رشته بسکتبال با ویلچر تحت پوشش فدراسیون جهانی (IWBF) است و از سال ۱۹۶۰ به طور رسمی همزمان با پارالمپیک رم معرفی شد. فعالیت این رشته در ایران از سال ۱۳۵۹ آغاز شد و پارالمپیک ۲۰۰۴ آتن اولین تجربه تیم ملی کشورمان در این رقابت ها بود.

فضای مسابقات:

مساحت زمین رقابت های بسکتبال با ویلچر (۲۸*۱۵) و ارتفاع تور ۳٫۵ متر است.

ارتفاع تور از حلقه ۴۵ سانتی متر است.

تمام خطوط زمین بایستی به رنگ سفید و با عرض ۵ سانتی متر کشیده شوند به طوری که کاملا قابل رویت باشد.

چارچوب رقابت ها:

هر بازی شامل ۲ نیمه است که در هر نیمه ۲ کوارتر ۱۰ دقیقه ای برگزار می شود که در مجموع زمان ۲ نیمه ۴۰ دقیقه است.

۲۰ دقیقه قبل از شروع بازی برابر برنامه مسابقه جزو زمان اینتروال تایم بازی می باشد.

در پایان این رقابت ها تیم پیروز ۲ امتیاز و تیم بازنده یک امتیاز بدست می آورد و در صورتی که تیمی به دلیل فنی نتیجه را واگذار کند امتیازی کسب نخواهد کرد.

هر تیم شامل ۱۲ بازیکن است که در زمان بازی ۵ بازیکن در داخل زمین حضور دارند که هدف هر تیم کسب امتیاز در سبد حریف و جلوگیری از کسب امتیاز توسط تیم حریف می باشد. بازی توسط داوران، داوران میز و یک ناظر در صورت حضور کنترل می شود.

کلاسبندی پزشکی بازیکنان شامل ۱، ۱٫۵، ۲، ۲٫۵، ۳، ۳٫۵، ۴، ۴٫۵ است و با توجه به این اعداد باید به گونه ای ترکیب تیم را در مسابقات مختلف مشخص کرد که مجموع کلاسبندی بازیکنان داخل زمین از عدد ۱۴ بیشتر نشود.

هر تیم در هر کوارتر می تواند ۴ خطای تیمی داشته باشد اما تعداد خطای انفرادی در کل بازی ۵ است.

در هر دیدار ۳ داور حضور دارند که یک نفر به عنوان سر داور و ۲ نفر دیگر داور یک و دو در بازی حضور خواهند داشت.

تجهیزات:

شامل دستگاه تخته و حلقه، توپ بسکتبال،ساعت بازی، ویلچر، تابلو امتیاز، دستگاه ۲۴ ثانیه، کورنومتر، دو صدای بوق جداگانه، برگ امتیازات، علامت خطا بازیکن، علامت خطای تیمی، کفپوش زمین بازی است.

گفتنی است تیم ملی بسکتبال با ویلچر مردان کشورمان توانست عنوان قهرمانی بازی های پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ را کسب کند.