الناز دارابیان، دارنده نشان طلای پرتاب دیسک بانوان، کلاس F53، در رقابت های پاراآسیایی به روابط عمومی فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین گفت: برای ایستادن بر سکوی اول آسیا به لطف خدا، خانواده و مربی ام، خانم شیعه بسیار زحمت کشیده بودند.
دارابیان افزود: جاکارتا، اولین مسابقه رسمی برون مرزی من بود که در سه سال گذشته به طور جدی و حرفه ای برای طلایی شدن در آن تمرین کردم.
وی ادامه داد: خانواده من نقش موثری در ادامه تحصیل و ورزشم داشتند. همراهی همیشگی آنها کمک کرد تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته ادبیات فارسی به تحصیل بپردازم و بعد از آن پدرم هر روز مسوولیت ایاب و ذهابم برای تمرینات ورزشی را بر عهده گرفت، مادرم نیز با همه ی توانش به ادامه مسیر کمکم کرد والبته خانم الهه شیعه مربی با دانشی که با مهربانی و دلسوزی مرا برای رسیدن به مدال راهنمایی کردند.
دارابیان تاکید کرد: ورزش به جزئی از زندگی من تبدیل شده است و با تعطیلی هر جلسه از تمریناتم احساس خلا می کنم اما در کنار زمین فوتبال تمرین می کنم و این باعث می شود برخی جلسات ما ناخواسته کنسل شود، کاش ما هم فضایی اختصاصی داشتیم و بی دغدغه تمرین می کردیم.
بانوی طلایی پرتاب دیسک رقابت های پاراآسیایی جاکارتا در پایان خاطرنشان کرد: آرزوی من جبران ذره ای از زحمات مادر و پدرم است و هدف بعدی ام شکستن رکورد پارالمپیک در توکیو و همه تلاشم را برای رسیدن به آن انجام می دهم. از کمیته ملی پارالمپیک، فدراسیون جانبازان، بهمن رضایی، رئیس انجمن دوومیدانی و هیات البرز برای همه ی زحماتی که در اعزام ما کشیدند سپاسگزارم.
