طلوعی: می خواستم مانند علی دایی لژیونر شوم/ خرید روزنامه ورزشی مرا با بسکتبال با ویلچر آشنا کرد

محسن طلوعی به تازگی به عنوان سفیر ستاد مبارزه با مواد مخدر استان اردبیل انتخاب شده است. به این بهانه با او گفتگویی انجام داده ایم که ماحصل آن را در زیر می خوانید.

طلوعی متولد سال ۱۳۶۴ در استان اردبیل است که از در بدو تولد دچار معلولیت شد و بسکتبال با ویلچر را از سال ۷۹ آغاز کرد و در سال ۸۳ به عضویت تیم ملی جوانان در آمد. او در حال حاضر به عنوان لژیونر در تیم فنرباغچه ترکیه فعالیت دارد.

محسن طلوعی بازیکن بسکتبال با ویلچر کشورمان در گفتگو با وب سایت فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین بیان کرد: به فعالیت های اجتماعی در کنار ورزش علاقه دارم و با پیشنهاد فرمانداری و تربیت بدنی استان به عنوان سفیر ستاد مبارزه با مواد مخدر انتخاب شدم.

وی ادامه داد: افتخار می کنم علی رغم محدودیت های جسمی، توانستم در اجتماع و ورزش به موفقیت و جایگاه قابل قبولی دست پیدا کنم و تصمیم دارم با همین دستاورد در کمپ ها حاضر شوم تا انگیزه ای برای دیگران باشم.

طلوعی گفت: با وجود اینکه بخش اعظمی از دوران کودکی ام به واسطه معلولیت، در بیمارستان گذشت اما برخورد خانواده ام طوری بود که توانستم اعتماد به نفسم را بدست بیاورم. یکی از خاطراتم به زمانی بر می گردد که پدرم یک توپ به من هدیه کرد و همین امر به من انگیزه داد همراه سایر کودکان بدون معلولیت بازی و باور کنم که تفاوتی بین من و دیگران نیست.

لژیونر بسکتبال با ویلچر تیم فنرباغچه افزود: با علاقه ای که به بازی های گروهی داشتم از سال ۷۹ بسکتبال با ویلچر را شروع کردم و آشنایی من با ورزش جانبازان و معلولین از طریق صاحب دکه روزنامه فروشی بود که هر روز از آن روزنامه ورزشی می خریدم. به تدریج عاشق بسکتبال با ویلچر شدم و سال ۸۳ به عضویت تیم ملی جوانان در آمدم.

وی تاکید کرد: پس از گذشت محرومیت ۵ ساله بسکتبال با ویلچر ایران، از سال ۲۰۱۳ مجدد عضو تیم ملی شدم و در  پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو، مسابقات جهانی و بازی های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا حضور داشتم.

طلوعی درباره فعالیت به عنوان لژیونر تصریح کرد: من از نوجوانی آرزوی لژیونر شدن را در سر داشتم و با دیدن موفقیت ورزشکارانی مانند علی دایی  در تیم های خارجی و همچنین تمایل به تجربه ی فضاهای مختلف، این علاقه در من قوت گرفت که در نهایت با بسکتبال با ویلچر به خواسته ام رسیدم. در پایان عمر ورزشی ام نیز به عنوان بازیکن، ترجیح می دهم مربیگری را ادامه دهم.

وی با اشاره به شرایط شیوع بیماری کرونا در کشور، اظهار داشت: در این مدت سعی کردم آمادگی جسمانی ام را در خانه حفظ کنم اما از آنجایی که بسکتبال یک ورزش گروهی است، نیاز به سالن دارد و بیش از این نمی توان در خانه تمرین کرد.

دارنده مدال طلا بازی های پاراآسیایی جاکارتا عنوان کرد: همیشه تیم های موفق را به عنوان الگو در تکنیک و تاکتیک ها دنبال می کنم. همچنین علاقه زیادی به مایکل جردن و کوبی دارم و سعی کردم رفتارهای خوب آنها را مد نظر قرار دهم. البته تیم مورد علاقه ام در لیگ باشگاهی فوتبال ایران، استقلال و در اروپا، رئال مادرید است.

طلوعی در پایان گفت: خانواده نقش بزرگی در استقلال فرد دارای معلولیت دارد و می تواند از کودکی به او آموزش دهد که با ذهن قوی بر مشکلات و موانع غلبه کند.

در انتها نظر بازیکن بسکتبال با ویلچر کشورمان را درباره این کلمات جویا شدیم:

پارالمپیک: آرزو دارم قهرمانی آن را تجربه کنم

بسکتبال با ویلچر: عشق زندگی

مدال طلا: علاقه زیادی به آن دارم

ورزش: تمام اراده و زندگی یک فرد