چزانی: قلبم برای هم وطنانم می تپد/ از کمک به جامعه درمانی کشورم احساس رضایت دارم

در روزهایی که باشگاه ها تعطیل است و ورزشکاران رشته های مختلف در خانه ها تمرین می کنند، الهام چزانی، ملی پوش پارا تنیس روی میز، ضمن تلاش برای حفظ آمادگی جسمانی، در عرصه دیگری نیز فعالیت خود را برای کمک به هم وطنان آغاز کرده است.

چزانی از سن هفت سالگی، به دلیل تزریق واکسن اشتباه، دچار معلولیت شد و پس از آن، از طریق آسایشگاه کهریزک، با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شد و فعالیت خود را در تنیس روی میز آغاز کرد.

او با سابقه ۱۴ ساله عضویت در تیم ملی و کسب افتخارات مختلف برای ایران، مدتی است علاوه بر تمرینات آمادگی جسمانی، با کمک به دیگران روحیه مثبت خود را نیز حفظ می کند.

 چزانی درباره فعالیت و کار خیرخواهانه خود در روز‌های شیوع بیماری کرونا با ما گفتگویی انجام داده که ماحصل آن را در زیر می خوانید.

الهام چزانی در گفتگو با وب سایت فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین بیان کرد: زمانی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرد، زحمات کادر درمانی را از طریق رسانه ها دنبال می کردم. من هم مانند بسیاری قلبم برای هم وطنانم می تپد. دلم می‌خواست در این روزها برای مردم و جامعه درمانگر کشورم کاری کنم.

وی ادامه داد: یکی از معلمان دوران تحصیلم در مقطع دبیرستان، که امروز از دوستانم هستند، خیریه دارند، این روزها به تولید ماسک برای مناطق دور افتاده مشغول هستند و از من دعوت کردند تا در این امر خدا پسندانه همراه شان باشم و با قبول این موضوع، در خانه به تولید ماسک مشغول شدم تا کمک کوچکی به جامعه درمانی کشورم کرده باشم.

ملی پوش پارا تنیس روی میز عنوان کرد: از اینکه امروز توانستم در این میدان نیز با ماندن در خانه و رعایت دستورات بهداشتی و تولید ماسک به جامعه درمانگر و مردم کشورم کمک کنم احساس خوشحالی و رضایت دارم.

چزانی تاکید کرد: این ماسک ها را پس از دوخت به خیریه ارسال می کنم تا مراحل استرلیزه کردن آنها صورت گیرد و پس از آن به مناطق مورد نظر ارسال شود

وی تصریح کرد: در مدت حضورم در تیم ملی، رقابت‌های قهرمانی آسیا، کشورهای اسلامی، بازی‌های پاراآسیایی را تجربه کردم و بزرگ ترین آرزوی ورزشی ام حضور در پارالمپیک است که امیدوارم روزی این رویا محقق شود.

ملی پوش پارا تنیس روی میز در پایان گفت: زمانی که ورزش می کنم احساس خیلی بهتری دارم و به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می کنم که به دلیل شرایط شان، ناامید نشوند و با دید مثبت به زندگی نگاه کنند و با ورود به دنیای ورزش و تلاش، احساس سرزندگی داشته باشند و با رسیدن به قهرمانی لحظات متفاوت تری را تجربه کنند.