کمالی: بازیکن بسکتبال با ویلچر بودن برای من به معنای تحقق رویایی است که با آن بزرگ شدم

لژیونر ایرانی بسکتبال با ویلچر تیم هامبورگ از آرزوی خود برای رسیدن به عنوان بهترین بازیکن جهان گفت.

مجتبی کمالی، متولد سال ۱۳۷۷ در استان فارس است که به صورت اتفاقی با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شد. او از ۹ سالگی بسکتبال با ویلچر را آغاز کرد و سال ۲۰۱۳ وارد تیم ملی جوانان شد و همراه این تیم عنوان نخست مسابقات آسیایی تایلند را بدست آورد. پس از بازی خوبی که در رقابت های جهانی ۲۰۱۷ کانادا داشت، ابتدا جذب تیم باشگاهی در ترکیه شد و سپس به تیم هامبورگ آلمان دعوت شد.

وی به تازگی با یکی از مجلات مطرح ورزشی آلمان مصاحبه و عنوان کرده است: «بازیکن بسکتبال با ویلچر بودن برای من به معنای تحقق رویایی است که با آن بزرگ شدم.»

مجتبی کمالی در گفتگو با وب سایت فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین بیان کرد: یک روز که برای خرید خارج از خانه رفته بودم پای مصنوعی ام خراب شد و فردی به من کمک کرد. همین اتفاق باعث آشنایی من با بسکتبال با ویلچر شد و امروز پس از گذشت سال ها، خوشحالم که توانستم در این رشته به عنوان لژیونر فعالیت کنم.

وی ادامه داد: لژیونر شدن پیشرفت بزرگی در ورزش محسوب می شود و تنها مشکل آن دوری از خانواده است. اکنون در تیم هامبورگ بازی می کنم. در این تیم به تمام بازیکنان اهمیت داده می شود و تفاوتی بین افراد نیست و شرایط برای همه یکسان است.

کمالی افزود: زمانی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرد، در آلمان بودم و با تعطیلی مسابقات و باشگاه ها، تمریناتم را در منزل زیر نظر مربیان ادامه دادم و اکنون بعد از بازگشت به ایران نیز در منزل تمرین می کنم تا آمادگی جسمانی ام حفظ شود. تمام تلاشم این است که بتوانم همراه با تیم ملی در پارالمپیک حاضر شوم و به موفقیت تیم در این رویداد کمک کنم.

وی عنوان کرد: در طول این سال ها، حسین پالار و علیرضا احمدی مربیانم بودند و احمدی که خود پیشکسوت این رشته بوده در کنار خانواده ام از مشوقان اصلی من است و همواره او را الگوی ورزشی خود می دانم.

 لژیونر بسکتبال با ویلچر کشورمان در پایان گفت: بزرگترین آرزوی من این است که یک روز بهترین بازیکن جهان شوم و بتوانم برای تیم ملی ایران افتخار آفرینی کنم.