تسلیت به مناسبت ایام پایانی ماه صفر

ماه صفر به روزهای پایانی خود نزدیک می شود. روزهایی که در جان آنها، عزای پیامبر و اهل بیت(ع) جریان دارد. پیروان حضرت ختمی مرتبت در این ایام بیش از پیش به مطالعه احوال و سیره زندگی آن بزرگوار روی می آورند.

شهادت جانگداز و مظلومانه اشرف مخلوقات خاتم الانبیا محمد بن عبد الله (صلی الله علیه وآله) در سال ۱۱ هجری درسن ۶۳ سالگی به وسیله  سم  بوده است و طبق  روایات آن دو زن حضرت را مسموم کرده اند!

در ۲۴ صفر بیماری پیامبر (صلی الله علیه وآله) شدت یافت. پیامبر( صلی الله علیه وآله) هنگام بیماری فرمودند: حبیبم را نزد من حاضرکنید. سپس دنبال علی بن ابی طالب (علیه السلام) فرستادند. چون نظر مبارک به آن حضرت افتاد او را نزد خود خواند وکلماتی به حضرت فرمود. هنگامی که علی بن ابیطالب( علیه السلام) از نزد آن حضرت خارج شد، به او گفتند: خلیلت به تو چه گفت؟ فرمود: هزار باب علم به من حدیث کرد که از هر باب هزار باب دیگر باز می شود.

غسل و نماز بر بدن پیامبر( صلی الله علیه وآله)

امیر المومنین (علیه السلام) پس از غسل آن حضرت به تنهایی بر ایشان نماز خواندند.

امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند: خداوند در هر مکانی که روح پیامبرش را قبض می کند راضی است که در همان مکان دفن شود، و من آن حضرت را در حجره ای که از دنیا رفته دفن می کنم و آن حجره، حجره حضرت زهرا(سلام الله علیها) بود.

آغاز امامت امیر المومنین (علیه السلام)

اولین روز امامت حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است و زیارت آن حضرت در این روز مستحب است.

شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

در این روز در سال ۵۰ هجری امام حسن مجتبی (علیه السلام)  به شهادت رسید. بنابر قولی آن حضرت در ۷ صفر و بنابر قولی دیگر در ۵ ربیع الاول واقع شده است.

جعده دختر اشعث بن قیس با زهری که معاویه برای او فرستاده بود آن حضرت را مسموم کرد. معاویه همراه با زهر صد هزار درهم فرستاد و وعده کردکه او را به عقد یزید[لعنه الله علیه] در آورد ولی به وعده خود وفا نکرد.

مسمومیت حضرت چهار روز طول کشید و پس از ظهور اثرات سم بر بدن مبارک و فرارسیدن وقت شهادت به سید الشهدا (علیه السلام) فرمودند: مرا مسموم کرده اند و پاره های جگرم داخل طشت است.

شهادت امام رضا علیه السلام

امام رضا(ع) در سال ۱۴۸ هجری قمری یعنی حدود (۱۲۵۰) سال پیش در شهر مدینه به دنیا آمد و روز آخر صفر ۲۰۳هجری قمری به شهادت رسید.

زندگانی امام علی بن موسی الرضا علیه السلام، از ابتدا تا شهادت، دارای نکات بسیار ارزشمند است. مدّت طولانی امامت امام علیه السلام از یک سو و شکل‏گیری جریانات انحرافی و رخدادهای سیاسی از سوی دیگر، زندگی ایشان را از زندگی دیگر امامان، ممتاز ساخته است.

یکی از نکاتی که در بررسی شخصیت علمی امام مورد توجه همگان قرار گرفته و آن را بازگو کرده اند، این است که امام رضا (ع) با هر گروهی به زبان خودشان سخن می گفت و به تعبیر اباصلت، شیواترین و داناترین مردم به هر زبان و فرهنگی بود. اباصلت که خود این سخن را می گوید، از این تسلط امام به زبانهای مختلف شگفت زده می شود و این تعجّب خود را به امام اظهار می نماید و امام در پاسخ می فرماید: من حجت خدا بر مردم هستم. چگونه می شود چنین فردی زبان آنان را درک نکند؟ مگر نشنیده ای که امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: به ما (فصل الخطاب) داده اند، و آن چیزی نیست، جز آشنایی با زبان دیگران.

امام رضا(ع) پیش تر، شهادت خود به دست مأمون را به برخی از یاران خود گوشزد کرده بود. از جمله یک بار به دو تن از اصحاب خویش فرموده بود: اینک هنگام بازگشت من به سوی خدا فرا رسیده و زمان آن است که به جدم رسول خدا(ص) و پدرانم بپیوندم. تومار زندگی ام به انجام رسیده است. این حاکم خودکامه (مأمون) تصمیم گرفته است که مرا با انگور و انار مسموم به قتل برساند