نسیم حسنوند: من در ورزش شرایط جسمی‌ام را پذیرفتم
ملی‌پوش اسنوبرد کشورمان گفت: با شروع اسنوبرد جانبازان و معلولین و افزایش اعتماد به نفسم در ورزش، دیگر از تفاوت اندامم با سایرین فرار نمی‌کردم و تعاملات اجتماعی خوبی داشتم.
نسیم حسنوند، عضو بروجردی تیم ملی اسکی جانبازان و معلولین، در گفت‌وگو با روابط عمومی فدراسیون عنوان کرد: در سن دو سالگی بر اثر یک حادثه دست راستم آسیب دید و با نظر پزشکان به ناچار قطع شد. این نقص و تفاوت اندام را اوایل حس نمی‌کردم اما به تدریج شرایطم را درک کردم. پیش از ورزش هم در زمینه تحصیل و هم کار فعال بودم. در بروجرد مدرسه رفتم و بعد برای ادامه تحصیل در دانشگاه علامه طباطبایی به تهران آمدم و زندگی خوابگاهی را شروع کردم. با شروع تحصیلات تکمیلی و دوری از خانواده، استقلال و اتکا‌به‌نفس بیشتری پیدا کردم و در دو رشته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل تا مقطع کارشناسی ارشد پیش رفتم. البته درسم هنوز ادامه دارد.
حسنوند افزود: با این‌که سال‌ها در محیط دانشگاه و کار بودم اما هنوز شرایط جسمی‌ام را نپذیرفته بودم، از پروتز استفاده و حتی گاهی دستم را از دیگران پنهان می‌کردم.
وی ادامه داد: با شناخت ورزش افراد دارای معلولیت و توانمندی‌هایی که در اسکی‌بازان دیدم به طور کلی نگاهم به محدودیت‌های جسمی، خودم و آینده فرق کرد. حالا به نظرم من دختری هستم با توانایی‌های خاص. با این که دو سال از تجربه و حضورم در تیم ملی اسنوبرد می گذرد، موفق به کسب مدال طلا در رقابت‌های کشوری و بین المللی شدم. دیگر مثل گذشته به پروتز وابسته نیستم و تفاوت اندامم را پنهان نمی‌کنم.
بانوی ملی‌پوش پارااسنوبرد تأکید کرد: پدرم از قدیم کوهنورد بود و ورزش می‌کرد. این روحیه ورزشی من در خانواده شبیه اوست و در مسیر زندگی، تحصیل و ورزش هم مشوق اصلی من پدرم است و بعد سایر اعضای خانواده.
نسیم حسنوند در پایان گفت: با شروع ورزش کارم را از دست دادم چون اسکی به نوعی شغل من شده است و طوری تمرین می‌کنم که در رقابت‌های برون‌مرزی و پارالمپیک زمستانی به آرزویم، یعنی ایستادن روی سکو برسم. امیدوارم با تلاش خودم، انجمن و حمایت مسوولین این رویای من به زودی محقق شود.
