نخستین بانوی پاراتکواندو کشورمان درباره اهداف و برنامه‌های خود توضیحاتی را ارائه داد.
مهتاب نبوی متولد سال ۱۳۷۷ در استان فارس است. او از همان سال های کودکی ورزش را در رشته شنا آغاز کرد و از ۱۰ سالگی وارد دنیای تکواندو شد و حدود دو سال است که با ورود به تیم ملی ایران عنوان نخستین بانوی پاراتکواندو کشورمان را در کلاس K44 به خود اختصاص داده است. نبوی در کنار کسب مدال های خوش رنگ در رویدادهای داخلی و برون مرزی، دو کتاب به نام های ” تا بی نهایت” و ” در نگاه مهتاب” را منتشر کرده که شامل متون ادبی است. علاوه بر ورزش و ادبیات، تحصیلات خود را نیز در رشته زیست شناسی سلولی و مولکولی در دانشگاه شیراز دنبال می کند و به شدت به این رشته علاقه مند است.
او رشته تکواندو را به خاطر هیجان و تحرکش دوست دارد و از سکون بیزار است و توانسته در مسابقات آسیایی ویتنام مدال طلا و برنز را از آن خود کند.
بانوی هوگوپوش کشورمان در گفتگو با وب‌سایت فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین بیان کرد: از ۱۰ سالگی به دلیل علاقه‌ای که به ورزش رزمی داشتم وارد دنیای تکواندو شدم و زیر نظر خانم اسدپور و بعد نوروزی فعالیتم را ادامه دادم تا اینکه با حمایت مربیانم توانستم به عنوان نماینده ایران در رویدادهای برون‌مرزی شرکت کنم.
وی ادامه داد: در این روزهایی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرده است، به صورت مجازی با مربیانم در تماس بودم و زیر نظر آنها تمریناتم را ادامه دادم و از همین طریق نقاط ضعفم را شناسایی و آنها را برطرف کردم.
نبوی افزود: پارالمپیک رویداد بزرگی است که هر ورزشکاری می‌خواهد آن را تجربه کند و باتوجه به اینکه پاراتکواندو به تازگی وارد این بازی‌ها شده است امیدوارم روزی کلاسبندی من نیز در این مسابقات برگزار شود تا با حضور در این میدان بزرگ، رویای ورزشی‌ام را محقق سازم.
وی تصریح کرد: حضور در پارالمپیک فرصت هیجان انگیزی است که شاید برای هر ورزشکاری یک‌بار رخ دهد و امیدوارم بتوانم روزی در این رویداد پرچم کشورم را به اهتزاز در آورم و باعث درخشیدن نام ایران در جهان شوم.
نبوی عنوان کرد: در طول این سال‌ها خانواده و مربیانم از من حمایت کردند تا بتوانم در دنیای ورزش فعالیتم را ادامه دهم و خوشحالی آنها از هر موفقیت من، انگیزه ای بود تا مسیرم را با شوق بیشتری طی کنم.
ملی‌پوش پاراتکواندو در پایان گفت: هر انسانی ویژگی به خصوصی در شکل ظاهری خود دارد و افراد دارای معلولیت باید باور نتوانستن را کنار بگذارند و با ورود به جامعه، رنگ واقعیت به آروزهای خود ببخشند.
در انتها نظر بانوی هوگوپوش کشورمان را درباره این کلمات جویا شدیم:
پاراتکواندو: آرزوی دوست داشتنی
ورزش: ایجاد هیجان و خوشحالی
مدال طلا: افتخار توصیف نشدنی برای هر ورزشکار
