سبک و شیوه زندگی تبدیل شود و قابل عرضه و ارزیابی باشد. اگر این میوه تمدن اسلامی که در سخن و سیره اهل بیت عرضه شده به صورت روزآمد باشد شیرین ترین و جذاب ترین میوه ای است که می تواند برای بشریت عرضه شود.